به گزارش گرداب، در میان اسناد منتشر شده توسط ویکی لیکس کدهای منبع بدافزار Vault۷ نیز وجود دارد و بنابراین هکرها در سراسر جهان با استفاده از کدهای یادشده می توانند بدافزارهای جدیدی را طراحی کنند.

یکی از مهم ترین نقاط قوت بدافزار Vault۷ قابلیت برقراری ارتباط ایمن توسط این بدافزار با طراحان آن بوده که باعث می شده کشف و شناسایی آن به کاری بسیار دشوار بدل شود. این در حالی است که پیچیده ترین و پیشرفته ترین بدافزارها هم معمولا به علت ضعف قابلیت های ارتباطی شناسایی می شوند.

این بدافزار قادر به مخفی کردن ارتباطات خود بوده و با مهارت فراوان اطلاعات به سرقت برده شده را برای سرورهای سازمان سیا ارسال می کرده و سپس دستورات تازه برای فعالیت و سرقت اطلاعات جدید را دریافت می کرد.

Vault۷ قادر به اجرای همزمان چندین عملیات خرابکاری در رایانه های هدف بوده و سرورهای فرمان دهنده معمولا متعلق به شرکت های تجاری شناخته شده ارائه دهنده خدمات میزانی وب بوده اند.

سازمان سیا در مواردی برای مخفی کردن فعالیت های خرابکارانه بدافزار Vault۷ از گواهی های دیجیتال جعلی استفاده می کرد که متعلق به شرکت امنیتی کاسپراسکای و شرکت Thawte صادرکننده این نوع گواهی ها به نظر می رسید.