رشد تکنولوژی پارادایم جنگ سرد را متحول کرد و محوریت آن را از جاسوسی و خرابکاری به جنگ نرم و نبرد سایبری منتقل نمود. اسرائیل و آمریکا بارها رسما ایران را در مورد افزایش حملات سایبری تهدید کرده اند. به گونه ای که مسولان آمریکایی رسما از نبرد آخر الزمانی بر بستر وب تحت عنوان سایبرگدون یاد کرده اند!
گروه امنیت سایبری گرداب- داستان جنگ سرد را همه شنیده‌اند. ماجرا از آنجا شروع شد که قدرتهای بین المللی نشستند و حساب کتاب کردند و نتیجه گرفتند که هزینه‌های دو جنگ جهانی حتی برای برنده‌های آن نیز به منافع حاصله نچربیده و به اصطلاح جنگ‌های وسیع در ابعاد بین المللی دیگر نمی‌صرفد و جنگی هم اگر باشد من بعد باید کشورهای کوچک را به جان هم انداخت یا یک قدرت بزرگ به یک کشور بسیار حقیر حمله کند که در اندک زمانی تصرف شود و همه چیز تمام!
با این تفکر اما اختلافات میان قدرتهای بزرگ پایان نمی‌یافت. از همین رو بود که نبرد بین قدرت‌ها به عرصه امنیتی انتقال و در حوزه جاسوسی، خرابکاری و جنگ نرم و نهایتا انقلابات مخملی ادامه یافت. نیمه دوم قرن بیستم را نیز -البته تا قبل از فروپاشی شوروی سابق- از این رو دوره جنگ سرد می‌نامند؛ که بلوک‌های شرق و غرب عالم در جنگی تمام عیار علیه یکدیکر صف کشیده و مشغول نبرد بودند؛ اما بدون استفاده از سلاح گرم!
در هر صورت دوران جنگ سرد با محوریت جاسوسی و خرابکاری عملا با نابودی شوروی و فروپاشی بلوک شرق پایان یافت، اما الگوی نبرد کم هزینه یا اصطلاحا جنگ سرد الگوی خوبی برای غرب بود تا دیگر بی‌دلیل خود را وارد منازعات پر هزینه‌ای مثل جنگ ویتنام نکند.
در این میان اما رشد تکنولوژی پارادایم جنگ سرد را متحول کرد و محوریت آن را از جاسوسی و خرابکاری به جنگ نرم و نبرد سایبری منتقل نمود.
امروزه نه تنها دشمن درجه یک آمریکا در منطقه یعنی جمهوری اسلامی آماج حملات بی‌رحمانه جنگ سایبری مانند مساله استاکس نت و امثال آن قرار می‌گیرد، بلکه نبرد تمام عیاری نیز در این زمینه بین آمریکا و بقایای بلوک شرق یعنی چین و روسیه در جریان است.
البته آمریکا به دلیل برخورداری از توان بالای تکنولوژیک و کم هزینه‌تر بودن نبرد سرد برای او در مقایسه بارقیبان از به کاربردن این ابزار علیه سایر کشور‌ها نیز خودداری نمی‌کند! به گونه‌ای که امروزه مقامات برزیلی به شدت از این مساله خشمگین هستند.
جنگ سایبری آمریکا علیه ایران در چه مرحله ایست؟
در سالهای گذشته شاهد بودیم که آمریکایی‌ها با وارد کردن ویروس استاکس نت در راستای برهم زدن امنیت سیستم‌های صنعتی ایرن بخصوص نیروگاه اتمی بوشهر تمام تلاش خود را بکار بستند.
«براساس نظر کار‌شناسان شرکت سیمانتک، این بدافزار به دنبال خرابکاری در تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم نطنز بوده‌است.
در اواخر ماه مه ۲۰۱۲ رسانه‌های آمریکایی اعلام کردند که استاکس‌نت مستقیماً به دستور اوباما رئیس جمهور آمریکا طراحی، ساخته و راه اندازی شده. در ژوئیه سال ۲۰۱۳ میلادی، ادوارد اسنودن اعلام کرد این بد افزار با همکاری مشترک آمریکا و اسرائیل ساخته شده است.»
