پايگاه حركتي جنبش سبز در ميان گروه هايي است كه حاضر به ريسك پذيري و خطر كردن زياد نيست در حالي كه پايگاه اجتماعي اقتدارگرايان عمدتا معطوف به طبقات فرو دست اجتماعي است.
به گزارش گرداب، "رجب مزروعي"، عضو خوش نشين حزب مشاركت در بلژيك در پايگاه اينترنتي "نداي سبز آزادي" نوشت: «ميزان ناكامي جنبش ها در پيوند با اقشار محروم، از جنبش مشروطه به بعد محل بحث و جدل بسيار بوده است. به طور مثال احزاب چپ ماركسيستي كه در ايران شكل گرفتند (مثال بارزش حزب توده) با اينكه گروه هدفشان براي بسيج اجتماعي طبقه كارگر با زحمتكشان بوده هرگز موفق به ارتباط وثيق با اين اقشار محروم و برانگيختن آنها براي پيشبرد يك جنبش اجتماعي و سياسي نشدند، و به تعبير كيانوري در خاطراتش، كه تجربه بيش از چهل سال كار در حزب توده و سالها دبير كلي اين تشكل را داشت، حزب عمدتا به مركزي براي جلب و جذب روشنفكران و تحصيلكردگان طبقه متوسط شهري تبديل شده بود و اينها چندان سنخيتي براي ارتباط با طبقه كارگر نداشتند. تنها تجربه موفقي را كه مي شود در ارتباط جنبش اجتماعي با اقشار محروم بدان اشاره كرد انقلاب اسلامي است. با اينكه موتور محركه اين انقلاب هم طبقه متوسط شهري بود، اما به دليل ايدئولوژي انقلاب و رهبري روحاني آن به راحتي توانست از طريق شبكه روحانيت و مساجد با اقشار محروم جامعه ارتباط برقرار كند و پيام انقلاب را در حمايت از مستضعفين و احقاق حقوق و شخصيت بخشيدن بدانها برساند، و پيوستن اين اقشار محروم حاشيه شهرها و روستاها بود كه صبغه وسيع مردمي به انقلاب بخشيد و اسباب پيروزي آنرا فراهم ساخت.»