تقصیر از غربی‌ها نیست که روی مخ ما کار می‌کنند و موفق هم میشوند بلکه تقصیر از ما است که از داشته‌های فرهنگی و فکری خودمان اصلا استفاده نمی‌کنیم و توقع هم داریم عکس آرش کمانگیر به جای جومونگ روی کیف و دفتر بچه‌ها باشد.
تهاجم فرهنگی یعنی همین که پشت جلد دفتر و کیف بچه‌های ایرانی پر شده از عکس‌های باربی و شرک و اسپایدرمن و این اواخر هم که عکس‌های جومونگ و سوسانو کیف و دفتر و مداد و خط کش بچه‌های ما را تزئیین کرده بود.
البته این‌ها فقط تهاجم فرهنگی نیست، بلکه خودباختگی فرهنگی هم هست. ما خودمان را عادت داده ایم مرغ همسایه را غاز ببینیم و اصلاً یادمان رفته است که سرزمین و تاریخ ایران مجموعه بزرگی از اسطوره‌ها و شخصیت‌های بزرگ است که حتی بچه‌هایمان اسم آن‌ها را نمی‌دانند.
الان از بچه‌های قنداقی گرفته تا پیرمردهای ۹۰ ساله اسپایدرمن و باربی و … را می‌شناسند. اصلاً همین باربی که نماد دختران غربی است همبازی دختربچه‌های ما است و باربی‌های ساخت چین با قیمت مناسب در همه مغازه‌های اسباب بازی فروشی جا خوش کرده است. مرد عنکبوتی و بت من و لاکپشت‌های نینجا و … هم که جای خودشان را دارند.
در مغازه‌های اسباب بازی فروشی ما به زور بشود عروسک و اسباب بازی ایرانی پیدا کرد، یا عروسکی را پیدا کرد که عکس ایرانی داشته باشد. شخصیت‌های هالیوودی در هر گوشه ی خانه ما دیده می‌شود. اگر پشت نعلبکی و بشقاب را هم نگاه کردید و عکس این‌ها را دیدید تعجب نکنید.
به نظر شما دختر بچه ای که با عروسک باربی بزرگ شود و پسر بچه ای که عاشق لباس اسپایدرمن باشد، می‌تواند در آینده عاشق کشورش باشد؟ می‌تواند اسم رستم و سهراب و اسفندیار و آرش کمانگیر و هزاران دلاور و مبارز تاریخ ایران را به یاد داشته باشد.
تقصیر از غربی‌ها نیست که روی مخ ما کار می‌کنند و موفق هم میشوند بلکه تقصیر از ما است که از داشته‌های فرهنگی و فکری خودمان اصلا استفاده نمی‌کنیم و توقع هم داریم عکس آرش کمانگیر به جای جومونگ روی کیف و دفتر بچه‌ها باشد.
لجم می گیرد وقتی مداد و پاک کن و خودکار و دفتر می‌خرم و روی هر کدام یک عکس از شخصیت‌های فیلم‌های آمریکایی نقش بسته است. جالب تر اینکه بیشتر این دفتر و مداد و کیف و … داخل کشور خودمان تولید می‌شود.
یعنی مسئولان فرهنگی ما اینقدر هم وقت ندارند که به تولید کننده‌ها بگویند لطفاً طرح‌های ایرانی و اسلامی بزنید و یا حداقل طرح‌های آمریکایی نزنید؟ اصلاً مسئولان ما وقت کرده اند از چند طراح بخواهند تعدادی طرح از اسطوره‌های ایرانی بسازند تا تولید کننده‌ها روی دفتر و مداد بچه‌های ایرانی بچسبانند؟
یادم هست چند سال قبل داستانی را در کتاب درسی خواندم که اسمش این بود "از ماست که بر ماست" البته منظورش ماستی که با شیر درست می‌کنند نبود بلکه منظورش این بود که خودمانیم که این بلا را سر خودمان آورده ایم. تقصیر خودمان بوده. حالا بیندازیم گردن "والت دیزنی" که این کارتون‌های قشنگ را می‌سازد. یعنی ما نمی‌توانیم یک طرح خوب بسازیم که بچه‌های ایرانی از آن خوششان بیاید؟