گرداب- حالا که به چشم می بینیم بارقه های انفجار نور 57 را در تاریکنای دنیای 2011 و هر روز تندیس نازیبای دیکتاتوری در گوشه ای از گیتی به پایین کشیده می شود و در هم می شکند، به خود بیشتر می بالیم از عشق امامی که می فرمود: «جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم!» و هیچ بیمی نداشت از روشنفکر نماهایی که خود را زیتون صلح می دیدند و آشکار و نهان بر این شعار او خورده می گرفتند...
فتنه ها یکی یکی خود را نشان می دهند و در حوالی ما چرخی می زنند و گاه سبزند و گاه انحرافیند و گاه... نه، همیشه آمریکایی! اما ما امیدهای دبستانی امام روح الله خوب می دانیم که "آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند."
22 بهمن حسنی نامبارک منهدم شد و در آستانه روز قدس معمر قلدر! چه تلاقی عجیبی ست بین روزهای افتخار خمینی و نابودی بدخواهانش! تقویم را که بگردی پر است از روزهای یوم الله خمینی! پس نامردان عالم یکی یکی به صف شوید که تفکر روح الله د راه است.
غده سرطانی دارد جان می کند و به آب و آتش می زند برای عفونی تر شدن دنیایش اما تقدیر الهی چیز دیگریست....
سرباز اسرائیلی تفنگت را به سوی کودک فلسطین نشانه برو. آری؛ او موسی در گهواره توست، فرعون جان!
و امسال هم هر چند عطشناک و عرق ریز اما آمدیم و لبیک یا حسین گویان مشت کوبیدیم بر دهان هر چه نامرد.
اگر باور داری که کل یوم عاشورا پس باید بیشتر باور داشته باشی که هر روز روز قدس است و هرجا فلسطین.
هر نسکافه ای را که نمی خوری؛ هر نوکیا ای را که به زمین می اندازی و با گوشی غیرصهیونیستی ات "نو ریسپانس تو پیجینگ" می شوی؛ هر اینتلی را که از سیستمت حذف می کنی و دقیقه ها را در انتظار بالا آمدن سی پی یوی درجه دو ات به انتظار می نشینی؛هر پپسی ای را که نمی نوشی، یک قدم به آرمان فلسطین نزدیک تر می شوی و بعد نمازت قبول تر خواهد شد، مسلمان.