استاکس نت را می‌توان بزرگ‌ترین حمله در حوزه سایبر به ایران دانست که محققان غربی مدت‌ها برای نوشتن نرم افزار آن تلاش کرده و سپس برای انتقال آن به رایانه‌های فعال در نیروگاه اتمی بوشهر از طریق جاسوسان روس تبار تلاش کرده بودند.
لکن باید توجه داشت تمام حمله‌ها از جنس نفوذ دادن ویروس به رایانه‌های ایزوله و جدا از اینترنت نیست و همواره راحت‌ترین موارد برای هک و حمله سایبری سرورهای متصل به اینترنت هستند. هم اکنون در ایران بسیاری از خدمات دولت الکترونیک فعال شده و بر روی اینترنت قرار دارند و همچنین بانکهای کشور همگی از سامانه‌های بانکداری اینترنتی استفاده می‌کنند و همه اینها یعنی قرار داشتن در معرض هک!
اگر توجه داشته باشیم که هک به دوقسم سخت و نرم تقسیم می‌شود. در هک سخت هکر به دنبال از کار انداختن سیستم و ایجاد تغییر در آن و در هک نرم هکر فقط به دنبال دزدی اطلاعات و بجا نگذاشتن اثری از حضور خود است؛ متوجه خواهیم شد که زیر ساختهای دولت الکترونیک چه بستر مناسبی برای سرقت اطلاعات و آمارهای ملی توسط ارتش‌های سایبری آمریکا و اسرائیل است که به گفته خود همواره در راستای حمله سایبری به ایران در تلاشند.
هر چند جمهوری اسلامی ایران پس از داستان استاکس نت و حملات و خرابکاری‌های دیگر در حوزه وب و همچنین تلاش برای انتشار گسترده محتوای مستهجن در اینترنت برای ایرانیان ارتش سایبری خود را به صورت مقتدرانه تشکیل داده و در برابر تمام تهدیدات خارجی ایستاده است؛ لکن ایستادگی‌های موفق صورت گرفته تا کنون که به تایید مقامات آمریکایی نیز رسیده است، دلیل بر عدم چاره اندیشی برای این بستر پرخطر که اینترنت نام دارد نیست! و اتفاقات مشاهده شده لزوم اقدام هرچه سریع‌تر برای راه اندزای شبکه ملی اطلاعات و بارگذاری خدمات دولت الکترونیک و بانکداری الکترونیک و امثال آن را بر بستری غیر از اینترنت آمریکایی به وضوح روشن می‌سازد.
آیا آمریکا از مزیت ارتش سایبری تنها علیه ایران و کشورهای مخالف خود بهره می‌برد؟
جالب‌ترین اخبار هنگامی شنیده می‌شود که داستان خیانت امنیتی سایبری آمریکا به متحدان بین المللی‌اش فاش می‌شود. چنانکه در هفته گذشته اخبار جاسوسی گسترده آمریکایی‌ها در عرصه سایبر از کشور ژاپن درز کرد و سبب عذر خواهی رسمی مقامات آمریکایی از همتایان ژاپنی و تاکید آنان بر تداوم همپیمانی دوکشور شد.
حال تصور کنید میزان وخامت وضعیت کشورهای آفریقایی را که به دلیل نداشتن متخصصان لازم در زمینه برقراری امنیت سایبری کشور‌هاشان از آمریکایی‌ها کمک می‌گیرند!!
