"بلوتوث گوشیت رو روشن کن تا ..."، به جرئت می‌توان گفت که این پرکاربردترین جمله چند سال پیش پس از احوال‌پرسی در جمع‌های گوناگون بود.
گرداب- "بلوتوث غیراخلاقی از بازیگر زن ..."، "انتقام از ... با انتشار بلوتوث غیراخلاقی"و انبوه بسیاری از خبرهای این‌چنینی را بار‌ها خوانده و شنیده‌ایم؛ معضل قرن بیست و یکمی که از نفس افتاده، ولی کاملا مهار نشده است.
عنوان بلوتوث از نام یکی از شاه‌های دانمارک یعنی "هارولد بلاتاند دوم" که یک وایکینگ بوده، گرفته شده است. پادشاهی که دیپلماسی گفتگو و ارتباط را جایگزین جنگ کرد و موفق شد دانمارک و نروژ را متحد کند. شاید دانستن این نکته خالی از لطف نباشد که سرپرست تیم ابداع کننده تکنولوژی بلوتوث در شرکت اریکسون، خانم "ماریا خرسند"، بانوی ۵۲ ساله ایرانی الاصل بود که متولد ساری است.
"بلوتوث" نام فناوری پیچیده و پرکاربردی در انتقال بی‌سیم است که در سال ۲۰۰۰ وارد بازارهای جهانی شد. افزاره‌ای شامل یک تراشه نسبتا ارزان که به وسیله شرکت اریکسون ایده‌پردازی شده و با موافقت چند شرکت بزرگ فناوری، به سرعت گسترش پیدا کرد، تا جایی که در پایان سال ۲۰۰۸، نزدیک دو میلیارد دستگاه به این فناوری مجهز شدند.
زمان زیادی لازم نبود تا پای تلفن‌های همراه مجهز به این پدیده نوظهور به کشورمان باز شود. تلفن‌هایی که علاوه بر قابلیت پخش انواع فایل‌های صوتی و تصویری، به تازگی دارای دوربین هم شده بودند و به سرعت در سراسر کشور رواج پیدا کردند.
دوباره با ورود وسیله‌ای جدید روبه‌رو بودیم که زیرساخت‌های فرهنگی برایش فراهم نشده بود. همان گونه که "اگبورن نیل پستمن"، جامعه‌شناس آمریکایی می‌گوید: «همه اجزای یک فرهنگ با هم تغییر نمی‌کند. برخی از عناصر فرهنگی (بلوتوث‌های غیر اخلاقی) سریع‌تر از دیگر جنبه‌ها پیش می‌روند و بقیه عناصر (استفاده بهینه از تلفن همراه) رشد کمتری دارند که می‌تواند شرایط بروز بحران فرهنگی را فراهم کند.»
نشانه‌های بحران روز به روز بیشتر به چشم می‌خورد و بلوتوث‌های روشن در جمع‌های کوچک و بزرگ، حکم کانال‌های ارتباطی را داشتند که قادر به انتشار همه جور محتوا بودند؛ از گاف فلان شخصیت گرفته تا تصاویر بسیار شخصی بهمان فرد مشهور.
انواع و اقسام تصاویر و فایل‌های تصویری و گا‌ه صوتی که تا عمق حریم خصوصی افراد نفوذ کرده بود و با تکیه به عناصری مثل شهرت و جذابیت، می‌توانست کیلومتر‌ها را در چند روز بپیماید، انتشاری ویروس گونه که اینترنت هم در آن سهم بسزایی داشت.
اما امروزه این گونه نیست. هشدار‌ها، شکایت‌ها و شاید هم مرور زمان بسیار اثرگذار بوده و این غول به ظاهر ناپذیر، تا اندازه زیادی رام شده است و حالا دیگر کمتر شاهد اخبار ناگوار منتشر شده از طریق این فناوری نوین هستیم. فناوری مفیدی که حالا در وسایل بیشتری هم به کار برده شده و از موشواره و صفحه کلید رایانه گرفته تا بلندگوهای سینما خانواده استفاده می‌شود.
این البته تنها بخشی از ماجراست. در مورد معضلی صحبت می‌کنیم که کوچک‌ترین لغزش در آن برای سقوط‌های بزرگ کافی است. اشتباهاتی که ناخواسته بروز می‌کنند و همیشه عمدی نیستند. مثل مواقعی که بلوتوث روشن، پیش زمینه‌ای می‌شود برای هک شدن اطلاعات.
