ماه رمضان مقدمه خوبی‌ست برای اینکه تمرین کنیم نگاهمان را حتی اگر نگاه بدون قصدی به نامحرم است، کنترل کنیم و حواسمان باشد.
گرداب- در ماه مبارک رمضان، خداوند آنقدر بنده هایش را تحویل گرفته است که نگو و نپرس.
پیامبر در آخرین جمعه ماه شعبان در خطبه های نماز جمعه در مدینه جملاتی را به این مضمون فرموده اند که خودمانی اش می شود این چند جمله:
1. نفس کشیدن شما، عبادت محسوب می شود.
2. حتی خواب شما یکی از عبادات محسوب می شود.
3. یک آیه قرآن خواندن شما، ثواب یک ختم قرآن دارد.
وقتی این فرمایش پیامبر را می خوانم یک نکته در ذهنم تداعی می شود و آن اینکه خداوند علاوه بر اینکه با روزه گرفتن به دستگاه گوارش یک استراحتی می دهد، می خواهد به اعضا و جوارح هم استراحتی داده تا ما را به سوی کیفیت اعمال متوجه کند.
مثلا می گوید: حتی اگر بخوابی، برایت عبادت می نویسم. حتی نفس کشیدنت هم عبادت است.
این یعنی اگر روزه دار واقعی باشی و اعضا و جوارحت هم روزه باشند؛ یعنی زبانت دروغ نگوید، دستت گناه نکند، چشمت هرز نرود و… کوچکترین اعمالت که فکرش را هم نمی کنی حسنه برایت نوشته می شود.
این یک نکته دارد و آن اینکه خداوند می خواهد به بندگانش یک درس مهم بدهد. درسی که می خواهد بگوید اگر تو در این یک ماه تمرین کنی که گناه نکنی به کوچکترین کارهایت بالاترین ثواب ها را می دهم.
اصلا تو مومن باش. خودت می شوی مظهر عبادت.
نگاه کردن به تو هم عبادت محسوب می شود.
در روایات آمده است:
نظر المومن الی وجه اخیه المومن عبادة
نگاه کردن به صورت مومن، عبادت است.
به عبارتی ماه رمضان تمرینی است برای اینکه ما کیفیت اعمال را ببریم بالا.
حالا کیفیت اعمال چطور بالا می رود؛ با تقوی، با خود نگهداری در برابر گناه؛ یعنی اثر روزه بودن و روزه گرفتن تقواست و وقتی متقی شدی خداوند کوچکترین اعمالت را به بهترین نحو از تو قبول می کند.
انما یتقبل الله من المتقین؛ یعنی خداوند فقط از افراد با تقوی قبول می کند.
حالا همه اینها مقدمه ای بود برای اینکه این چند کلام را با شما گپی خودمانی بزنم.
ببینید! در روایات ما و در مباحث شرعی ما در باب نگاه به نامحرم آمده است:
نگاه به نامحرم در صورت ضرورت اشکالی ندارد.
در غیر ضرورت اشکال دارد.
بعد هم گفته نشده که این نامحرم جوان باشد یا پیر
زشت باشد یا زیبا
شما خوشت بیاید یا نه
این بحث نگاه به نا محرم خیلی حساس است.
نگاه به نامحرم یکی از تیرهای شیطان است که مستقیم به قلب می خورد.
تازه این تیر یک خصوصیت خیلی مهمی هم دارد و آن اینکه مسموم است.
یعنی با سمّی که نمی دانیم چه نوع سمّی است زهرآگین شده است.
بعد هم این تیر مستقیم به قلب می خورد.
خدایی بیایید یک دقیقه فکر کنید:
به شما می گویند اگر از فلان مسیر عبور کنی یک نفر در کمین نشسته است و تیر اندازی می کند و ممکن است تیر به تو بخورد.
کلاهتان هم آن طرفی بیفتند از ترس جانتان آن طرفی می روید؟
جالبش اینجاست که ما برای جسممان از روحمان بیشتر ارزش قائلیم در صورتیکه باید برعکس باشد.
استاد "جاودان" حفظه الله تعالی نکته تکان دهنده ای را می فرمودند که با مرور آن حساب کار دستمان می آید:
پسر شیخ "حسن علی نخودکی" اصفهانی هنگامی که پدرشان در بستر بیماری به سر می بردند، به ملاقات پدر رفت. پدرشان به وی با غضب گفتند : «چرا در راه به نامحرم نگاه کردی؟»
پسر جواب داد: «نگاه نکردم، داشتم گوشه ای از خیابان را نگاه میکردم که ناگهان چشمم به نامحرم افتاد و زود رویم را برگرداندم.»
شیخ حسنعلی جواب داد: «مگر تو در آن گوشه خیابان کاری داشتی که آنجا را نگاه می کردی؟ دلیلی برای نگاه کردن به آن گوشه خیابان وجود نداشت.»
