با توجه به وجود نگرش های رئالیستی در سیاست سایبری چین و آمریکا به نظر می رسد که واشنگتن و پکن به ساختن زرادخانه سایبری و جاسوسی از شبکه های یکدیگر ادامه می دهند.
جان کارلین معاون دادستان ایالات متحده می گوید تعداد هک های چینی ها کاهش یافته ولی متمرکزتر و محاسبه شده تر شده است. یک ماه پس از توافق چین و آمریکا، چین معاهده مشابهی را با انگلیس در نوامبر ۲۰۱۵ امضا کرد. پس از آن چین، برزیل، روسیه، ایالات متحده و دیگر اعضای گروه ۲۰ نیز پذیرفتند هنجارهایی را در خصوص مسائل امنیت سایبری مانند سرقت از مالکیت معنوی را بپذیرند.
چین و ایالات متحده همچنین ۲ دور گفتگوی سایبری در دسامبر ۲۰۱۵ و ژوئن ۲۰۱۶ برگزار نمودند که در آن وزارت امنیت داخلی آمریکا و وزارت امنیت عمومی چین سرپرستی مذاکرات را بر عهده داشتند. خط تلفن اضطراری نیز بین دوطرف در ماه آگوست برقرار گردید.
ایالات متحده ادعا کرده است که تغییر در سیستم هک چینی با توجه به فشارهای خارجی ایالات متحده و برخی از اصلاحات داخلی چین انجام شده است. آمریکا معتقد است که تعقیب ۵ هکر چینی و تحریم اشخاص و نهادهای چینی که پشت سر سرقت های سایبری بوده اند به همراه سیاست ضد فساد رئیس جمهورجدید چین و سیاست مدرنیستی ایشان به همراه منافع این دو کشور در جهت جلوگیری از تکثیر قابلیت های تهاجمی سایبری توسط گروه های غیردولتی و حملاتی که شبکه مالی جهانی را تهدید می کند به نزدیک شدن دیدگاه دو کشور در حوزه سایبری کمک کرده است.
ولی این نگرانی های مشترک و تحولات مثبت در روابط سایبری به سختی به همکاری های مشترک قابل تبدیل است؛ زیرا بی اعتمادی استراتژیک بین دو طرف شدید است. زیرا دو طرف در موضوعات اساسی حکمرانی اینترنت مانند جریان آزاد اطلاعات، محلی کردن و یا بین المللی شدن جریان اطلاعات در فضای مجازی، تعریف سایبر تروریسم(در حالی که ایالات متحده تعریف جزءنگر از سایبر تروریسم دارد چین تعریف گسترده ای از آن ارائه کرده است).
شیوه اداره مراکز اصلی حکمرانی اینترنت مانند شیوه مدیریت شرکت آیکان که مسئولیت اصلی اداره اینترنت را بر عهده دارد، دارای اختلاف هستند. همچنین این دو کشور گفتمان های متفاوتی را در حوزه فضای مجازی پیگیری می نمایند و به همین دلیل به تقویت نهادهای بین المللی متفاوتی مشغول هستند؛ درحالی که ایالات متحده به تقویت نقش شرکت آیکان در اداره اینترنت و رویکرد چند ذی نفعی معتقد است، چین به نقش مهم آی تی یو و افزایش رویکرد دولت محور پرداخته است.
همچنین چین به ایجاد نهادهای بین المللی موازی با نهادهای بین المللی اداره کننده اینترنت پرداخته است. زیرا در نهادهایی که توسط این کشور ایجاد شده است، قدرت گفتمان سازی بیشتری دارد؛ نمونه این نهادها ایجاد کنفرانس جهانی اینترنت در دوسال گذشته بود. از طرف دیگر سازمان های نظامی و امنیتی آمریکا با رویکرد سایبری دولت اوباما در قبال چین خیلی موافق نیستند. برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که احتمال ضد حملات سایبری آمریکا به زیر ساخت های حیاتی چین وجود دارد.
در مجموع می توان اینگونه نتیجه گرفت که گرچه توافق سال گذشته چین و آمریکا در حوزه امنیت سایبری تا حدی باعث تلطیف روابط دوجانبه دراین حوزه شده است و کاهش حملات سایبری بین دوطرف شاهدی بر این مدعا است ولی با توجه به وجود نگرش های رئالیستی در سیاست سایبری دو طرف به نظر می رسد که آمریکا و چین به ساختن زرادخانه سایبری و جاسوسی از شبکه های یکدیگر ادامه می دهند؛ با توجه به مواضع رئالیستی تر هر دو کاندیدای ریاست جمهوری در آمریکا به نظر می رسد دو کشور در همکاری های سایبری دچار مشکلات بیشتری خواهند بود.