جنگ سرد سایبری در فضای رقابت تسلیحاتی
شاید بد نباشد در بررسی جنگ سرد سایبری موجود بین آمریکا و مخلفانش که همواره ایران در صدر آن قرار دارد؛ به این نکته نیز اشاره کرد که همچنانکه کشورهای متخاصم در حوزه بین المللی در عرصه ساخت تسلیحات نظامی به مسابقه‌ای تسلیحاتی روی آورده‌اند و صلح در عرصه امروز جهان بر اساس موازنه مثبت تسلیحاتی توضیح داده می‌شود. امروزه کشورهای متخاصم در حوزه سایبری نیز به رقابتی سنگین روی آورده‌اند و به موازات رشد میزان توانایی کشورهایی چون ایران در دفاع سایبری و افزایش زیرساختهای امنیتی در وب؛ شاهد اخبار افزایش تلاشهای آمریکا در ارتقا ارتش سایبری جهت ساماندهی حملات گسترده‌تر و قوی‌تر و همچینین افزایش تلاش اسرائیل در ساختن بدافزارهای قوی‌تر برای جاسوسی می‌باشیم.
همچنانکه بعد از انتشار خبر موفقیت ایرانیان در دفاع در برابر حملات آمریکایی در حوزه سایبر در یکسال گذشته که هفته پیش توسط یک مقام آمریکایی اعلام شد، مکررا اخباری مبنی بر افزایش توان ارتش سایبری و جذب نیرو و تاسیس مراکز جدید در این راستا از سوی مقامات آمریکایی به گوش می‌رسد.
اگرچه آمریکایی ها در روز های اخیر بازهم از افزایش فوق العاده زیاد توان دفاع سایبری ایران صراحتا سخن رانده و به ناتوانی خود در از پای درآوردن ایرانیان در عرصه سایبر اذعان کرده است اما نباید از یاد برد که علیرغم همه این اعترافات نبرد سایبری و مسابقه تسلیحاتی مجازی پایان پذیر نیست.
اسرائیل و آمریکا بارها رسما ایران را در مورد افزایش حملات سایبری تهدید کرده اند. به گونه ای که مسولان آمریکایی رسما از نبرد آخر الزمانی بر بستر وب تحت عنوان سایبرگدون یاد کرده اند! و همچنین بسیاری از حملات سایبری صورت گرفته به کشورشان را به ایران نسبت داده اند که همه اینها نشان دهنده ضرورت افزایش آمادگی و هوشمندی در عرصه وب در برابر حملات غربی هاست.
همه اینها شاهدی بر این مدعاست که علیرغم تقویت توان دفاعی سایبری کشورمان هرگز نباید از شکل دهی اینترنت ملی در قالب شبکه ملی اطلاعات و رهایی از این بستر نا‌امن آمریکایی باشیم و شایسته است که مسئولان دست از حرکت سلانه سلانه در مرکز ملی فضای مجزای برداشته و با تلاش بی‌وقفه خود هرچه سریع‌تر کشور و سیستم‌های اداری دولت الکترونیک را در زمینه زیرساخت مجازی به خودکفایی برسانند.
با این تفکر اما اختلافات میان قدرتهای بزرگ پایان نمی‌یافت. از همین رو بود که نبرد بین قدرت‌ها به عرصه امنیتی انتقال و در حوزه جاسوسی، خرابکاری و جنگ نرم و نهایتا انقلابات مخملی ادامه یافت. نیمه دوم قرن بیستم را نیز -البته تا قبل از فروپاشی شوروی سابق- از این رو دوره جنگ سرد می‌نامند؛ که بلوک‌های شرق و غرب عالم در جنگی تمام عیار علیه یکدیکر صف کشیده و مشغول نبرد بودند؛ اما بدون استفاده از سلاح گرم!
در هر صورت دوران جنگ سرد با محوریت جاسوسی و خرابکاری عملا با نابودی شوروی و فروپاشی بلوک شرق پایان یافت، اما الگوی نبرد کم هزینه یا اصطلاحا جنگ سرد الگوی خوبی برای غرب بود تا دیگر بی‌دلیل خود را وارد منازعات پر هزینه‌ای مثل جنگ ویتنام نکند.
در این میان اما رشد تکنولوژی پارادایم جنگ سرد را متحول کرد و محوریت آن را از جاسوسی و خرابکاری به جنگ نرم و نبرد سایبری منتقل نمود.
