این ملت ایران هستند که دارن هزینه این مواضع اصولی رو میدن. چه اون زمان که برای مواضع اصولی‌شون خون دادن و نظام رو روی خون خودشون استوار کردند، چه بعدها که در برابر کینه‌ورزی نظامی دشمن، مردانه ایستادگی کردند.
گرداب- خیلی دوستش دارم... مرد بزرگیه، یه قهرمان واقعیه، باعث افتخار هر ایرانیه...
- کی؟
- آقای جلیلی... خیلی خوب تونسته با قدرت جلوی این زیاده‌خواهان رو بگیره. خیلی خوب تونسته جلوی اونها قد خم نکنه، خودش رو نبازه، حق و حقوق ملت ایران رو مطالبه کنه و یک قدم هم از مواضع اصولی نظام و آقا عقب‌نشینی نکنه...
- بله خوب... ایشون آدم خوب و بزرگی هستند. اما...
- چیه؟ با ایشون مشکلی داری؟
- نه داداش... قبول دارم که ایشون در مقایسه با افرادی که با اولین تشر غرب، شلوار خودشون رو خیس کرده بودند و بدون کوچکترین استقامتی، داشتند کشور رو دو دستی با پذیرش پروتکل الحاقی میدادن به دست غرب، خیلی آدم بزرگیه... اما من قهرمان این داستان رو آقای جلیلی نمی‌دونم.
- پس چه کسی رو قهرمان این مبارزه می‌دونی؟! احمدی‌نژاد رو؟! یا مثلاً شخص حضرت آقا رو؟
- نه برادر... من ملت ایران رو قهرمان این ماجرا می‌دونم.
- نمی‌فهمم... از چی حرف می‌زنی؟
- ببین عزیز... اگر آقای جلیلی سر مواضع اصولی ایستادگی کنه، اما هزینه اون مواضع اصولی رو خودش پرداخت نکنه که هنری نکرده. این ملت ایران هستند که دارن هزینه این مواضع اصولی رو میدن. چه اون زمان که برای مواضع اصولی‌شون خون دادن و نظام رو روی خون خودشون استوار کردند؛ چه بعدها که در برابر کینه‌ورزی نظامی دشمن، مردانه ایستادگی کردند و با خونشون این نهال رو حفظ کردند؛ و چه بعدها که با همت خودشون از اصول این نظام، و از مبانی اون در برابر فتنه‌های داخلی و خارجی صیانت کردند. هیچ چیز، حتی دنیازدگی و وادادگی مسئولین، حتی فتنه، حتی انحراف، هیچ چیز نتونسته این ملت رو از هدف الهیش؛ یعنی رسیدن به پیشرفت و تعالی ناامید کنه...
- آره... ملتی که پای سفره حسین فاطمه بزرگ شده... این ملت، ذاتا ملت قهرمانیه... این ملت سخت و محکم بر سر مواضعش ایستاده و حاضره بهای این ایستادگی رو با خون و مال و جانش پرداخت کنه و علی رغم این پرداخت هزینه، باز هم احساسش اینه که زیانی نکرده و خدا اجرش رو بهش پرداخت خواهد کرد...
این ملت، چنین ملت قهرمانی است که اگر مسئولی وا دهد، و از آرمان دست بکشد، از او دست می‌کشند و اگر مسئولی ایستادگی کند، حاضرند برای ایستادگی او هر بهایی را پرداخت کنند... این ملت وجودش برکت است، خوابش برکت است، بیداریش برکت است، هر نفسی که می‌کشد برکت است...
نه این که بگم همچین ملتی داریم واقعاً... اما بخشی از ملت ما چنین روحیه‌ای دارند. باورم این است که هر وقت اکثریت ملت ما این‌چنین باشند، آن زمان است که باید منتظر جمعه موعود باشیم.
پ.ن: سعید جلیلی رو از قبل هم دوست داشتم. اما دیروز یک مستند تصویری از مذاکرات مسکو دیدم به عنوان مستند سفیر... اوایل اون مستند، وقتی خبرنگار با دوربینش به سراغ جلیلی میرن، از دوربین فاصله میگیره و با لبخندی که حکایت از غوغای درون داره، خطاب به خبرنگار میگه: "این کارها موجب خودشیفتگی میشه" و می‌گذاره و میره... حالا سعید جلیلی رو بیشتر دوست دارم... خیلی بیشتر از اونهایی که هر کاری می‌کنند که فقط توی انظار مردم دیده بشن.