ماه رمضان مقدمه خوبی ست برای اینکه تمرین کنیم نگاهمان را حتی اگر نگاه بدون قصدی به نامحرم است، کنترل کنیم و حواسمان باشد.
حسین مداحی
پیامبر در آخرین جمعه ماه شعبان در خطبه های نماز جمعه در مدینه جملاتی را به این مضمون فرموده اند که خودمانی اش می شود این چند جمله:
1. نفس کشیدن شما، عبادت محسوب می شود.
2. حتی خواب شما یکی از عبادات محسوب می شود.
3. یک آیه قرآن خواندن شما، ثواب یک ختم قرآن دارد.
وقتی این فرمایش پیامبر را می خوانم یک نکته در ذهنم تداعی می شود و آن اینکه خداوند علاوه بر اینکه با روزه گرفتن به دستگاه گوارش یک استراحتی می دهد، می خواهد به اعضا و جوارح هم استراحتی داده تا ما را به سوی کیفیت اعمال متوجه کند.
مثلا می گوید: حتی اگر بخوابی، برایت عبادت می نویسم. حتی نفس کشیدنت هم عبادت است.
این یعنی اگر روزه دار واقعی باشی و اعضا و جوارحت هم روزه باشند؛ یعنی زبانت دروغ نگوید، دستت گناه نکند، چشمت هرز نرود و… کوچکترین اعمالت که فکرش را هم نمی کنی حسنه برایت نوشته می شود.
این یک نکته دارد و آن اینکه خداوند می خواهد به بندگانش یک درس مهم بدهد. درسی که می خواهد بگوید اگر تو در این یک ماه تمرین کنی که گناه نکنی به کوچکترین کارهایت بالاترین ثواب ها را می دهم.
اصلا تو مومن باش. خودت می شوی مظهر عبادت.
نگاه کردن به تو هم عبادت محسوب می شود.
در روایات آمده است:
نظر المومن الی وجه اخیه المومن عبادة
نگاه کردن به صورت مومن، عبادت است.
به عبارتی ماه رمضان تمرینی است برای اینکه ما کیفیت اعمال را ببریم بالا.
حالا کیفیت اعمال چطور بالا می رود؛ با تقوی، با خود نگهداری در برابر گناه؛ یعنی اثر روزه بودن و روزه گرفتن تقواست و وقتی متقی شدی خداوند کوچکترین اعمالت را به بهترین نحو از تو قبول می کند.
انما یتقبل الله من المتقین؛ یعنی خداوند فقط از افراد با تقوی قبول می کند.
حالا همه اینها مقدمه ای بود برای اینکه این چند کلام را با شما گپی خودمانی بزنم.
ببینید! در روایات ما و در مباحث شرعی ما در باب نگاه به نامحرم آمده است:
نگاه به نامحرم در صورت ضرورت اشکالی ندارد.
در غیر ضرورت اشکال دارد.
بعد هم گفته نشده که این نامحرم جوان باشد یا پیر
زشت باشد یا زیبا
شما خوشت بیاید یا نه
این بحث نگاه به نا محرم خیلی حساس است.
نگاه به نامحرم یکی از تیرهای شیطان است که مستقیم به قلب می خورد.
تازه این تیر یک خصوصیت خیلی مهمی هم دارد و آن اینکه مسموم است.
یعنی با سمّی که نمی دانیم چه نوع سمّی است زهرآگین شده است.
بعد هم این تیر مستقیم به قلب می خورد.
خدایی بیایید یک دقیقه فکر کنید:
به شما می گویند اگر از فلان مسیر عبور کنی یک نفر در کمین نشسته است و تیر اندازی می کند و ممکن است تیر به تو بخورد.
کلاهتان هم آن طرفی بیفتند از ترس جانتان آن طرفی می روید؟
جالبش اینجاست که ما برای جسممان از روحمان بیشتر ارزش قائلیم در صورتیکه باید برعکس باشد.
استاد "جاودان" حفظه الله تعالی نکته تکان دهنده ای را می فرمودند که با مرور آن حساب کار دستمان می آید:
پسر شیخ "حسن علی نخودکی" اصفهانی هنگامی که پدرشان در بستر بیماری به سر می بردند، به ملاقات پدر رفت. پدرشان به وی با غضب گفتند : «چرا در راه به نامحرم نگاه کردی؟»
پسر جواب داد: «نگاه نکردم، داشتم گوشه ای از خیابان را نگاه میکردم که ناگهان چشمم به نامحرم افتاد و زود رویم را برگرداندم.»
شیخ حسنعلی جواب داد: «مگر تو در آن گوشه خیابان کاری داشتی که آنجا را نگاه می کردی؟ دلیلی برای نگاه کردن به آن گوشه خیابان وجود نداشت.»
ماه رمضان مقدمه خوبی ست برای اینکه تمرین کنیم نگاهمان را حتی اگر نگاه بدون قصدی به نامحرم است، کنترل کنیم و حواسمان باشد.
حسین مداحی