رژیم صهیونیستی در سال 1956 به دنبال فعالیت های شدید ضد صهیونیستی در مصر، در یک همکاری آشکار با انگلستان و فرانسه، طرح یک تجاوز مشترک به خاک مصر را تدارک دیدند.
گرداب- ارتش صهیونیستی علاوه بر تجهیز و آماده سازی ماشین جنگی خود برای آغاز تجاوز به مصر، عملیاتی انحرافی را نیز آغاز نمود و با انجام تحرکات وسیع در مرزهای شرقی خود، این توهم را ایجاد کرد که قصد حمله به "اردن" را دارد. این عملیات انحرافی تا روز آغاز جنگ با دقت دنبال شد و در غافل کردن دولت مصر از مرزهایش با فلسطین اشغالی کاملاً موفق بود.آخرین مرحله این عملیات انحرافی، فاجعهای در نزدیکی مرز اردن به وجود آورد. درست در همان روزی که جنگ آغاز شد، "گاردهای مرزی اسرائیل" در نواحی مرزی اردن حکومت نظامی اعلام کردند. یکی از روستاهای مرزی "کفرقاسم" نام داشت. کدخدای این روستا، تنها سی دقیقه پیش از آغاز حکومت نظامی توسط "گارد مرزی" از ماجرا مطلع شده بود و برای او امکان نداشت که بتواند خبر برقراری حکومت نظامی را به روستائیانی که هنگام غروب آفتاب به خانه خود باز می‌گشتند برساند. وقتی که فرمانده نیروهای اسرائیلی مستقر در "کفر قاسم" از مافوق خود، برای این مسأله کسب تکلیف کرد، ژنرال اسرائیلی پاسخ داد: «من از ابراز احساسات خوشم نمی‌آید... این دیگر از بدشانسی خود آن هاست.»
اتفاقاً نظامیان صهیونیست به هیچ وجه احساساتی نشدند و بین ساعت 17 تا 18، در کمال خونسردی 47 روستایی را به قتل رساندند. روستائیان دسته‌دسته یا به تنهایی از سر کار خود بازمی‌گشتند. بعضی پیاده بودند و بیشترشان دوچرخه، گاری یا کامیون داشتند. در میان آنان چندین زن و کودک نیز به چشم می‌خورد. سربازان "گارد مرزی"، طبق فرامین مافوق خود، تنها از آنان می‌پرسیدند که آیا اهل "کفر قاسم" هستند یا نه. اگر جواب مثبت بود، روستائیان بی‌خبر از همه‌جا، به جرم "نقض قوانین حکومت نظامی" جابه‌جا تیرباران می‌شدند.
با بالا رفتن آمار کشته شدگان، سرانجام دستور توقف تیرباران‌ها صادر شد.
درست مصادف با تیرباران روستائیان بی‌خبر "کفر قاسم" ارتش "رژیم صهیونیستی" وارد خاک مصر شد و "بحران سوئز" آغاز گردید.
پس از فروکش کردن التهاب "جنگ سوئز" ، با افشای آن چه در "کفر قاسم" اتفاق افتاده بود تحرکات مجامع بین‌المللی، "دولت یهود" را مجبور کرد یازده افسر و سرباز "گارد مرزی" را به جرم کشتار در "کفر قاسم" محاکمه کند. این محاکمه به یکی از طنزهای تاریخی تبدیل شد. تمامی این متهمین از سوی ارتش به پنجاه درصد "اضافه حقوق" محکوم شدند!!
در مرحله بعد، دادگاه برای افسران فرمانده این کشتار (سرگرد "ساموئل ملینکی" و سروان "گاوریل داهان") به ترتیب 17 و 15 سال زندان مشخص کرد. سرتیپ "ایشیشکار شادمی" (همان فرمانده مخالف ابراز احساسات) نیز در دادگاه ویژه نظامی به خاطر یک "اشتباه فنی" گناه‌کار شناخته و توبیخ و جریمه شد.
اما ماجرا به این‌جا ختم نشد و دادگاه عالی نظامی تصمیم گرفت در این احکام "تند و شدید!!" تخفیف قائل شود. "سرگرد ملینکی" و "سروان داهان" پس از گذشت یک سال از دوران محکومیت خود آزاد شدند. "داهان" نه ماه پس از آزادی به سمت "افسر مسؤول امور اعراب" در شهر "رام‌الله" منصوب شد و "ملینکی" نیز با اعمال نفوذ ارتش، اجازه نامه افتتاح یک مرکز توریستی را در جنوب فلسطین اشغالی دریافت کرد. به این ترتیب، پرونده "کشتار کفر قاسم" نیز بسته شد و کابوس این کشتار به لیست بلند بالای قتل عام مسلمانان بیدفاع توسط اشغالگران صهیونیست افزوده شد.
منبع: فارس