Gerdab.IR | گرداب

به گزارش گرداب، "حنیفه سرور"، فعال حقوق بشر انگلیس و از جمله مخالفان فعال در زمینه بازداشت خانگی، در مصاحبه‌ای تلویزیونی درباره وضعیت مسلمانانی که به خاطر اتهامات واهی مرتبط با تروریسم به بازداشت خانگی فرستاده می‌شوند، می‌گوید: «این افراد حتی نمی‌دانند که چرا باید این محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها را متحمل شوند. برای مثال آنها باید هر روز صبح پس از بیداری به مرکز کنترل در اداره پلیس گزارش دهند. امکان خروج از خانه برای رفتن به پارک، مسجد و یا خرید با خانواده را ندارند. نداشتن حق ارتباط تلفنی و یا ممنوعیت ملاقات با مهمان و یا بازدیدکننده‌ای که مورد تایید وزارت کشور نباشد شامل این ممنوعیت‌ها می‌شود. بدین سان می‌توان تصور کرد که این افراد در چه فضای خفه‌کننده‌ای زندگی می‌کنند و در حقیقت فرد را در خانه خود زمین‌گیر کرده اند.»

وی می‌افزاید: «این‌ها همه فرد را دچار رنجش عصبی، خشم، افسردگی و وحشت مزمن می‌کند زیرا گاهی در طی روز و یا شب از سوی پلیس و یا شرکت مسئول کنترل بارها و بارها با فرد تماس تلفنی گرفته می‌شود و یا حتی به طور ناگهانی به خانه حمله می‌کنند و آن را مورد تفتیش و بازرسی قرار می‌دهند. این جریانات منجر به بی‌قراری و فشار روانی افراد شده و فرد دائما نگران تهاجم به خانه، آن هم در شب و زمانی که همسر و فرزندانش در خواب هستند، است. در مورد یکی از این افراد، همسر این فرد مدتها با لباس و حجاب به رختخواب می‌رفت زیرا دائما نگران بود که نکند در شب و به هنگام خواب باز هم خانه‌شان مورد بازرسی و حمله قرار بگیرد.»

سرور مسلمانان را هدف اصلی این خشونت‌ها می‌داند و اظهار می‌کند: «به نظر نمی‌رسد که این جریان‌ها در انگلیس تازه باشد زیرا سازمان‌های آزادی‌بخش ایرلندی مانند IRA سالها در سراسر انگلیس عملیات تروریستی انجام می‌دادند ولی جریانات در این روزها در سطح دیگری اتفاق می‌افتد. امروزه شخصی را دستگیر می‌کنند و به این دلیل که مدارک و شواهد کافی برای زندانی کردنش ندارند، فقط به خاطر طرز تفکر و باورها و مذهبش وی را گناهکار تلقی کرده و با او همانند یک مجرم رفتار می‌کنند. بدین ترتیب بخش‌هایی از جامعه را تبدیل به گناهکار و مجرم کرده‌اند و این روشی کاملا مخرب است زیرا مبارزه با افراطی‌گری و تعصب، مجرم خواندن بخشی از جامعه نیست آن هم در حالی که اکثریت این اقلیت‌های مذهبی خود نیز با افراطی‌گری و تعصب مخالفند. آنها از این طریق تنها به دشمنی‌ها و عداوت‌ها دامن زده و باعث ایجاد نارضایتی شدیدی به خاطر تجربه حس بی‌عدالتی می‌شوند.»

"محمود ابورید"، پناهنده فلسطینی، یکی از افرادی که مشمول قانون "مقررات کنترل" است با محکوم کردن رفتار خشونت‌بار پلیس انگلیس با خود در مصاحبه با روزنامه "گاردین" گفت: «من هیچ چیز درباره اطلاعات سری که درباره خودم گفته می‌شود، نمی‌دانم. پلیس می‌گوید اینها محرمانه است و به تو نمی‌گوییم. من هرگز محاکمه نشدم و اتهامی هم ندارم. پلیس در دسامبر سال 2001 مرا دستگیر کرد. 30 افسر مهاجرتی از اسکاتلندیارد ساعت 6:30 صبح به خانه من حمله کرده و درهای خانه را شکستند در حالی که همسرم در خواب بود. آنها مرا روی زمین انداختند و دستانم را از پشت با دستبند بستند و یک پلیس که لباس مخصوصی بر تن داشت، به من لگد زد و گردنم را کشید. در آن زمان فقط گریه می‌کردم. او به من گفت: «خفه شو تروریست لعنتی!» و بعد از آن مرا سریعا به زندان بردند. مستقیم از خانه به یک سلول انفرادی در زندان بلمارش! آنها حتی مرا به اداره پلیس هم نبردند و هیچ اتهامی به من اعلام نشد!»