امروزه نه تنها دشمن درجه یک آمریکا در منطقه یعنی جمهوری اسلامی آماج حملات بی‌رحمانه جنگ سایبری مانند مساله استاکس نت و امثال آن قرار می‌گیرد، بلکه نبرد تمام عیاری نیز در این زمینه بین آمریکا و بقایای بلوک شرق یعنی چین و روسیه در جریان است.
البته آمریکا به دلیل برخورداری از توان بالای تکنولوژیک و کم هزینه‌تر بودن نبرد سرد برای او در مقایسه بارقیبان از به کاربردن این ابزار علیه سایر کشور‌ها نیز خودداری نمی‌کند! به گونه‌ای که امروزه مقامات برزیلی به شدت از این مساله خشمگین هستند.
جنگ سایبری آمریکا علیه ایران در چه مرحله ایست؟
در سالهای گذشته شاهد بودیم که آمریکایی‌ها با وارد کردن ویروس استاکس نت در راستای برهم زدن امنیت سیستم‌های صنعتی ایرن بخصوص نیروگاه اتمی بوشهر تمام تلاش خود را بکار بستند.
«براساس نظر کار‌شناسان شرکت سیمانتک، این بدافزار به دنبال خرابکاری در تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم نطنز بوده‌است.
در اواخر ماه مه ۲۰۱۲ رسانه‌های آمریکایی اعلام کردند که استاکس‌نت مستقیماً به دستور اوباما رئیس جمهور آمریکا طراحی، ساخته و راه اندازی شده. در ژوئیه سال ۲۰۱۳ میلادی، ادوارد اسنودن اعلام کرد این بد افزار با همکاری مشترک آمریکا و اسرائیل ساخته شده است.»
استاکس نت را می‌توان بزرگ‌ترین حمله در حوزه سایبر به ایران دانست که محققان غربی مدت‌ها برای نوشتن نرم افزار آن تلاش کرده و سپس برای انتقال آن به رایانه‌های فعال در نیروگاه اتمی بوشهر از طریق جاسوسان روس تبار تلاش کرده بودند.
لکن باید توجه داشت تمام حمله‌ها از جنس نفوذ دادن ویروس به رایانه‌های ایزوله و جدا از اینترنت نیست و همواره راحت‌ترین موارد برای هک و حمله سایبری سرورهای متصل به اینترنت هستند. هم اکنون در ایران بسیاری از خدمات دولت الکترونیک فعال شده و بر روی اینترنت قرار دارند و همچنین بانکهای کشور همگی از سامانه‌های بانکداری اینترنتی استفاده می‌کنند و همه اینها یعنی قرار داشتن در معرض هک!
اگر توجه داشته باشیم که هک به دوقسم سخت و نرم تقسیم می‌شود. در هک سخت هکر به دنبال از کار انداختن سیستم و ایجاد تغییر در آن و در هک نرم هکر فقط به دنبال دزدی اطلاعات و بجا نگذاشتن اثری از حضور خود است؛ متوجه خواهیم شد که زیر ساختهای دولت الکترونیک چه بستر مناسبی برای سرقت اطلاعات و آمارهای ملی توسط ارتش‌های سایبری آمریکا و اسرائیل است که به گفته خود همواره در راستای حمله سایبری به ایران در تلاشند.
هر چند جمهوری اسلامی ایران پس از داستان استاکس نت و حملات و خرابکاری‌های دیگر در حوزه وب و همچنین تلاش برای انتشار گسترده محتوای مستهجن در اینترنت برای ایرانیان ارتش سایبری خود را به صورت مقتدرانه تشکیل داده و در برابر تمام تهدیدات خارجی ایستاده است؛ لکن ایستادگی‌های موفق صورت گرفته تا کنون که به تایید مقامات آمریکایی نیز رسیده است، دلیل بر عدم چاره اندیشی برای این بستر پرخطر که اینترنت نام دارد نیست! و اتفاقات مشاهده شده لزوم اقدام هرچه سریع‌تر برای راه اندزای شبکه ملی اطلاعات و بارگذاری خدمات دولت الکترونیک و بانکداری الکترونیک و امثال آن را بر بستری غیر از اینترنت آمریکایی به وضوح روشن می‌سازد.
