«متاسفم، دِیو؛ نمی تونم این کار رو انجام بدم.» مخاطبان دیالوگ بالا را نخستین‌بار در سال ۱۹۶۸ از زبان رایانۀ هوشمند ِ یک فضاپیما در شاهکار علمی – تخیلی«۲۰۰۱: اودیسه فضایی» شنیدند. با این دیالوگ، رایانه «هال ۹۰۰۰» تایید کرد که قابلیت تفکر دارد و می تواند فضانوردانی را در صدد غیر فعال‌سازی آن هستند، از پای در بیاورد.

همچنان که هر روز بر پیچیدگی هوش مصنوعی افزوده می شود، اکثر افراد توجه خود را به این مسائل جلب کرده‌اند که هوش مصنوعی با چه درصد موفقیتی می تواند با انسان‌ها در بازی شطرنج و سایر بازی‌های استراتژیک رقابت کند. اما فیلسوفی از دانشگاه هیوستون رویکرد متفاوتی را در پیش گرفته؛ او شبکه‌های عصبی پیچیده استفاده شده در یادگیری ماشینی را واسازی کرده تا نشان دهد انسان‌ها چگونه یادگیری انتزاعی را پردازش می کنند.