به گزارش گرداب، پایگاه اینترنتی نشریه فارن پالیسی در تحلیلی به قلم مکس بوت تحت عنوان «ویکی لیکس به دولت ترامپ پیوسته است» نوشت: دونالد ترامپ زمانی که نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود اعلام کرد «من عاشق ویکی لیکس هستم.» وی برای داشتن علاقه نسبت به این پایگاه اینترنتی که تحت اختیار جولیان آسانژ است دلیل کافی نیز دارد. ویکی لیکس با افشای ده ها ایمیل به سرقت رفته از کمیته ملی حزب دموکرات و جاش پودستا، رئیس تیم تبلیغاتی هیلاری کلینتون، به تغییر انتخابات سال 2016 به نفع ترامپ کمک کرد.
بعد از اینکه ویکی لیکس روز سه شنبه مجموعه گسترده ای از اسناد متعلق به سیا را منتشر کرد، مجموعه اسنادی که به اعتقاد کارشناسان احتمالا بسیار مخرب تر از افشاگری های ادوارد اسنودن باشد، ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا هیچ اظهارنظر تمجید آمیزی بیان نکرد و حتی وی ویکی لیکس را محکوم نکرده است.
مطالب اخیر صفحه توییتر ترامپ، که نمایشی کامل از نفس رام نشدنی وی است، پر است از حملات خصمانه به آرنولد شواردزنگر، نیویورک تایمز و باراک اوباما ولی حتی یک کلمه هم درباره ویکی لیکس در این میان دیده نمی شود. آیا رئیس جمهور آمریکا متوجه نشده است که سازمان اطلاعاتی که وی تحت اختیار دارد به سبب نقض مسائل امنیتی دچار آسیب و ضربه ای جدی شده است؟ یا اینکه احساس نمی کند اظهارنظر وی در این زمینه لازم است؟
ولی در واقع یک احتمال سوم و ناراحت کننده تر نیز وجود دارد و آن اینکه شاید دلیل سکوت وی به این جهت است که ترامپ از افشاگری های اخیر ویکی لیکس منفعت می برد.
ترامپ روز شنبه در اتهاماتی باراک اوباما را متهم کرد که تلفن وی را شنود می کرده است. کاخ سفید نتوانست برای تایید این ادعا، کمترین شاهد و مدرک را ارائه کند، ادعایی که جیمز کامی، رئیس سابق اف بی آی و جیمز کلاپر، مدیر سابق آژانس ملی اطلاعات آمریکا، آن را تکذیب کردند. ترامپ از پیگیری این اتهام دست برنمی دارد زیرا این اتهام، وسیله خوبی برای انحراف اذهان از این اتهامات جدی تر است که تیم ترامپ در دوره تبلیغات انتخاباتی سال قبل با مقامات روسی تماس برقرار کرده اند.
آیا این صرفا تصادفی است که سه روز بعد از آنکه ترامپ، مسئله شنود تلفنی را به یک موضوع سیاسی عمده تبدیل کرد، ویکی لیکس فایل های گسترده ای متعلق به برنامه های هک و شنود تلفنی سیا را منتشر کرد؟
ابتدا باید به این مسئله اشاره شود که ویکی لیکس افشاگری های خود را به گونه ای زمان بندی می کند که از بیشترین تاثیرگذاری سیاسی برخوردار باشد. این سایت تنها سه روز مانده به برگزاری نشست سراسری حزب دموکرات در 25 ژوئیه 2016، ایمیل های هک شده کمیته مرکزی این حزب را منتشر کرد. همانگونه که انتظار می رفت ویکی لیکس تیترهای خبری گوناگونی درباره تلاش کارکنان کمیته مرکزی حزب دموکرات برای ضربه زدن به سناتور برنی سندرز تولید کرد که در نهایت به نفع ترامپ و تلاش های وی برای جلوگیری از حمایت طرفداران سندرز از هیلاری کلینتون تمام شد. در نتیجه این افشاگری ها، دبی شولتز رئیس این کمیته استعفا کرد و تیم تبلیغاتی کلینتون نیز به لحاظ روابط عمومی آسیبی جدی دید.
ثانیا جامعه اطلاعاتی آمریکا، ویکی لیکس را، که اغلب اسرار آمریکا را افشا می کند و نه اسرار روسیه را، به عنوان جبهه ای برای سازمان اطلاعاتی روسیه در نظر می گیرد. در ماه ژانویه، دفتر سازمان اطلاعات ملی اطلاعاتی را بیرون داد که «با اطمینان بالا نشان می دهد سازمان اطلاعات نظامی روسیه، مطالبی را در اختیار ویکی لیکس قرار می دهد.»
ترامپ پیوسته در برابر نتیجه گیری های آژانس اطلاعاتی مقاومت کرده و گفته است هک کردن ها می تواند کار یک فرد بیکار و عاطل باشد. وی در نهایت نیز با اکراه این یافته ها را پذیرفت ولی باز هم اصرار داشت که فعالیت هکری روسیه تاثیری روی انتخابات نداشت.
یافته های جامعه اطلاعاتی آمریکا درباره اینکه پوتین به پیروزی ترامپ در انتخابات کمک کرد باعث شد ترامپ به دنبال انتقام گیری از سازمان اطلاعاتی برآید. وی افراد مرموز را مسئول انتشار مطلبی در سایت بازفید معرفی کرد که در آن ادعا شده بود کرملین اطلاعات و اسنادی علیه ترامپ دارد که افشای آنها می تواند حیثیت وی را به خطر اندازد. وی در صفحه توییتر خود با خشم و عصبانیت نوشت: «سازمان های اطلاعاتی نباید اجازه می دادند این خبر جعلی در دسترس عموم قرار گیرد. یک تیر دیگر به سمت من. آیا ما در آلمان نازی زندگی می کنیم؟» خصومت وی نسبت به سازمان های اطلاعاتی باز هم ادامه یافته است که اتهامات اخیر وی علیه این سازمان ها در کمک به اوباما برای شنود تلفنی وی در این راستا قرار می گیرد. خطی که ترامپ پیگیری می کند این است که وی هیچ ارتباطی با روسیه ندارد و تنها قربانی توطئه هایی بدخواهانه و شیطانی شده است.
این پایگاه اینترنتی در پایان نوشت: البته باز هم شاید این امر کاملا تصادفی باشد ولی تاریخچه ویکی لیکس در به کار گرفته شدن توسط سازمان اطلاعات روسیه جهت حمایت از ترامپ می تواند به تحقیقات گسترده تری درباره این مسئله منتهی شود که اولا چه کسی این اطلاعات را افشا کرد و ثانیا چرا در شرایط کنونی این امر صورت گرفت. حتی اگر همدستی فعالانه ای میان کاخ سفید و کرملین وجود نداشته باشد، میزان همخوانی دستور کارهای دوطرف شگفت آور است. هم پوتین و هم ترامپ در پی بی اعتبار کردن سازمان اطلاعاتی آمریکا هستند زیرا آن را مانعی بر سر راه قدرت خود می بینند.
