Gerdab.IR | گرداب

گرداب- نوروز، روز اول بهار است که آغاز سال ایرانیان به حساب می آید. بر اساس آموزه های اسلامی این روز، روزی ویژه و خاص است که در آن از خداوند برکت و روزی را طلب می کنیم؛ از این رو لازم است رنگ و بوی نوروزمان را بیش از پیش الهی کنیم.

و چه زیباست که پای سفره هفت سین به تلاوت قرآن مجید بپردازیم تا سالی پر از برکت و الطاف الهی پیش رو داشته باشیم.

در دوران اسلامی برخی ار رسوم ملی و مذهبی ایرانیان تغییر کرد؛ با وجود این برخی دیگر از اعیاد ملی مانند نوروز، همچنان با رونق نخستین خود باقی ماند و علاوه بر اقوام ایرانی، در قلمرو جوامع اسلامی نیز به این رسوم احترام می گذاشتند.

درباره نوروز روایات و احکام متعددی وجود دارد که توصیه می کنم در ادامه مطلب بخوانید!

بر اساس توصیه امام صادق‌^{علیه السلام} در این روز، روزه گرفتن استحباب بسیار دارد و بر اساس معارف و آموزه های اسلامی وقتی توصیه به روزه گرفتن و استحباب آن در چنین روزی مطرح می شود، نشان از اهمیت و بزرگداشت آن دارد. آغاز بهار با روزی متبرّک به انجام مستحبّات سبب می شود سال نو با برکت و خوشی آغاز شود. به ویِژه توصیه به انجام سجده شکر در این روز حاکی از آن است که خداوند را بر نعمت های وافر که بروز و ظهوری دوچندان در بهار و نوروز دارند، سپاسگزاری کنیم. انجام این اعمال سبب می شود نوروز ما عید نوروزی حقیقی شود و متمیّن و مزیّن به آداب اسلامی باشد.

از امام صادق‌^{علیه السلام} نقل است که به معلّی بن خیس تعلیم فرمودند: وقتی روز نوروز می شود غسل کن و پاکیزه ترین جامه های خود را بپوش و به بهترین بوهای خوش خود را خوشبو کن و در آن روز، روزه بدار و بعد از نماز ظهر و عصر و نوافل آنها، چهار رکعت نماز بگذار به کیفیتی خاص که هر دو رکعت را به یک سلام خاتمه بدهی. در رکعت اول بعد از حمد 10 مرتبه سوره قدر و در رکعت دوم بعد از حمد 10 مرتبه سوره کافرون و در رکعت سوم بعد از حمد 10 مرتبه سوره توحید و در رکعت چهارم بعد از حمد 10 مرتبه سوره ناس را تلاوت نما و بعد از نماز به سجده شکر برو. این نماز سبب آمرزش گناهان  50 ساله می شود. یا مقلب القلوب و الابصار


 از جمله اذکاری که توصیه شده است در روز نوروز و اول بهار بسیار گفته شود، ذکر شریف "یا ذا الجلال و الاکرام" است. در این روز خداوند را به جلالت و کرامت و بزرگی بسیار یاد می کنیم تا فراموش نکنیم آن کسی که زمین مرده را جانی دوباره بخشید و درختان و گیاهان را پس از خوابی زمستانی و مرگی طولانی حیاتی نو بخشید. کسی نیست جز خداوند ذوالجلال و الاکرام. اویی که ابرهای باران را بر روی خاک مرده فرستاد و جان نو به طبیعت بخشید؛ همان خدایی که روح آدمیان را در بهار زنده می کند و طراوت و شادابی عطا می کند. اوست همان کسی که در قیامت نیز پس از مرگ ارواح مردگان را به اجسادشان بازمی گرداند و حیاتی دوباره به آنها می بخشد. از این رو نوروز روز یادآوری قیامت و قدرت و جلال و عظمت خداوند است.

در دعایی که پس از نماز وارد شده در این روز آمده است، از خداوند می خواهیم که در این روز ویژه که به فضیلت و برتری و شرافت و عظمت مخصوصی شده است، به زندگی و آنچه از نعمات به ما داده شده برکت عطا نماید:

اللهم ... بارک لنا فی یومنا هذا الذی فضّلته و کرّمته و شرّفته و عظّمت خطره، اللهم بارک لی فیما انعمت به علیّ؛

بار پروردگارا به ما در این روزی که برتری اش دادی و گرامی اش نمودی و شرافت و بزرگی اش بخشیدی برکت ده! بارخدایا مرا در آنچه در آن بر من انعام کردی برکت بخش!

نوروز روز ویژه خداست که در آن همگام با نو شدن همه چیز، از خداوند برکت را طلب می کنیم.

در فراز دیگری از دعای روز نوروز از خداوند وسعت رزق را می طلبیم و از او درخواست می کنیم در همین روز اول سال، در هر آنچه از ما غایب و پنهان است ما را کمک و نگهداری کند تا راه را گم نکنیم. از او می خواهیم ما را یاری کند تا خود را برای آنچه محتاج آن نیستیم به رنج و محنت نیاندازیم. برای همه سال از او می خواهیم برکت به ما عطا کند؛ یعنی هر آنچه به آن نیازمندیم نه کمتر و نه حتی بیشتر که با بیشتر بودن آن، به رنج و دشواری بیافتیم. چه خوب بود اگر در همه سال به این دعای اول سال توجه می کردیم و وسعت رزق مان را بدون حرص و به رنج و زحمت انداختن در آنچه محتاج آن نیستیم طلب می نمودیم!

پرتو بصیرت