به گزارش
گرداب، سایت شهر خبر نوشت:
ازدواج و رسوماتش در هر شهر و کشوری شیرین است و دغدغه های خود را می
طلبد. در ایران اما چهره گل انداخته داماد و تعارف سینی چای عروس مهم ترین
شاخصه آشنایی ها در ازدواج های سنتی است. ازدواج هایی که داماد عروس را
هنگام تعارف چای می بیند و یا پیش از آن دورادور با عروس آسنایی داشته است.
حالا
اما با پیشرفت تکنولوژی و فناوری اطلاعات و ماشینی شدن زندگی ها، ازدواج
های امروز شکل دیگری پیدا کرده است و ازدواج های سنتی تا حدی جای خود را به
مدل های جدید آشنایی داده که صد البته مشکلات بسیاری را پیش روی جوانان
قرار داده است.
سایت های همسریابی از همین شکل های نوظهور آشنایی است که علاوه بر هشدار بسیار مسئولین و کارشناسان همچنان جولان می دهند. انواع
دوستیهای قبل از ازدواج و پیدایش فضای مجازی روز به روزعامل پوست اندازی
نسل قبلی و پیدایش نسلی می شود که به دنبال همسر آینده خود در کوچه پس
کوچههای سایتهای همسریابی می گردند و از آنجایی که آشنایی ها مجازی است و
با واقعیت فاصله دارد، کار همیشه آن طور که باید پیش نمی رود.
هر
چند به تازگی مدیر کل دفتر برنامه ریزی و تعالی خانواده وزارت ورزش و
جوانان در قالب طرح همسان گزینی از راهاندازی سایتهای همسر یابی خانواده
محور خبر داده و گفته: بر اساس طرح همسان گزینی مقرر شد که آیین نامهای
تدوین وابلاغ شود که بر اساس آن سایتهایی که با ادعای همسر یابی و کمک به
همسریابی جوانان در شبکه مجازی فعال هستند، خود را با شرایط آن آیین نامه
تطبیق دهند و مجوز رسمی فعالیت بگیرند، اما هنوز این طرح عملی نشده و
همچنان سایت های همسریابی به طور غیر مجاز فعالیت می کنند تا هر روز خبر
از کلاهبرداری در سایت همسریابی، سوء استفاده از دختر جوان در سایت همسریابی
و از این دست اخبار روی خط رسانه ها برود.
به تازگی نیز یک سایت
همسریابی از تبلیغات پیامکی برای تبلیغ خود استفاده می کند. همین چند روز
پیش بود که خبر پیامکی با مضمون یافت همسر ایده آل در سایت همسرگزینی "ب.ه"
به خبرنگار شهر خبر رسید.
بررسی
های خبرنگار ما، نشان داد که در این سایت از دختران 18 ساله و جوان
گرفته تا زنان مطلقه بالای 50 سال عضو هستند و تقاضا هم برای ازدواج موقت
وجود دارد و هم ازدواج دائم.
این
سایت هم مانند بسیاری از سایت های دیگر از این نوع هم عضویت رایگان دارد و
هم عضویت VIP که متقاضی باید برای ان پول پرداخت کند.
متقاضیان سایت همسریابی چه می گویند؟اما نکته جالب مشخصاتی است که زنان و دختران جوان در این سایت برای معرفی خود ارائه می کنند.
الناز
33 ساله یکی از دختران مجرد خواهان ازدواج در این سایت است. پروفایل وی عکس
هم دارد. او بعد از توضیح مشخصات ظاهری خود در خصوص همسر ایده آل خود درآمد 5 تا 9 میلیون ماهیانه را طلب می کند و می خواهد با کسی ازدواج کند که
علاوه بر درآمد بالا خوش پوش و خوش قیافه هم باشد!
مریم 47 ساله اما مطلقه است و به درآمد 1 تا 2 میلیونی همسر احتمالی اش راضی است. یکی
از مردانی که از این نوع سایت ها برای یافتن همسر استفاده نموده، به شهر
خبر می گوید: تا به حال با 50 مورد از دخترانی که در سایت های مختلف
همسریابی ثبت نام کرده اند دیدار داشته ام. اما هیچکدام آن ایدآلی نبودند
که مد نظرم بود.