آیا آمریکا از مزیت ارتش سایبری تنها علیه ایران و کشورهای مخالف خود بهره می‌برد؟
جالب‌ترین اخبار هنگامی شنیده می‌شود که داستان خیانت امنیتی سایبری آمریکا به متحدان بین المللی‌اش فاش می‌شود. چنانکه در هفته گذشته اخبار جاسوسی گسترده آمریکایی‌ها در عرصه سایبر از کشور ژاپن درز کرد و سبب عذر خواهی رسمی مقامات آمریکایی از همتایان ژاپنی و تاکید آنان بر تداوم همپیمانی دوکشور شد.
حال تصور کنید میزان وخامت وضعیت کشورهای آفریقایی را که به دلیل نداشتن متخصصان لازم در زمینه برقراری امنیت سایبری کشور‌هاشان از آمریکایی‌ها کمک می‌گیرند!!
جنگ سرد سایبری در فضای رقابت تسلیحاتی
شاید بد نباشد در بررسی جنگ سرد سایبری موجود بین آمریکا و مخلفانش که همواره ایران در صدر آن قرار دارد؛ به این نکته نیز اشاره کرد که همچنانکه کشورهای متخاصم در حوزه بین المللی در عرصه ساخت تسلیحات نظامی به مسابقه‌ای تسلیحاتی روی آورده‌اند و صلح در عرصه امروز جهان بر اساس موازنه مثبت تسلیحاتی توضیح داده می‌شود. امروزه کشورهای متخاصم در حوزه سایبری نیز به رقابتی سنگین روی آورده‌اند و به موازات رشد میزان توانایی کشورهایی چون ایران در دفاع سایبری و افزایش زیرساختهای امنیتی در وب؛ شاهد اخبار افزایش تلاشهای آمریکا در ارتقا ارتش سایبری جهت ساماندهی حملات گسترده‌تر و قوی‌تر و همچینین افزایش تلاش اسرائیل در ساختن بدافزارهای قوی‌تر برای جاسوسی می‌باشیم.
همچنانکه بعد از انتشار خبر موفقیت ایرانیان در دفاع در برابر حملات آمریکایی در حوزه سایبر در یکسال گذشته که هفته پیش توسط یک مقام آمریکایی اعلام شد، مکررا اخباری مبنی بر افزایش توان ارتش سایبری و جذب نیرو و تاسیس مراکز جدید در این راستا از سوی مقامات آمریکایی به گوش می‌رسد.
اگرچه آمریکایی ها در روز های اخیر بازهم از افزایش فوق العاده زیاد توان دفاع سایبری ایران صراحتا سخن رانده و به ناتوانی خود در از پای درآوردن ایرانیان در عرصه سایبر اذعان کرده است اما نباید از یاد برد که علیرغم همه این اعترافات نبرد سایبری و مسابقه تسلیحاتی مجازی پایان پذیر نیست.
اسرائیل و آمریکا بارها رسما ایران را در مورد افزایش حملات سایبری تهدید کرده اند. به گونه ای که مسولان آمریکایی رسما از نبرد آخر الزمانی بر بستر وب تحت عنوان سایبرگدون یاد کرده اند! و همچنین بسیاری از حملات سایبری صورت گرفته به کشورشان را به ایران نسبت داده اند که همه اینها نشان دهنده ضرورت افزایش آمادگی و هوشمندی در عرصه وب در برابر حملات غربی هاست.
همه اینها شاهدی بر این مدعاست که علیرغم تقویت توان دفاعی سایبری کشورمان هرگز نباید از شکل دهی اینترنت ملی در قالب شبکه ملی اطلاعات و رهایی از این بستر نا‌امن آمریکایی باشیم و شایسته است که مسئولان دست از حرکت سلانه سلانه در مرکز ملی فضای مجزای برداشته و با تلاش بی‌وقفه خود هرچه سریع‌تر کشور و سیستم‌های اداری دولت الکترونیک را در زمینه زیرساخت مجازی به خودکفایی برسانند.