تفاوت استفاده از فناوری در کره شمالی با سایر کشورها

به گزارش گرداب، هنوز در خصوص زندگی در کره شمالی ابهامات بسیاری وجود دارد. رهبر جدید این کشور، کیم جونگ اون، برخلاف پدران خود در اروپا تحصیل کرده است.

 

اما تحصیلات متفاوت او نتوانسته آنطور که انتظار می رفت تغییری در وضعیت این کشور و مردمش ایجاد کند و علیرغم وجود مشکلات اقتصادی حاد و کمبود فزاینده ی مواد غذایی، این کشور هنوز هم از سیاست های امنیتی خود تبعیت می کند.

اما کیم جونگ اون به یکی از نیازهای زندگی مدرن پاسخ مثبت داده است: اینترنت. گر چه دسترسی به آمار دقیق و به روز از وضعیت استفاده از اینترنت در این کشور دشوار است، اما بر اساس اطلاعات موجود، کره شمالی بطور قابل توجهی به کشوری آنلاین تبدیل می شود.

 

 

اینترنت به همان شکلی که ما می شناسیم در کره شمالی هم وجود دارد، اما دسترسی به آن بسیار محدود است و فقط در اختیار افراد خارجی و یا گروه خاصی از شهروندان قرار دارد. اکثر مردم به اینترنت داخلی کره شمالی دسترسی دارند که Kwangmyong نام دارد و کاملا از دنیای خارج تفکیک شده است.

 

سایت ها معمولا به موسسات کره شمالی تعلق دارند، اما گفته می شود که قرار است اینترانت نیز برای امور تجاری راه اندازی شود. نخستین فروشگاه آنلاین این کشور به نام Okryu نیز در سال 2015 کار خود را آغاز کرد.

 

در حالیکه کره شمالی دسترسی به فیسبوک را در اینترنت مسدود کرده است، اما به نظر می رسد ایده ای که در پشت این شبکه اجتماعی وجود دارد را می پسندد. این کشور نمونه ای مشابه با فیسبوک را راه اندازی کرده که سال گذشته توسط یکی از محققین Dyn Networks کشف و شناسایی و بلافاصله هک شد.

 

این نمونه کپی برداری شده کاملا فعال است و کاربران می توانند از طریق ایمیل خود وارد حساب کاربری شان شوند و بر روی صفحات یکدیگر پست هایی را به اشتراک بگذارند. مشخص نیست که آیا پس از هک این شبکه اجتماعی، کاربران کره شمالی هنوز هم به آن علاقه نشان می دهند یا خیر.

 

همانند سایر کشورهای در حال توسعه، کره شمالی نیز از خطوط تلفن ثابت، پی سی ها و پهنای باند عبور کرده و به گوشی های موبایل روی آورده است. به گفته اپراتور اصلی این کشور، Koryolink، حدود سه میلیون مشترک تلفن همراه در این کشور وجود دارد. این در حالیست که تعداد دارندگان کامپیوتر حدود چند صد هزار نفر است.

 

 

 اپراتور اصلی این کشور، Koryolink، امکان برقراری تماس های تلفنی بین المللی را در اختیار مشترکان قرار نمی دهد. این در حالیست که به گزارش سازمان عفو بین الملل، شهروندانی که در نزدیکی مرزهای این کشور با چین زندگی می کنند از سیم کارت ها و تلفن هایی که از چین وارد می شوند برای تماس با بستگان خود که به کشورهای دیگر پناه برده اند استفاده می کنند.

 

به گزارش این سازمان، این کار بسیار پر خطر است و استفاده از این تلفن ها به معنی دستگیری و مجازارت است.

 

 

 

 

شهروندان کره شمالی هم از کامپیوتر استفاده می کنند، اما این امکان عمدتا در اختیار طبقه ثروتمند این کشور قرار دارد، مثلا دانشجویانی که شانس تحصیل در دانشگاه پیونگ یانگ را دارند. در کافی نت ها و مدارس نیز امکان دسترسی به کامپیوتر وجود دارد ولی استفاده از آنها به شدت کنترل می شود.

 

 آنقدر تعداد کامپیوتر ها کم است که جوانان در پایتخت کره شمالی، پیونگ یانگ، از یو اس بی استیک ها به عنوان زیورآلات استفاده می کنند.

 

به گفته کارشناسان امنیتی در آلمان، کره شمالی سیستم عامل خاص خود را برای کامپیوترهایش تدوین کرده که Red Star نام دارد و شامل یک اپلیکیشن واژه پرداز، تقویم و سرویس ساخت موسیقی است.

 

از آنجایی که در کره شمالی از یو اس بی فلش های قاچاق شده از چین برای رد و بدل غیر قانونی ویدیو و اخبار استفاده می شود، این سیستم عامل به تمامی فایل ها واترمارک می افزاید که در نتیجه نقل و انتقال تمامی فایل ها قابل ردگیری خواهد بود.

 

 

 غیر از خصوصیات عجیبی که در این سیستم عامل تعبیه شده است، باید گفت که ظاهر آن مشابهت زیادی با سیستم های عامل غربی دارد.

 

 

کره شمالی هم به استفاده از تبلت ها روی آورده است. تبلت Woolim سال گذشته توسط کارشناسان امنیتی، فلورین گرانو، نیکلاس شییس و مانویل لوبتسکی رونمایی شد.

 

این تبلت از امکان اتصال وای فای و بلوتوث برخوردار نیست و از سیستم عاملی منشعب ازا ندروید بهره می برد. با وجودیکه این تبلت فقط 250 یورو قیمت دارد، اما بسیاری از شهروندان کره شمالی استطاعت خرید آن را ندارند.

 

با توجه به اینکه دولت برای نشر اخبار و اطلاعات خود از تلویزیون استفاده می کند، وجود یک تلویزیون در خانه شهروندان کره شمالی پدیده ی غیر معمولی نیست.

 

اما تلویزیون ها پیش ازفروش بر روی ایستگاه های داخل کشور تنظیم می شوند و پلیس بطور مرتب خانه ها را بازرسی می کند تا اطمینان حاصل کنند که تنظیمات تلویزیون تغییر نکرده است.

 

اپراتور اصلی در کره شمالی Koryolink است که از سرمایه گذاری مشترک بین دولت کره شمالی و موسسه مخابراتی مصری، Orascom حاصل شده است. اما گفته می شود اوراسکام در سال 2015 کنترل خود را بر روی این کمپانی از دست داد و Byol، رقیبی که از پشتیبانی دولتی برخوردار است، قد علم کرد.

 

حالا ممکن است Byol با Koryolink ادغام شود که در اینصورت وضعیت اوراسکام در هاله ای از ابهام فرو خواهد رفت و بدین ترتیب دست دولت در کنترل امور مخابراتی بازتر خواهد شد.

منبع: تک شات