سفیر پاکستان در ایران درباره سیل پاكستان تصریح كرد: «مردم پاكستان نمیدانند كه مردم ایران چهقدر به سیل زدگان كمك كردهاند. قرار بود كه هیئت پزشكی از ایران به پاكستان برود كه تاكنون نرفته است. كمك مالی مهم نیست؛ مردم پاكستان باید ببینند كه ایران به آنها كمك كرده است. امریكاییها در پاكستان بر ضد ایران تبلیغ میکنند و از مردم میپرسند كه ایران كجاست و چرا به شما كمك نمیكند؟»
جامعه المصطفی-17 مهر
17 مهر، روزی بود که رهبر زمانشناس ما برای چندمین بار در دیدار با کارگزاران حج مسئلهٔ پاکستان را مطرح کردند و گفتند:
«امروز یكى از مسائل مهم و فورى دنیاى اسلام، مسئلهٔ برادران ما در پاكستان است. البته مردم ما كمك كردند، دولت كمك كرد -خداوند انشاءاللَّه قبول كند و خیر بدهد- لیكن كافى نیست.
كسانى كه حج مشرف میشوند -در درجهى اول زائر ایرانى كه همسایه است، نزدیك است، شاهد مشكلات آنهاست- میتوانند خیلى از این هزینههاى زائد و غیر لازم را حذف كنند، به قیمت غمگسارى از یك برادر یا خواهر مسلمان در پاكستان؛ اینها پیش خداى متعال خیلى اجر دارد؛ این یك تمرین است، یك تجربه است؛ بعد هم زوار و حجاج بقیهٔ كشورهاى اسلامى؛ این پیام را به آنها هم بدهید، آنها را هم به این معنا تشویق و ترغیب كنید.»
مشکل عمده ما (و در درجه ی اول شخص خودم) مقطعی نگاه کرده کردن به بسیاری از کارهاست. کارهایی که یکی از آفتهای اجرایی نشدنشان، همین نگاه کوتاهمدت و غیر راهبردی به آنهاست. پاکستان امروز هم یکی از صدمهدیدگان این نگاه ماست.
البته باید اضافه کنیم مسائلی مثل مسئلهٔ فلسطین، بحث عدالتخواهی، تحریم کالاها، قضایای فتنه 88 و خیلی از مسائل دیگری که با دید خوشبینانه مدتی از روی دغدغهٔ متعالی در مسیر حرکت ما قرار گرفت و حالا به عنوان "خاطرههای خوش" و بعضاً "دوران خوب" از آنها یاد میکنیم!
در حال حاضر هیچ راهکار مفیدی برای راهبردی نگاه کردن به این مسئله ندارم؛ فقط خواستم فتح بابی باشد برای خودم و احتمالا کسانی که از روی دغدغه به مسائل پیرامونشان نگاه میکنند. فتح بابی برای مشکل عمدهٔ ما در شاخه به شاخه شدنهایی از سر بی هدفی!
"لطفا" روی این مسئله فکر کنید!