گرداب- در چند روز اخیر اخبار مربوط به دستگیری تعدادی از مدیران و گردانندگان اصلی چند سایت غیراخلاقی فارسی از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و احتمالا نیروهای انتظامی و قضایی و سایر نیروهای زحمتکش در صدر اخبار بوده است.
بخشهایی از اعترافات این دستگیرشدگان نیز از شبکههای سیما پخش شده و یا در حال پخش است. در یکی از سایتها آدرس 90 سایت منهدم شده را نیز مشاهده کردم. به سهم خودم از نیروهایی که در این راه زحمات شبانهروزی کشیدهاند تقدیر میکنم.
اگرچه پخش اعترافات این افراد و اخبار آن، خانوادهها را به هوشیاری بیشتر در مراقبت از رفتار فرزندان و حفظ حریم خصوصی خود فرا میخواند اما آنان که با فضای اینترنت آشنایی دارند میدانند که برچیدن 90 سایت غیراخلاقی گرچه به نوبه خود مفید است، اما کافی نیست. هم مسئولان و هم مردم میدانند که روشهای دسترسی افراد و خانوادههای آنان به اینگونه محیطهای غیراخلاقی و بسیار خطرناک متاسفانه ساده است و نیازی به اشاره در این نوشتار نیست.
برای جلوگیری ریشهای از چنین مواردی، قبل از همه خود خانوادهها و جوانان باید از دادن فرصت به چنین شبکههایی خودداری کنند. در این باره رعایت برخی نکات می تواند مفید باشد.
به عنوان نمونه، همه خانوادهها و جوانان و به خصوص خانمهای جوان توجه داشته باشند که تصور اینکه که اگر فیلم و یا عکسی از حریم خصوصی خود تولید کنند و آن را نگهداری کنند و فکر کنند دیگر کسی جز خود به آن دسترسی ندارد اشتباه محض است. یک غفلت بسیار ساده از آنان باعث خواهد شد این گونه تولیدات به سادگی از سوی اعضای نزدیک خودشان لو رفته و در اختیار عام از طرق مختلف قرار گیرد.
بیشترین خطرات تهیه و توزیع هر گونه تولیدات غیراخلاقی نیز متوجه اشخاص مشهور و سرشناس مثل ورزشکاران، مدیران و کارمندان دولت، هنرمندان، مجریان شبکههای رسانهای و مانند اینها است. لذا اینگونه افراد باید چندین برابر سایر افراد هوشیارتر باشند و بدانند به کجا و برای چه دعوت می شوند.
یقینا خصوصی ترین فیلمها و عکسهای افراد معروف و یا عادی از سوی نزدیکترین افراد به خود آنها توزیع میشود.
رعایت نکاتی شبیه این مسئله تا این جا وظیفه خانوادههاست. اما این مراقبتها هم نمیتواند خطرات ناشی از وجود این گونه باندها و شبکههای غیراخلاقی را به طور کامل کاهش دهد و این مهم نیازمند یک مراقبت بینالمللی است. اما وظیفه مسئولان چیست.
باید در نظر داشت که وظیفه مسئولان فقط شناسایی و فیلتر و برخورد و دستگیری و محاکمه... نیست. گرچه این موضوع نیز در جای خود اهمیت دارد اما وظیفه مهم دیگر آن است که از طریق مجامع بینالمللی و رایزنیهای جهانی فراگیر شدن این گونه محیطها در فضای اینترنت و یا شبکههای ماهوارهای و رسانهای محدود شود.
متاسفانه نگرشی که ما نسبت به این موضوع داریم در بسیاری از کشورها وجود ندارد، بنابراین مسئولان کشور باید در مجامع بینالمللی این موضوع را مطرح کنند که تولید و راهاندازی یک سایت و یا شبکه غیر اخلاقی میتواند همانند تولید و استفاده از بمبهای شیمیایی در سطح وسیع خطرناک باشد و با تلاش در این مسیر، در جهت تصویب قوانین و توافقنامههای مناسب حرکت کنند.
علی مصطفی روزبه
الف