گروه بین الملل گرداب : دهم مرداد ماه 1394 روز بزرگی است و تاریخ آن را به خاطر خواهد سپرد و همگان از این اتفاق فرخنده به نیکی یاد خواهند کرد!
در این روز
بالن نوفناورانه گوگل به آسمان کشور محروم سریلانکا رسید و بنا به تایید همه خبرگزاریها از همان ساعات نخست، اینچ به اینچ خاک این کشور محروم و این مردم فقیر را تحت پوشش اینترنت وای فای پرسرعت قرار داد!
این تکنولوژی فوق پیشرفته توسط غول اینترنتی آمریکایی یعنی گوگل به رایگان به مردم سریلانکا اهدا شده است و نه فقط سریلانکا، بلکه قرار است در هر نقطه ای از زمین که مردم آن از اینترنت محرومند؛ به این طریق و به صورت کاملا مجانی از اینترنت وای فای پرسرعت بهره مند شوند!
تازه کار به اینجا ختم نمی شود و شرکتهای آمریکایی برای ارائه چنین خدمات رایگانی به ساکنان ده درصد از کره خاکی که از اینترنت بی بهره اند رقابت نیز دارند و در همین راستا شرکت
فیس بوک نیز پهبادی خورشیدی را ابداع کرده است که می تواند بدون نیاز به سوخت در آسمان کشورهای محروم پرواز کرده و اینترنت وای فای پرسرعت اهدایی فیس بوک را برای آنان ارسال کند و به زودی این تکنولوژی با بالون گوگل در یاری به محرومان اینترنتی رقابت خواهد کرد.
ظاهرا مهم نیست که در سریلانکا یا غنا و کنگو و سومالی سالانه چند کودک از نداشتن دارو می میرند و بد تر از آن چند نفر از نبود غذا! مهم محرومیت از اینترنت است که آمریکایی ها طاقت دیدنش را ندارند و برای رفع آن هر تلاشی می کنند!
اما به راستی داستان اینترنت رایگان چیست؟ همه تحلیلگران اقتصادی و سیاسی بر این باورند که گفتمان غالب در غرب معرفتی به معنای حوزه تمدنی برآمده از تفکر لیبرال دموکراسی بدون شک گفتمان اقتصادی است و هر اقدام سیاسی، نظامی و حتی فرهنگی در غرب بخصوص آمریکا نخست از دیدگاه اقتصادی توجیه و تحلیل صرفه می شود و سپس به مرحله اجرا گذارده می شود.
در چنین شرایطی باید پرسید پروژه های به شدت پر هزینه تولید تکنولوژی لون (بالن اینترنتی گوگل) و همچنین پهباد خورشیدی فیس بوک که تنها یک بال آن به اندازه یک هواپیمای بوئینگ است و با همکاری سازمان هوانوردی آمریکا تولید و اجرایی شده بر اساس کدام صرفه اقتصادی صورت گرفته و از آن مهمتر بر اساس کدام صرفه اقتصادی قرار است به صورت رایگان در اختیار مردم محروم سریلانکا و یا آفریقا قرار گیرد؟
امروزه کسی نیست که نداند بستر همه شبکه اطلاعاتی اینترنت و سرور های عظیمی که آن را پشتیبانی می کنند در آمریکا قرار دارد و دسترسی به همه اطلاعات کشورهای استفاده کننده از اینترنت هرچند به صورت غیر قانونی اما به راحتی برای این کشور مهیاست. بارها و بارها محققان غربی خود نیز بر این نکته تاکید کرده اند. امری که کشورهایی مثل برزیل و چین و روسیه (رقبای سیاسی-اقتصادی آمریکا) را به طور جدی به راه اندازی شبکه اینترانت ملی و رهایی از اینترنت آمریکایی سوق داده است به گونه ای که برزیلی ها حتی از قطع شبکه اینترنت در کشورشان به زودی خبر می دهند.
