شرکت‌های نیمه‌رسانا از هوش مصنوعی برای طراحی سریع‌تر، ارزان‌تر و کارآمدتر تراشه‌های بهتر استفاده می‌کنند.

کاربران هوش مصنوعی به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند، دسته اول آنهایی که هوش مصنوعی را به مثابه تهدیدی برای شغل، عدم شفافیت، افشا اطلاعات محرمانه می دانند و دسته دوم افرادی اند که هوش مصنوعی را برای کمک به اطمینان از دقت، انطباق با مقررات و عدم وجود انحراف، مفید می دانند.

هرچند که در طی دهه‌های نخست تاریخ هوش مصنوعی تمرکز محققان بر هوش مصنوعی نمادین بود، اما در دهه‌های اخیر رویکرد دیگری با نام هوش مصنوعی پیوندگرا از محبوبیت بیشتری برخوردار شده است.

وقتی که آلن تورینگ مقاله‌اش با عنوان «ماشین محاسباتی و هوشمندی» را با این پرسش آغاز کرد که «آیا ماشین می‌تواند بیاندیشد؟» سنگ بنای هوش مصنوعی بنا نهاده شد.

هوش مصنوعی قوی یک نظریه پیرامون هوشمندی ماشینی است که با هوشمندی انسان برابر باشد.

دهه ۱۹۵۰ را می‌توان ورود هوش مصنوعی از حوزۀ داستان‌های علمی تخیلی به جهان واقعی دانست.