به گزارش گرداب، حدود 331 میلیون مشترک تلفنهمراه در آمریکا وجود دارد؛ یعنی 20 میلیون بیشتر از جمعیت حال حاضر آمریکا و اینکه 90 درصد بزرگسالان آمریکا حداقل یک گوشی با خود دارند.
شبکه مخابرات کشور آمریکا که شامل 300هزار برج مخابره کننده امواج و 600 هزار میکروسایت است، تلفنهای همراه را پشتیبانی می کنند.
این شبکه هر 7 ثانیه با کمک این زیرساختها تلفنهای همراه را تا محدوده 46 متری مکانیابی میکنند و این اطلاعات را تا یکسال ذخیرهسازی میکنند.
کمیسیون مرکزی فدرال آمریکا اعلام کرده است که تا سال 2018 دقت این مکانیابی را به 15متر خواهند رساند و اینکه از طریق به کارگیری تکنولوژی جیپیاس در گوشیهای جدید، دیگر نیازی به اطلاعات ارسال شده از این شبکه را نخواهد داشت.
همچنین آمریکا با فناوری Stingray، حتی میتواند سیگنالهای تلفنهمراه را تا محدوده 1.5 متری در درون خانه و دفتر کار شناسایی و سهبعدی سازی کند.
در دنیای شبکه نیز رشد و توسعه نسل جدیدی از تکنولوژی شبکه را خواهیم داشت که در آن سرعت جابهجایی دادهها بسیار سریعتر از تکنولوژی حاضر خواهد بود.
ذکر تمامی این مطالب بایستی دستاندرکاران صنعت ارتباطات را به این فکر وا دارد که آیا ما پیش از وارد کردن گوشیهای جدید به بازار داخلی ایران و آماده نمودن زیرساختهای ارتباطی غیر بومی برای افزایش مشترکان تلفنهای همراه، راه حلّی برای مقابله و یا خنثی نمودن تهدیدات بالفعل آن نیز اندیشیدهایم؟
آیا به جای تبلیغات گوشیهای هوشمند و تکنولوژی غربی بر در و دیوار شهرمان، به فکر حمایت و سامان دادن به اوضاع تولیدکنندگان گوشیهای بومی و ساخت یک سیستم عامل مطمئن ملی بودهایم؟!
آیا از مشکلاتی که اپلیکیشنهای جدید میتوانند برای کاربران و آینده امنیتی کشور ایجاد نمایند نیز آگاه هستیم؟ آیا حتی میدانیم که این اپلیکیشنها چه کاربریهایی دارند و کدامیک از این اپلیکیشنها، تکنولوژی جیپیاس را در جهت اهداف سرویسهای جاسوسی غرب به کار گرفتهاند؟