گرداب- شکوفایی در لغت به معنای گشودن، شکافته شدن و از خود بیرون آوردن است و در اصطلاح به رشد همه جانبه روح و جسم و روان به صورت هماهنگ و یکنواخت گفته می شود.
همان گونه که میان دانه ای که در زیر خاک پنهان شده و دانه ای که رشد کرده و شکوفا شده و به بوته گلی بسیار زیبا تبدیل شده، تفاوت های بسیاری هست، میان انسانهایی که به شکوفایی دینی رسیده اند و انسانهایی که قدمی در این زمینه بر نداشته اند، تفاوت بسیار است.
جامعه، زمانی که افرادی خودشکوفاتر داشته باشد، از آرامش بیشتری برخوردار است. زیرا موضوعات سطحی، انواع تبلیغات، جریان های غیر اخلاقی، مُدهای مختلف و... این افراد را به هم نمی ریزد. آنها هیچگاه احساس ناامنی، بی ریشه گی یا انزوا نمی کنند.
فرد خودشکوفا آسان تر در قالب خود قرار می گیرد تا دیگران، از غرب و شرق و کتابها و فیلم های تازه، به راحتی تأثیر نمی پذیرد و همواره به طور سازنده و فزاینده به سوی رشد و کمال گام برمی دارد. بنابراین خوشا به حال جامعه ای که بیشتر افراد آن، خودشکوفا و پخته باشند.
زمونه تغییر می کنه، مُدها عوض می شن، فکرها نو می شن، کهنه می شن، نو می شن، کهنه می شن... علم پیشرفت می کنه... روانشناس ها چیزهای تازه ای می گن... جامعه شناس ها نظریه های جدید می دن... غرب و شرق، دوست و دشمن هر چی دارن، ارائه می دن و تو حس می کنی در مسیرهای تازه ای قرار داری... که اگه بخوای همچنان در اونها پیش بری، ناچار می شی بعضی چیزها رو زیر پا بذاری ممکنه این بعضی چیزها از علایق تو باشند: مثل ازدواج، کانون خانواده یا از اعتقادات مهم تو، مثل حجاب.
و ممکنه کم کم وقتی که ببینی آدم های زیادی به راحتی در این مسیرهای تازه قرار می گیرند به نظرت بیاد همه چیز خوبه و فقط تویی که کمی سختگیری می کنی.
امّا زیر پا گذاشته شدن اونها، از اهمیت و ارزش اونها کم نمی کنه، ولی امان از جای خالی شون در زندگی.