او حتی می گوید: بسیاری از موارد در این سایت ها به دنبال ازدواج موقت و حتی دوستی برای کسب درآمد هستند.
در
این میان مهسا دختر 25 ساله ای که در این سایت عضویت دارد به شهر خبر می
گوید: تا به حال با موارد زیادی رو به رو شده که پسران قصد آزار و سوء
استفاده از او را داشته اند در صوتی که قصد او ازدواج است.
او
پاسخ به این سوال که چرا برای ازدواج دست به دامن این سایت شده ای می
گوید: من 25 ساله هستم، تا فوق دیپلم درس خوانده ام و خانه دار هستم. دوست و
آشنایی هم ندارم که کیس مناسب ازدواج را به من معرفی کنند برای همین با
مشورت با مادرم تصمیم به ثبت نام در چند سایت همسریابی گرفتم اما هنوز جز
دروغ چیزی نصیبم نشده است.
در هر حال دنیای امروز دنیایی است که
آشنایی های مجازی را غیر قابل اجتناب می کند و حتما و قطعا هم نمی توان گفت
چنین آشنایی هایی ختم به خیر نخواهند شد. اما سوال اصلی اینجاست که
آشناییهایی که در محیط های مجازی مانند چت رومها، فیس بوک و سایتهای
همسریابی صورت میپذیرد تا چه میزان میتواند بنیانهای یک ارتباط درست و
زمینههای تشکیل یک زندگی مستحکم را رقم بزند؟
این سوالی است که هر
چند همواره به آن پاسخ های ترسناک داده می شود و کارشناسان همواره از شکست
این نوع دوستی ها و ازدواج ها خبر می دهند اما همچنان پاسخ قانع کننده ای
برای آن در دست نیست چرا که همواره جوانان به این نوع دوستی ها و ازدواج ها
متمایل می شوند. هر چند که نگرش کلی جامعه نسبت به این نوع ازدواج در هر
حال منفی است.
همسریابی مجازی باشد یا نباشد؟دکتر
امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس و استاد دانشگاه در این خصوص به شهر خبر
می گوید: این نوع ازدواج ها شاید در درصدی از موارد موفقیت امیز باشند اما
تجربه نشان داده که عنصر بی اعتمادی بر انها حاکم است. چرا که زندگی زوجینی
را که به واسطه آشنایی در فضای مجازی با یکدیگر ازدواج میکنند، در جامعه
سنتی ایرانی همواره این دغدغه با آنهاست که آیا همسرشان با افراد دیگری هم
چت میکند، آیا اطلاعات همسرشان در اختیار فرد دیگری قرار دارد و یا اینکه
شوهرشان با چند دختر دیگر از این طریق آشنا شده است.
او ادامه می
دهد: در واقع بی اعتمادی مهم ترین عنصر سست کردن ازدواج های این چنینی است
البته اگر از آسیب هایی که به دلیل دروغ شنیدن یا به اصلاح گول خوردن به
طرفین وارد می شود بتوان ساده گذشت.
از سوی دیگر دکتر قرایی مقدم
تاکید می کند: اگر قرار است این سایت ها اجازه حیات داشته باشند نباید فقط
دختر و پسر را به هم معرفی کنند بلکه باید تیم روانشناسی، روانکاوی، پزشکی و
گروه آموزش مسائل زناشویی و مشاوران خانواده داشته باشند و در کنار
شناساندن زوج ها به یکدیگر، به آنها آموزش های لازم را نیز بدهند تا از
آسیب ها کم شود.
او می گوید: برخی از این سایت ها رسما سایت دوست
یابی هستند که به جای ترویج ازدواج به ترویج بی بندباری می پردازند و کسی
هم به دلیل نبود نظارت و کنترل لازم خود را ملزوم به پاسخگویی نمی داند.
این
استاد دانشگاه در پایان تصریح می کند: اگر فعالیت چنین سایت هایی در عصر
امروز که استفاده از اینترنت برای همه ممکن است زیر نظر دولت و تحت قوانین
خاص باشد شاید در وانفسای کاهش نرخ ازدواج بتواند گام خوبی برای آشنایی و
ازدواج جوانان بردارد.