یک نفر عوام نمىتواند چنین فساد و آلودگى در جامعه اسلامى به بار آورد. عوام هیچ‌گاه به خود اجازه نمى‌دهد که داعیه امامت و مهدویت داشته باشد، ادعاى نبوت و الوهیت کند.
گرداب- این که در روایت آمده که اهل جهنم از بوى تعفن عالمى که به علم خود عمل نکرده متأذى مى شوند، براى همین است که در دنیا بین عالم و جاهل در نفع و ضرر به اسلام و جامعه اسلامى فرق بسیار وجود دارد. اگر عالمى منحرف شد، ممکن است امتى را منحرف ساخته به عفونت بکشد و اگر عالمى مهذب باشد، اخلاق و آداب اسلامى را رعایت کند، جامعه را مهذب و هدایت مى کند.
در بعضى از شهرستان هایى که تابستانها به آنجا مى رفتم، مى دیدم اهالى آن بسیار مؤدب به آداب شرع بودند. نکتهاش این بود که عالم صالح و پرهیزکارى داشتند. اگر عالم درستکارى در یک جامعه یا شهر و استانى زندگى کند، همان وجود او باعث تهذیب و هدایت مردم آن سامان مى شود، اگر چه لفظا تبلیغ و ارشاد نکند. ما اشخاصى را دیده ایم که وجود آنان مایه پند و عبرت بوده، صرف دیدن و نگاه به آنان باعث تنبه مى شد. هم اکنون در تهران، که فی الجمله اطلاع دارم، محلات آن با هم فرق دارد: در محله اى که عالم منزه و مهذبى زیست مى کند، مردمان صالح با ایمانى دارد. در محله دیگر که یک نفر منحرف فاسد معمم شده، امام جماعت شده، دکان درست کرده است، مى بینى طایفه اى را فریب داده، آلوده و منحرف ساخته است. همین آلودگى است که از بوى تعفن آن اهل جهنم اذیت مى شوند. این تعفنى است که عالم سوء، عالم بى عمل، عالم منحرف، در همین دنیا به بار آورده و بوى آن در جهان دیگر شامه اهل جهنم را مى آزارد. نه اینکه در آنجا چیزى به او افزوده باشند، آنچه در عالم آخرت واقع مى شود چیزى است که در این دنیا تهیه شده است. به ما چیزى خارج از عمل ما نمى دهند. وقتى بنا باشد عالمى مفسده جو و خبیث باشد، جامعه اى را به عفونت مى کشد، منتهى در این دنیا بوى تعفن آن را شامه ها احساس نمى کند؛ لیکن در عالم آخرت بوى تعفن آن درک مى شود، ولى یک نفر عوام نمى تواند چنین فساد و آلودگى در جامعه اسلامى به بار آورد. عوام هیچ‌گاه به خود اجازه نمى دهد که داعیه امامت و مهدویت داشته باشد، ادعاى نبوت و الوهیت کند. این عالم فاسد است که دنیایى را به فساد مى کشاند: اذا فسد العالم، فسد العالم.
منبع: امام خمینی رحمت الله علیه، مبارزه با نفس یا جهاد اکبر ، صفحه 18.
آب و آتش