قطعا به راه افتادن خدمات دولت الکترونیک و بانکداری الکترونیک و ... برو روی اینترنت هزینه های جاسوسی اقتصادی، سیاسی و حتی نظامی را برای آمریکا در سایر کشورها بیش از حد کاهش داده است و بدون شک میزان سود و صرفه جویی اقتصادی حاصله برای دولت های استعمارگر و سیستم های جاسوسی شان و نهایتا اقتصادِ مکنده آنها، در اثر استفاده دیگر کشورها از اینترنت به قدری قابل توجه هست که دولت آمریکا و شرکتهای خصوصی اینترنتی اش حاضر باشند؛ در کشورهایی که امکان عرضه اینترنت توسط دولتها وجود ندارد، اینترنت را رایگان عرضه کنند تا دیر یا زود بانک های اطلاعاتی این کشورها نیز بر بستر اینترنت قرار گرفته و عملا در اختیار واحد سایبری سازمان های جاسوسی آمریکا قرار بگیرد.
اوترنت برای چین و ایران؟ چرا ایران را تحریم اینترنت نکردند؟ همه این اتفاقات نظیر بالون و پهباد اینترنت رسان در حالی است که آمریکایی ها به طور کاملا جدی پروژه ای ماهواره ای تحت عنوان اوترنت را برای ارسال اینترنت وای فای رایگان به صورت ماهواره یا برای کل ساکنان کره زمین دنبال می کنند و بر اساس برخی گمانه زنی ها این پروژه در همین سال جاری یا سال 2016 به صورت آزمایشی راه اندازی خواهد شد.
در آبان ماه 1393 یک شرکت غیردولتی فعال در حوزه اینترنت و اطلاع رسانی در آمریکا از طرح اینترنت رایگان برای مناطق مختلف جهان خبر داد و زمان اجرای مرحله آزمایشی این طرح را اواسط سال ۲۰۱۵ عنوان کرد.
بر اساس اطلاعات به دست آمده از طرح اینترنت رایگان برای کره زمین، شبکه ای از ماهواره های کوچک در مناطق مختلف و در فاصله نزدیک به کره زمین مستقر خواهند شد. این ماهواره ها سیگنال های مختلف را از ایستگاههای مختلف زمینی دریافت و در مناطق مختلف جهان توزیع خواهند کرد.
این شرکت آمریکایی اعلام کرده است، در حال حاضر 60 درصد جمعیت کره زمین به اینترنت آزاد و پرسرعت دسترسی ندارند که در این زمینه دلایل مختلفی نقش دارد. گرانی اینترنت و محدودیت دولتها در استفاده از اینترنت از جمله این دلایل به شمار می آید.
صیاد کریم مدیر این پروژه در نیویورک اعلام کرده است : هدف اصلی این پروژه قرار دادن امکان دسترسی به اینترنت آزاد در اختیار شهروندان کشورهایی مانند چین و ایران است که حکومتهای آن دسترسی آزادانه به اینترنت را برای شهروندان خود محدود کرده اند و همچنین شهروندان کشورهایی که اصلا به اینترنت دسترسی ندارند.
بد نیست توجه داشته باشیم در شرایطی که غربی ها اوج تحریمهای ناجوانمردانه نفتی، بانکی، دارویی و تجاری را علیه ملت ایران اعمال می کردند، حتی سخنی هم از تحریم اینترنت به میان نیامد! بله در تمام این مدت دولتمردان آمریکایی از عدم دسترسی مردم ایران به اینترنت آزاد و تلاش این دولت برای رفع محدودیتهای اینترنت در ایران سخن می گفتند.
آیا همه اینها دلیلی بر این نیست که استفاده ما از اینترنت بیش از خودمان غربی ها و در راس آنها آمریکا را منتفع می سازد؟
در پایان باید تاکید کرد که در چنین شرایطی که آمریکایی ها همه تلاش خود را برای افزایش اعتیاد ملل مختلف
جهان به اینترنت انجام می دهند و برای رساندن این بستر اطلاعاتی خطرناک به
اقصا نقاط جهان میلیارد ها دلار در زمین و هوا هزینه می کند، دردناک ترین بخش ماجرا شنیدن
اخبار عدم تشکیل جلسات شورای عالی فضای مجازی و سهل انگاری مسئولین در راه اندازی شبکه ملی اطلاعات است.