آسیب‌شناسی شبکه‌های ماهواره‌ای؛

عوامل پرورش هنرمندان شبکه‌های ماهواره‌ای چه کسانی هستند؟

تاریخ انتشار : ۲۳ دی ۱۳۹۴

مدتی است لا‌به‌لای اخبار فرهنگی کشور، اخباری درباره رفتن چند تن از اهالی سینما به خارج از کشور و پیوستن آنها به شبکه‌های ماهواره‌ای دیده می‌شود.

به گزارش گرداب، این اخبار زرد به سبب کلیک خور بودن در هر دالان مجازی و رسانه‌ای به سرعت پیچید تا جایی که حتی افرادی غیر از مخاطبان صفحات سینمایی نیز در جریان قرار گرفتند و جو رسانه‌ای موجود تقویت شد.

وقتی در کانون توجه قرار گرفتن برای برخی هنرمندان، مهم‌ترین اصل در زندگی هنریشان باشد و هنرمند مصرف داخلی خود را تمام شده بداند، چه زمانی بهتر از زمان فعلی برای در معرض توجه قرار گرفتن؟ سرعت یافتن خروج هنرمندان، برای مدیران سینمایی و تلویزیونی کشور یک تلنگر است، اما نه از آن جهت که آنان را متوجه رسیدگی به امور هنرمندان کند بلکه تلنگری برای فرآیند جذب هنرمند است.

با نگاهی به کارنامه اخلاقی هنرمندانی که به خارج از کشور پناهنده شده‌اند، به راحتی می‌شود فهمید این افراد به یکباره دچار تحول فکری نشده‌اند و در واقع بعد از پناهندگی همانی هستند که در ایران بوده‌اند. در واقع این طیف هنرمندان با حاضر دانستن میدان نمایش خود در خارج از کشور آنچه هستند را بدون محدودیت بروز داده‌اند.

همانطور که سلامت اخلاقی و فکری برخی هنرمندان قابل پیش‌بینی است، معدود افرادی هستند که می‌شود انحراف فکری آنها را به وضوح دید؛ همان‌هایی که مدیران فرهنگی و تهیه‌کنندگان بدون دافعه سینما را به خوبی می‌شناسند و از موقعیت ایجاد شده نهایت استفاده را می‌برند. مدیری که با هر سینماگری کار می‌کند و حرص جذب حداکثری از او یک پشت میزنشین بدون دفع ساخته، باید منتظر منزوی شدن هنرمندان با اخلاق و مهاجرت هنرمندان بی‌قید و بند باشد.

تهیه‌کننده و مدیر تلویزیونی که با شخصی به نام مهدی مظلومی، مجموعه بدون شرح را می‌سازد باید بداند که اگر میدان برای او در شبکه‌های ماهواره‌ای فراهم شود، صداوسیما را به آنجا ترجیح می‌دهد یا خیر؟ که اگر مدیر رسانه‌ای این نکته را حائز توجه می‌دانست، مظلومی اکنون در شبکه جم فعالیت نمی‌کرد.

این روزها باید از شبکه ماهواره‌ای جم، فارسی‌وان و تمام شبکه‌های فارسی زبان آن طرف آب تشکر کرد که این ظرفیت را برای برخی هنرمندان ایجاد کرده‌اند تا ما نیز مدیران فرهنگی را بیشتر بشناسیم که به چه کسانی میدان داده‌اند. شاید این شبکه‌ها پایانی بر بقای مدیریت برخی باشد که سکوی پرش به سوی پناهندگی را برای کشف حجاب‌کنندگان امروز فراهم آورده‌اند، چراکه با ظهور این شبکه‌ها، فضای هنری تا حدودی تصفیه خواهد شد و مدیری که بخواهد همه را جذب کند نیز وجودش بی‌دلیل است.