به گزارش گرداب، امروزه خطر حاصل از مواجهه با امواج الکترومغناطیس ناشی از تلفن های همراه و دستگاههای بی سیم بر همگان آشکار است. این دستگاهها که در زندگی روزمره ما مورد استفاده قرار می گیرند و باعث آسان تر شدن کارها می گردند در صورت استفاده نادرست و رعایت نکردن مسائل ایمنی می توانند باعث ایجاد صدمات جبران ناپذیری بر سلامت انسان شوند.
از جمله آسیب های وارده بر انسان میتوان به تاثیر بر دهان، بیماری های عصبی مانند سردرد، اختلال حافظه، تهوع، سرگیجه، لرزش، آلزایمر،پارکینسون، بی حسی و اختلال خواب، آسیب پذیری سلول نسبت به عوامل استرس زا، اوتیسم، اثر منفی بر باروری و تولیدمثل و اثر بر چنین و نوزاد در خانم های باردار را میتوان نام برد.
در بیمارستان ها علاوه بر اثرات ذکر شده تداخلات امواج الکترومغناطیس با سیستم های درمانی و تشخیصی و اثرات متعدد امواج بر عملکرد ایمپلنت های افراد نیز از اثرات بسیار مهم و گاها غیرقابل جبران است. بنابراین حفاظت در برابر آلودگی های الکترومغناطیس و همچنین پیشگیری از بروز خطرات امری مهم و حیاتی تلقی می شود.
همان گونه که ذکر شد تحقیقات علمی بسیاری بر تایید اثر بالقوه امواج حاصل از ارتباطات و انتقال داده های وایرلس بر سلامت انسان ها بدست آمده است. در ادامه برای شرح راهکارهای کاهش مواجهه با امواج و همچنین خدمات ارائه شده در سطح جامعه جهت حفاظت در برابر آلودگی های الکترومغناطیسی در گفتگو با محمدرضا نظری عضو پژوهشکده فناوری اطلاعات و ارتباطات پیشرفته دانشگاه صنعتی شریف، مدرس دانشگاه و پژوهشگر در این حوزه خواهیم پرداخت.
خاموش کردن منبع تابش نخستین اقدامی بود که نظری به آن اشاره کرد و گفت: برای هر گونه تهدید در بهداشت عمومی، سه مرحله که طی آن اقدامات مؤثر برای محافظت انجام می شود، وجود دارد، نخست قرار گیری در معرض است؛ یعنی زمانی که مواد خطرناک مانند مواد شیمیایی، باکتری ها و یا امواج تابشی وارد بدن می شوند، سپس دوره ای است که طی آن، این ماده باعث اثرات بیولوژیکی مستقیم در اندام ها و سلول های می شود و دوره نهایی پس از اثرگذاری این مواد خواهد بود که این اثرات بیولوژیکی منجر به آسیب های سلولی و بیماری می شوند.
وی افزود: اقدامات اولیه برای حذف مواجهه با تابش های الکترومغناطیسی و پیشگیری از اثرات بیولوژیکی آنها است، این اقدامات اولیه شامل قرارنگرفتن در معرض تهدید، به حداقل رساندن مواجهه و یا تغییر ماهیت قرار گرفتن در معرض است، به طوری که از آسیب بیولوژیکی جلوگیری شود.
این محقق همچنین توصیه های عمومی نیز برای محافظت شخصی در برابر امواج داشت و اعلام کرد: کاربران بهتر است استفاده از تلفن همراه را کاهش دهند، کاهش تعداد و زمان مکالمات تلفنی راهکاری کلیدی است ولی لزوماً برقراری تماس های متعدد کوتاه، امن تر و یا کم خطرتر از یک تماس طولانی نیست، اولین بیست ثانیه حین یک تماس تلفنی، قدرت انتشار بیشتری دارد، اتصالات اولیه تماس تلفنی، نسبت به حفظ مدت تماس، به توان بالاتری نیاز دارد، بنابراین تعیین خطرناک تر بودن یک تماس 10 دقیقه ای در مقایسه با ده تماس 1 دقیقه ای بسیار دشوار است. امن ترین گزینه، داشتن تنها یک تماس یک دقیقه ای یا نداشتن هیچ تماسی است!
نظری تاکید کرد: یک راه آسان برای کاهش استفاده از تلفن همراه، استفاده از یک خط تلفن ثابت در خانه است. و یا لااقل، اگر تصمیم به استفاده از تلفن همراه داریم، استفاده از بلندگو و یا هدست ضروری است، بهتر است فاصله تلفن همراه از بدن به اندازه کافی زیاد (حداقل 40 سانتی متر) باشد و همچنین به یاد داشته باشیم که استفاده از تلفن های بی سیم می تواند به مراتب خطرناک تر از تلفن های همراه باشد زیرا این تلفن ها حتی در زمان هایی که مکالمه نمی کنیم هم از خود پرتو ساطع می کنند.
دومین توصیه این پژوهشگر در حوزه حفاظت شخصی محدود کردن استفاده از دستگاه های بی سیم بود، وی در این خصوص گفت: گوشی تلفن همراه و تلفن بی سیم خانگی تنها دستگاه های به کارگیرنده امواج الکترومغناطیسی با فرکانس رادیویی نیستند، در حال حاضر اتصالات بی سیم اینترنت، رایانه، آیپد، آیفون و فناوری های مشابه بسیار محبوب هستند و همه آنها امواج رادیویی حامل اطلاعات تولید می کنند که هیچ سطح ایمنی در مواجهه با تابش آنها وجود ندار،بنابراین بهتر است که هرچه بیشتر استفاده خود از این ابزار را کاهش دهید و تا حد ممکن بهتر است با نوع سیمی جایگزین شود.
نظری افزود: توجه داشته باشید هرچه آنتن دهی ضعیف تر باشد، گوشی تلفن همراه باید از توان بیشتری برای برقراری تماس استفاده کند، در مناطقی که آنتن دهی کم باشد، میزان اشعه ساطع شده از آنتن تلفن همراه به شدت افزایش می یابد.
وی در ادامه توصیه ها گفت: از هدست های ایمن تری استفاده نمایید، در بین هدست ها نوع سیمی آن ایمنی بیشتری نسبت به نوع بیسیم دارد، استفاده از هدست سیمی می تواند به دور بودن منبع تشعشع (مثل تلفن همراه) از بدن کمک کند. با این حال اگر یک هدست سیمی پوشش مناسبی نداشته باشد، خود سیم به عنوان یک آنتن جذب امواج رادیویی حامل اطلاعات محیط عمل می کند و این تابش ها را به صورت مستقیم به مغز منتقل می نماید. بنابراین بهتر است از هدست های سیمی استاندارد استفاده کنیم.
استفاده از رنگ ها برای حفاظت دیوارها، صفحات ضد امواج و پارچه های ضد امواج از دیگر راه هایی که می تواند موجب کاهش آسیب امواج شود.
و در پایان؛
در سالیان اخیر ورود ابزارهای الکترونیکی به زندگی روزمره انسان ها و کاربردهای گسترده ای که این ابزارها در ارتباطات، انتقال داده ها، صنعت و سیستم های بی سیم دارند، سبب ایجاد منابع جدید منتشرکننده آلودگی های الکترومغناطیسی شده است، رعایت نکات کاربردی و ساده می تواند به روند زندگی بهتر در دنیای فناوری به ما کمک کند.
