به گزارش گرداب، علی‌اصغر بهشتی شیرازی - عضو هیات علمی دانشگاه علم‌وصنعت - با بیان این که رایانش ابری درواقع یک تکنولوژی برای تسهیل در ذخیره‌سازی و حفظ و پردازش داده‌هاست، گفت: رایانش ابری همانند یک دیتاسنتر عمل می‌کند و اطلاعات کامپیوترها و دیتاسنترهای مختلف را به صورت یکپارچه و منسجم به کاربر ارائه می‌دهد و این امکان را فراهم می‌کند که در زمانی که از سیستم استفاده نمی‌کنیم، ظرفیت باقی‌مانده را به بقیه اختصاص دهند. این عمل این امکان را به وجود می‌آورد تا ظرفیت پردازش اطلاعات در نزد کاربران دیگر افزایش یابد و همچنین ذخیره‌سازی اطلاعاتی مطمئن‌تر و دقیق‌تری انجام بگیرد.

این استاد دانشگاه با بیان این که پردازش ابری در واقع تقسیم کار در پردازش اطلاعات و استفاده از قابلیت‌های مختلف و متنوع سخت‌افزارها برای هرچه بهتر کردن پردازش‌های رایانه‌ است توضیح داد: فرض کنید رایانه‌ای که به سیستم یکپارچه رایانش ابری وصل است، تنها از 80 درصد از ظرفیت واقعی خود استفاده می‌کند و 20 درصد آن را بلااستفاده مانده است؛ سیستم رایانش ابری به صورت خودکار آن 20 درصد قدرت پردازشی باقی مانده را به کاربر دیگری که نیازمند پردازش بالاتری است، منتقل می‌کند. در مورد حجم حافظه و ذخیره سازی اطلاعات نیز سیستم پردازش ابری با یکپارچه کردن دیتاسنترهای مختلف آنها را در مسیری واحد برای انجام عملیات‌های مختلف هماهنگ می‌کند.

وی با اشاره به این که استفاده از سیستم رایانش ابری به دلیل هزینه‌هایی بالایی که دارد، مختص ادارات دولتی یا شرکت‌های خصوصی بزرگ است گفت: سیستم رایانش ابری علاوه بر پردازش با کیفیت بالا یا HPC در صرفه‌جویی در هزینه‌ها هم موثر است. دیگر هر شرکت یا ارگانی لازم نیست برای خود یک "هاب" مختلف تعریف کند بلکه همه ادارات دولتی یا خصوصی می‌توانند با همکاری و هماهنگی با یکدیگر به یک سیستم رایانش ابری مرکزی وصل شوند و از مزایای آن با هزینه تقسیم‌شده و کمتری استفاده کنند.

وی با بیان این که زیرساخت‌های ارتباطاتی و اینترنتی در کشور برای استفاده از سیستم‌های رایانش ابری در کشور موجود است، گفت: ظرفیت شبکه‌های داخل کشور بسیار بالاست و حتی می‌توان گفت بیش از حدی که استفاده می‌کنیم ظرفیت داریم. به لحاظ امنیتی نیز چون سیستم‌های زیرساختی در کشور موجود هستند از وضعیت بسیار خوبی در کشور برخورداریم. چرا که با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات عملا دسترسی از خارج از کشور به زیرساخت‌های ارتباط ما وجود ندارد و بنابراین عملا خطرات امنیتی هم تا حدود زیادی برطرف می‌شوند؛ هرچند در سیستم‌های رایانه‌ای هیچ‌گاه به طور مطلق نمی‌توانیم بگوییم که یک سیستم به طور کامل امن یا ناامن است.

بهشتی شیرازی در پایان به نبود متولی خاصی برای سیستم‌های رایانش ابری اشاره کرد و گفت که چون رایانش ابری یک تکنیک در حوزه فناوری اطلاعات است عملا نیاز به داشتن یک متولی ویژه ندارد و سازمان فناوری اطلاعات خود به طور عام براین حوزه نیز نظارت می‌کند.

رایانش ابری در سال ۲۰۰۸ در ادامه‌ مدل‌های رایانش توزیع‌شده مطرح شد. در نسل‌های قبلی رایانش توزیع‌شده در دهه‌ ۱۹۹۰ که ‌رایانش خوشه‌ای (Cluster Computing) و رایانش توری (Grid Computing) بودند مفهوم رایانش به‌عنوان خدمت (Computing as Utility) نمود عینی پیدا کرد و بر این اساس ایده‌ رایانش ابری شکل گرفت. شبکه‌ای همچون تلگرام یکی از برنامه‌هایی است از یک فضای ابری برای ارائه خدمات خود استفاده می‌کند و برای همین است که کاربران گاهی اوقات از آن به عنوان فضایی امن برای ذخیرسازی اطلاعاتشان استفاده می‌کنند؛ چون می‌دانند که با داشتن یک شماره تلفن می‌توانند از طریق هر دستگاهی به آن وصل شوند.