وبلاگ "ایلیا"

چاره‌ای به جز جنگیدن نداریم!

تاریخ انتشار : ۲۲ شهريور ۱۳۸۹

امروز، هم باید به فکر عملیات‌های مسالمت‌آمیز بود، هم عملیات‌های خشونت آمیز و مهمتر از هر دو، عملیات رسانه‌ای. هر یک از این اضلاع بی‌دیگری کاری از پیش نخواهد برد. هر کدام مخاطب خاص خود را دارد.

ما مورد تجاوز قرار گرفته‌ایم. جنگ را آنها شروع کرده‌اند. نمی‌توانیم منتظر چیزی بمانیم و نمی‌توانیم آن یکی گونه‌مان را بیاوریم تا سیلی دیگری بزنند.
 
جنگ است! هر آیه‌ای که آتش گرفته است باید به ازایش کاری کرد. اگر قرار است مظلوم نمایی کنیم، باید مظلوم مقتدر باشیم. نه مظلوم ذلیل!

- دلم نمی‌سوخت اگر همان مظلوم‌نمایی صرف را هم بلد بودیم انجام بدهیم! ما کار رسانه‌ای بلدیم؟ یا رسانه‌ی تأثیر‌گذار موج آفرین جهانی داریم؟ بلی یکی دو رسانه داریم که در حال جنگ رسانه‌ای جهانی هستند. ولی یقیین بدانید با این حجم، نمی‌توانیم کاری کنیم. دل خوش به چیزی نباشیم که نداریم.

- اگر ما غیرت می‌داشتیم، اگر ما عرضه می‌داشتیم، اگر حکم سلمان رشدی ملعون را اجرا کرده بودیم، این همه تحقیر، توهین و ذلت را امروز تحمل نمی‌کردیم. اگر زمان حمله به بوسنی، فلسطین، لبنان، سومالی، یمن، عراق و افغانستان از برادران و خواهرانمان، از ناموس و ایمان‌مان، درست و شجاعانه دفاع می‌کردیم این اتفاق‌ها رخ نمی‌داد!
این ما که می‌گویم کل مسلمانان جهان هدف است. نه فقط ایران!

- گفته می‌شود «ممکن است هدفشان این باشد که ما در پاسخ این توهین کاری بکنیم بعد آنها سوء استفاده کنند. و چهره مسلمین را تخریب کنند» ممکن است. ولی پاسخ چه باید باشد؟ مگر چه کار کنیم تخریب نمی‌کنند؟ مگر زنانمان حجاب بگذارند، تخریب نمی‌کنند؟ مگر مسجد بسازیم، تخریب نمی‌کنند؟ مگر مجاهدان لبنانی و فلسطینی به جنگ صهیونیست‌ها می‌روند، تخریب نمی‌کنند؟ مگر آنها را با القاعده مقایسه نمی‌کنند؟ ما چه کنیم که تخریب نکنند؟ آنها باید تخریب کنند. دشمن‌اند! ما باید آگاه‌سازی کنیم. ما باید با رسانه، با اطلاع رسانی، پاسخ تخریب ها را بدهیم. نه با خواری و پذیرش ذلت!

- گفته می‌شود «واکنش خشمگین جهان اسلام ممکن است باعث جنگ دیگری در منطقه شود!». خوب بشود! مگر در عراق و افغانستان، بی خاصیتی و بی‌واکنشی ما باعث عدم وقوع جنگ شد که این بار بشود؟ تا کی می‌خواهیم از ترس جنگ فرضی قدم به قدم عقب بنشینیم؟ تا کی آسه بریم آسه بیاییم تا گربه شاخ‌مان نزند؟ این جنگ شکل خواهد گرفت! اگر از ترس جنگ ذلت را بپذیریم، فردا ذلیلانه‌تر باید بجنگیم! باور کنیم چاره‌ای به جز جنگیدن نداریم!

- اگر امروز این «خشم مقدسمان» را فریاد نکنیم، فردا باید ذلت کثیفمان را فریاد کنیم. قطعاً بدانید واکنش ما برای آنها خیلی مهم است. گلدمایر (از نخست وزیران سابق صهیونیست‌ها) می گفت: «فردای بعد از آتش زدن مسجدالاقصی بدترین روز دوران زندگی ام بود. منتظر بودم اتفاقات شدید از طرف مسلمانان رخ بدهد. وقتی دیدم خبری نشد، خیلی خوشحال شدم و دیدم می توانیم هر کاری بکنیم.»

- امروز، هم باید به فکر عملیات‌های مسالمت‌آمیز بود، هم عملیات‌های خشونت آمیز! و مهمتر از هر دو، عملیات رسانه‌ای! هر یک از این اضلاع بی‌دیگری کاری از پیش نخواهد برد. هر کدام مخاطب خاص خود را دارد.
 
مظلوم‌نمایی را برای مخاطبان عمومی غرب بکنیم. آن هم کارش رسانه است. ولی حمله‌های استشهادی نباید فراموش بشود! اگر عرضه‌ی رسانه‌ای مظلوم نمایی داشته باشیم، پس می‌توانیم خیلی زیبا هم این حمله‌های استشهادی را به نمایش بگذاریم که همه حق بدهند به ما! در کنار هزاران کار رسانه‌ای ممکن که باید حتما انجام داد، عملیات هم یادمان نرود.

خلاصه بنده از هر اقدام شدید و خشنی علیه آمریکا و غرب به جد حمایت می‌کنم. از آتش زدن تلمود و پروتکل‌های صهیون، آتش زدن منشور حقوق بشر، خراب کردن معبد استر در همدان، حمله به پایگاه‌های نظامی آمریکا از افغانستان تا مالزی، اندونزی و آفریقا، اعدام سلمان رشدی، سازنده فیلم فتنه، مرداک و هر صهیونیست مهمی در جهان، اعدام سفرای اسرائیل و آمریکا در هر جای جهان و …؛ البته من که نه عرضه دارم و نه غیرت!