يك پايگاه خبري در گزارشي به برنامه اتمي رژيم صهيونيستي پرداخت و آن را معضلي حتي براي آمريكا اعلام و تائيد كرد كه واشنگتن بخوبي مي‌داند كه تل‌آويو هرگز به ان.پي.تي نمي‌پيوندد.
به گزارش گرداب، پايگاه خبري عرب‌آنلاين در ادامه گزارش خود از برنامه اتمي رژيم صهيونيستي كه آن را نقطه سياه خاورميانه ناميد، نوشت: اسرائيل و برنامه اتمي آن هميشه براي سياست خارجي آمريكا معضلي بوده است.
عرب آنلاين تشريح كرد: برنامه اتمي اسرائيل و غيرقابل كنترل بودن آن تصويري درام از عجز و ناتواني سياست دولت آمريكا در زمان "آيزنهاور" در منع گسترش سلاح اتمي است. شكست و دستپاچگي در دستگاه اطلاعات دولت آيزانهاور به اموري بيش از عدم مراقبت از اسرائيل و ارزيابي نادرست از برنامه اتمي آن منجر شد.
به نوشته اين پايگاه خبري، سياست‌هاي دولت آمريكا در زمان رياست جمهوري آيزنهاور فضايي ايجاد كرد كه نظارت را كاملا از بين بُرد و اسرائيل متعمدانه از اين فضا سوء استفاده كرد تا همه تلاش‌هاي خود را مخفي كند.
پس از دولت آيزنهاور، ماموريت دولت كندي اين شد كه ديگر شكست و دستپاچگي اطلاعاتي ديگر روي ندهد. كندي در نيمه نخست 1961 اسرائيل را در خصوص برنامه اتمي تحت فشار گذاشت و گزارش‌هايي شفاهي و كتبي دريافت كرد كه همه آنها بر تحت نظارت قرار گرفتن ديمونا، تاسيسات اتمي اسرائيل از طرف طرف‌هاي بين‌المللي يا بازرسي سريع آمريكا تاكيد مي‌كرد. نزاع ديمونا ميان كندي و ديويد بن گوريون نخست وزير اسبق اسرائيل بين ماه‌هاي فروردين تا خرداد 1963 ادامه يافت و پس از رد و بدل شدن درخواست‌ها و پاسخ‌ها، اتلاف وقت‌ها و سپس ضمانت‌ها، بين گوريون با ناخرسندي پذيرفت كه بازرسي‌هاي دوره‌اي آمريكا از ديمونا انجام شود.
طي مدتي كوتاه، اين احساس به وجود آمد كه مي‌توان با ابزاري دو گانه برنامه اتمي اسرائيل را مهار كرد. در اواخر سال 1964 و طبق پيش بيني‌هاي اطلاعات آمريكا چين نخستين بمب اتم خود را آزمايش كرد و مجموعه‌اي از واكنش‌ها را بخصوص از طرف هند، ژاپن، پاكستان و البته اسرائيل به وجود آورد.
بنا بر اين گزارش، پس از اين نيز در واشنگتن اين احساس حاكم بود كه مشكل اتمي خود را مي‌تواند حداقل از لحاظ سياسي كنترل و مهار كند و اين امر ممكن است به قوت خود باقي بماند البته تا زماني كه آمريكا نياز اسرائيل به سلاح‌هاي كلاسيك را تامين كند.
به گزارش عرب‌آنلاين، در سال 1966 براي اسرائيل روشن شد كه ترتيب اتمي كه كندي و اشكول بر آن توافق كردند، مايه اختلاف شده و تفاهمات آن دو بسيار مبهم است و مسائل اصلي آن قابل تفسير‌هاي مختلفي است، ولي عملا تفسيرات اسرائيل حاكم شد در حالي كه اسرائيل شروطي كه كندي بر آن پافشاري مي‌كرد، از بين برد و عمل نكرد و در نهايت سفرهاي دوره‌اي آمريكايي‌ها به ديمونا نوعي ناخرسندي شديد سياسي براي طرفين به وجود آورد.
عرب آنلاين افزود: در نيمه‌هاي سال 1965 جانسون نامه‌اي براي اشكول فرستاد و درخواست كرد كه ديمونا را تحت نظارت كميته بين‌المللي انرژي اتمي قرار بدهد ولي اشكول پاسخي نداد. در خلال مذاكرات معاهده منع گسترش سلاح‌هاي اتمي، مسئولان آمريكايي تصور كردند كه فرصتي خوب براي متقاعد كرد اسرائيل براي امضاي معاهده است البته اگر سياست ترغيب و تهديد (چماق و هويج) اعمال شود.
بنا بر اين گزارش، ولي دولت جانسون در تابستان سال 1976 فرصتي واقعي براي آغاز مذاكره با اسرائيل در خصوص معاهده به وجود نيامد بنابراين بحران و جنگ و پيامدهاي پس از آن وضع خاورميانه را بشدت تغيير داد.
در ابتداي سال 1968 پيش نويس معاهده‌اي به كنفرانس خلع سلاح ارائه شد. در پايان سال و پس از مناقشه آمريكا و اسرائيل، تل‌آويو همچنان با سرسختي امضاي معاهده را رد مي‌كرد. از لحاظ سياسي و رسمي، اين امر تحت بررسي باقي ماند ولي از لحاظ غير رسمي آمريكا بخوبي مي‌دانست كه اسرائيل معاهده را امضا نخواهد كرد. اين بدين معنا بود كه اسرائيل نه تنها براي جامعه بين‌الملل سركش بود، بلكه براي آمريكا نيز سركشي مي‌كرد.
منبع: فارس