اما بخش گسترده‌تر اطلاعات شخصی، به حکم سرگرمی منتشر شده است. انتشار عامدانه‌ای که ناشی از ناآگاهی است و بس. کافی است تا سری به جمع دانش‌آموزان مدارس مقطع متوسطه و دبیرستان‌ها بزنید و یا هنگام استفاده از مترو تهران کرج، بلوتوث گوشی همراه خود را روشن کنید تا با حجم زیاد اطلاعات بعضا خصوصی افراد گوناگون روبه‌رو شوید. بلوتوث‌هایی با ۶۰ درصد محتوای جنسی!
در سال 87، مسئول اطلاع رسانی نیروی انتظامی اعلام کرده بود که پلیس تخصصی با عنوان پلیس تلفن همراه نداریم اما ماموران به محض دیدن موارد انتشار بلوتوث‌های غیرمجاز و غیراخلاقی وارد عمل می‌شوند و با افراد متخلف برخورد کرده و آنها را با تشکیل پرونده به مراجع قضایی معرفی می‌کنند؛ برخوردی که هنوز مشخص نشده چگونه نیروی انتظامی می‌خواهد این افراد را شناسایی و با آنها برخورد قانونی کند!
اینجاست که باید دست به دامان سیستم‌های آموزشی بشویم و از هشدار‌ها و زنهار‌های گوناگون برای مقابله با این بخش باقی‌مانده بهره بگیریم. نهادهای مسئولی که گا‌ه با بالا گرفتن تب بحران، وعده و وعیدهایی داده‌اند و پس از فروکش کردن غائله، به خواب فرو رفته‌اند.
شاید بهتر است حالا که این مبحث از تب و تاب افتاده و کمتر آسیب می‌زند، در حوزه‌های انتظامی و قضایی فارغ از هرگونه شتاب بازنگری صورت گرفته و هزینه‌های افراد متخلف را افزایش دهیم و در کنار آن، حالا که سند تحول آموزش و پرورش رونمایی شد و قرار است به کار بسته شود، شاید بهتر است درسی به نام "کاربرد فناوری" هم به برنامه درسی مدارس اضافه شود تا هم پس لرزه‌های امثال بلوتوث مهار شود و هم در آینده و با ورود پدیده‌های بعدی، انرژی بیشتری از جامعه رنجورمان گرفته نشود.
که فرموده‌اند: مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نخواهد شد...
منبع: تابناک
عنوان بلوتوث از نام یکی از شاه‌های دانمارک یعنی "هارولد بلاتاند دوم" که یک وایکینگ بوده، گرفته شده است. پادشاهی که دیپلماسی گفتگو و ارتباط را جایگزین جنگ کرد و موفق شد دانمارک و نروژ را متحد کند. شاید دانستن این نکته خالی از لطف نباشد که سرپرست تیم ابداع کننده تکنولوژی بلوتوث در شرکت اریکسون، خانم "ماریا خرسند"، بانوی ۵۲ ساله ایرانی الاصل بود که متولد ساری است.
"بلوتوث" نام فناوری پیچیده و پرکاربردی در انتقال بی‌سیم است که در سال ۲۰۰۰ وارد بازارهای جهانی شد. افزاره‌ای شامل یک تراشه نسبتا ارزان که به وسیله شرکت اریکسون ایده‌پردازی شده و با موافقت چند شرکت بزرگ فناوری، به سرعت گسترش پیدا کرد، تا جایی که در پایان سال ۲۰۰۸، نزدیک دو میلیارد دستگاه به این فناوری مجهز شدند.
زمان زیادی لازم نبود تا پای تلفن‌های همراه مجهز به این پدیده نوظهور به کشورمان باز شود. تلفن‌هایی که علاوه بر قابلیت پخش انواع فایل‌های صوتی و تصویری، به تازگی دارای دوربین هم شده بودند و به سرعت در سراسر کشور رواج پیدا کردند.
دوباره با ورود وسیله‌ای جدید روبه‌رو بودیم که زیرساخت‌های فرهنگی برایش فراهم نشده بود. همان گونه که "اگبورن نیل پستمن"، جامعه‌شناس آمریکایی می‌گوید: «همه اجزای یک فرهنگ با هم تغییر نمی‌کند. برخی از عناصر فرهنگی (بلوتوث‌های غیر اخلاقی) سریع‌تر از دیگر جنبه‌ها پیش می‌روند و بقیه عناصر (استفاده بهینه از تلفن همراه) رشد کمتری دارند که می‌تواند شرایط بروز بحران فرهنگی را فراهم کند.»