حقیقت محض
- کی؟
- آقای جلیلی... خیلی خوب تونسته با قدرت جلوی این زیاده‌خواهان رو بگیره. خیلی خوب تونسته جلوی اونها قد خم نکنه، خودش رو نبازه، حق و حقوق ملت ایران رو مطالبه کنه و یک قدم هم از مواضع اصولی نظام و آقا عقب‌نشینی نکنه...
- بله خوب... ایشون آدم خوب و بزرگی هستند. اما...
- چیه؟ با ایشون مشکلی داری؟
- نه داداش... قبول دارم که ایشون در مقایسه با افرادی که با اولین تشر غرب، شلوار خودشون رو خیس کرده بودند و بدون کوچکترین استقامتی، داشتند کشور رو دو دستی با پذیرش پروتکل الحاقی میدادن به دست غرب، خیلی آدم بزرگیه... اما من قهرمان این داستان رو آقای جلیلی نمی‌دونم.
- پس چه کسی رو قهرمان این مبارزه می‌دونی؟! احمدی‌نژاد رو؟! یا مثلاً شخص حضرت آقا رو؟
- نه برادر... من ملت ایران رو قهرمان این ماجرا می‌دونم.
- نمی‌فهمم... از چی حرف می‌زنی؟
- ببین عزیز... اگر آقای جلیلی سر مواضع اصولی ایستادگی کنه، اما هزینه اون مواضع اصولی رو خودش پرداخت نکنه که هنری نکرده. این ملت ایران هستند که دارن هزینه این مواضع اصولی رو میدن. چه اون زمان که برای مواضع اصولی‌شون خون دادن و نظام رو روی خون خودشون استوار کردند؛ چه بعدها که در برابر کینه‌ورزی نظامی دشمن، مردانه ایستادگی کردند و با خونشون این نهال رو حفظ کردند؛ و چه بعدها که با همت خودشون از اصول این نظام، و از مبانی اون در برابر فتنه‌های داخلی و خارجی صیانت کردند. هیچ چیز، حتی دنیازدگی و وادادگی مسئولین، حتی فتنه، حتی انحراف، هیچ چیز نتونسته این ملت رو از هدف الهیش؛ یعنی رسیدن به پیشرفت و تعالی ناامید کنه...
- آره... ملتی که پای سفره حسین فاطمه بزرگ شده... این ملت، ذاتا ملت قهرمانیه... این ملت سخت و محکم بر سر مواضعش ایستاده و حاضره بهای این ایستادگی رو با خون و مال و جانش پرداخت کنه و علی رغم این پرداخت هزینه، باز هم احساسش اینه که زیانی نکرده و خدا اجرش رو بهش پرداخت خواهد کرد...
این ملت، چنین ملت قهرمانی است که اگر مسئولی وا دهد، و از آرمان دست بکشد، از او دست می‌کشند و اگر مسئولی ایستادگی کند، حاضرند برای ایستادگی او هر بهایی را پرداخت کنند... این ملت وجودش برکت است، خوابش برکت است، بیداریش برکت است، هر نفسی که می‌کشد برکت است...
نه این که بگم همچین ملتی داریم واقعاً... اما بخشی از ملت ما چنین روحیه‌ای دارند. باورم این است که هر وقت اکثریت ملت ما این‌چنین باشند، آن زمان است که باید منتظر جمعه موعود باشیم.
پ.ن: سعید جلیلی رو از قبل هم دوست داشتم. اما دیروز یک مستند تصویری از مذاکرات مسکو دیدم به عنوان مستند سفیر... اوایل اون مستند، وقتی خبرنگار با دوربینش به سراغ جلیلی میرن، از دوربین فاصله میگیره و با لبخندی که حکایت از غوغای درون داره، خطاب به خبرنگار میگه: "این کارها موجب خودشیفتگی میشه" و می‌گذاره و میره... حالا سعید جلیلی رو بیشتر دوست دارم... خیلی بیشتر از اونهایی که هر کاری می‌کنند که فقط توی انظار مردم دیده بشن.
حقیقت محض