آیا تا به حال به مدت 23 ساعت در یک سلول انفرادی بوده‌اید؟ جایی که نمی‌توانید آسمان را ببینید. نمی‌توانید خورشید را ببینید. قفس‌ها روی هم قرار گرفته‌اند و هیچ چیز نمی‌توانید ببینید. تنها نور مصنوعی بسیار شدیدی را می‌بینید و نمی‌توانید تشخیص دهید روز است یا شب.

وی با یادآوری خاطرات تلخ خود در زندان می‌گوید: «یک بار افسری به سلول من آمد و ببخشید که این را می‌گویم، به من گفت: «مسلمان حرامزاده.» او بر سر من فریاد می‌زد و مرا هل می‌داد و بارها و بارها مرا زد.»

ابورید همچنین در مصاحبه‌ای با شبکه پرس تی‌وی اظهار داشت: «من از فلسطین آمدم. از سرزمین شکنجه‌گری‌های اسرائیلی‌ها و حالا در انگلیس هم همین شکنجه‌گری‌ها را می‌بینم حتی بیشتر از اسرائیل و حالا به دنبال یک پناهگاه می‌گردم تا از انگلیس بروم مانند بسیاری دیگر از افراد که به دلایل سری به وسیله دولت انگلیس مورد بازداشت قرار گرفته‌اند.»

زندگی ابورید نیز ویران شده است. اعضای خانواده او که قادر به زندگی تحت مقررات شدید کنترل نبودند به اردن پناه بردند و ابورید نیز می‌خواهد به آنها ملحق شود. اما گذرنامه وی به وسیله پلیس توقیف شده است.

حنیفه سرور فعال حقوق بشر، که از وضعیت ابورید مطلع است، درباره وضعیت روحی وی تصریح کرد: «سلامت روانی او مختل شد و تحت این جریان وضعیت روحی او به درجه‌ای رسید که وی دائما با خود چاقو حمل می‌کرد و سه بار دست به خودکشی زد. حتی وقتی در بیمارستان بستری شد، آقای "معظم بیگ" از فعالان حقوق بشر تصمیم به ملاقات با او را داشت ولی این ملاقات به دلیل ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها امکان‌پذیر نبود. سرانجام وضعیت روانی آقای ابورید به حدی از وخامت رسید که اجازه دادند افراد برای کمک و حمایت روحی و معنوی نزد وی بروند.»

از سوی دیگر "ویکتوریا بریتین"، نویسنده، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر، نیز با انتقاد از وضعیت اسف‌بار و تردید‌آمیز جامعه انگلیس تاکید می‌کند: «این ایده که در انگلیس یک خطر فراگیر و دائمی وجود دارد فضایی است که به وسیله مقامات حکومتی و با کمک رسانه‌ها ایجاد شده و به مردم القا شده است. و این چیزی جز یک مکانیزم و دستگاه کنترل جامعه نیست. این واقعیت دارد که  حادثه بمب‌گذاری 7 جولای 2005 در لندن باعث کشته شدن 53 تن از شهروندان شد. این حادثه از هر لحاظ غم‌انگیز بود. اما این تفکر که انگلیس مالامال از جوانان مسلمانی است که آماده و در انتظارند تا فاجعه دیگری را بیافرینند، کاملا اشتباه است. چیزی که هرگز به آن توجه نمی‌شود این مسئله است که در انگلیس خطر جدی از ناحیه جناح راستی‌ها و طرفداران تبعیض نژادی ایجاد می‌شود و این تنها به خاطر شیوه‌هایی است که دولت و حکومت برای مقابله با تروریسم برگزیده است. این یک مسئله بسیار بسیار جدی است. حتی جدی‌تر از این مسئله این است که گذشته تعداد انگشت‌ شماری از جوانان قشرهای ضعیف جامعه و تازه‌ مسلمان، نشان‌دهنده اختلالات و مشکلات حاد خانوادگی و شخصیتی بوده و کاملا مشخص است که آنها خود قربانی بوده‌اند و به وسیله افراد پشت پرده برای بمب‌گذاری‌های 7 جولای 2005 از آنها استفاده شده است.»

منبع: فارس