نشانه‌های بحران روز به روز بیشتر به چشم می‌خورد و بلوتوث‌های روشن در جمع‌های کوچک و بزرگ، حکم کانال‌های ارتباطی را داشتند که قادر به انتشار همه جور محتوا بودند؛ از گاف فلان شخصیت گرفته تا تصاویر بسیار شخصی بهمان فرد مشهور.
طرح لوگوی بلوتوث، برگرفته شده از حروف اول کلمات Harald Blaatand است که به طرز جالبی در یکدیگر ترکیب شده‌اند. (سمبل ستاره در این رسم الخط، در واقع شکلی از حرف H است)
انواع و اقسام تصاویر و فایل‌های تصویری و گا‌ه صوتی که تا عمق حریم خصوصی افراد نفوذ کرده بود و با تکیه به عناصری مثل شهرت و جذابیت، می‌توانست کیلومتر‌ها را در چند روز بپیماید، انتشاری ویروس گونه که اینترنت هم در آن سهم بسزایی داشت.
اما امروزه این گونه نیست. هشدار‌ها، شکایت‌ها و شاید هم مرور زمان بسیار اثرگذار بوده و این غول به ظاهر ناپذیر، تا اندازه زیادی رام شده است و حالا دیگر کمتر شاهد اخبار ناگوار منتشر شده از طریق این فناوری نوین هستیم. فناوری مفیدی که حالا در وسایل بیشتری هم به کار برده شده و از موشواره و صفحه کلید رایانه گرفته تا بلندگوهای سینما خانواده استفاده می‌شود.
این البته تنها بخشی از ماجراست. در مورد معضلی صحبت می‌کنیم که کوچک‌ترین لغزش در آن برای سقوط‌های بزرگ کافی است. اشتباهاتی که ناخواسته بروز می‌کنند و همیشه عمدی نیستند. مثل مواقعی که بلوتوث روشن، پیش زمینه‌ای می‌شود برای هک شدن اطلاعات.
اما بخش گسترده‌تر اطلاعات شخصی، به حکم سرگرمی منتشر شده است. انتشار عامدانه‌ای که ناشی از ناآگاهی است و بس. کافی است تا سری به جمع دانش‌آموزان مدارس مقطع متوسطه و دبیرستان‌ها بزنید و یا هنگام استفاده از مترو تهران کرج، بلوتوث گوشی همراه خود را روشن کنید تا با حجم زیاد اطلاعات بعضا خصوصی افراد گوناگون روبه‌رو شوید. بلوتوث‌هایی با ۶۰ درصد محتوای جنسی!
در سال 87، مسئول اطلاع رسانی نیروی انتظامی اعلام کرده بود که پلیس تخصصی با عنوان پلیس تلفن همراه نداریم اما ماموران به محض دیدن موارد انتشار بلوتوث‌های غیرمجاز و غیراخلاقی وارد عمل می‌شوند و با افراد متخلف برخورد کرده و آنها را با تشکیل پرونده به مراجع قضایی معرفی می‌کنند؛ برخوردی که هنوز مشخص نشده چگونه نیروی انتظامی می‌خواهد این افراد را شناسایی و با آنها برخورد قانونی کند!
اینجاست که باید دست به دامان سیستم‌های آموزشی بشویم و از هشدار‌ها و زنهار‌های گوناگون برای مقابله با این بخش باقی‌مانده بهره بگیریم. نهادهای مسئولی که گا‌ه با بالا گرفتن تب بحران، وعده و وعیدهایی داده‌اند و پس از فروکش کردن غائله، به خواب فرو رفته‌اند.
شاید بهتر است حالا که این مبحث از تب و تاب افتاده و کمتر آسیب می‌زند، در حوزه‌های انتظامی و قضایی فارغ از هرگونه شتاب بازنگری صورت گرفته و هزینه‌های افراد متخلف را افزایش دهیم و در کنار آن، حالا که سند تحول آموزش و پرورش رونمایی شد و قرار است به کار بسته شود، شاید بهتر است درسی به نام "کاربرد فناوری" هم به برنامه درسی مدارس اضافه شود تا هم پس لرزه‌های امثال بلوتوث مهار شود و هم در آینده و با ورود پدیده‌های بعدی، انرژی بیشتری از جامعه رنجورمان گرفته نشود.
که فرموده‌اند: مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نخواهد شد...
منبع: تابناک