به گزارش
گرداب، اغلب بین این دو واژه "تهدید" و تحدید" در امور سیاسی و اقتصادی و حتی فرهنگی اختلاط پیش می‌آید و کمتر به تفاوت این دو به‌صورت عملی و عملیاتی توجه می‌شود.
"تهدید" اصطلاحی است که در مدیریت راهبردی از آن زیاد بحث می‌شود و می‌گویند باید تهدید را بدل به فرصت کرد اما "تحدید" به معنای محدود کردن و مانع شدن است که باید به رفع آن کوشید و مانع را از سر راه برداشت.
در عین‌حال، به نظر این دو واژه اشتراکات و افتراقاتی دارند و تفکیک بین آن دو نیاز به دقت و امعان نظر دارد اما تبیین کاربرد این دو واژه راهبردی در مواجهه با اوضاع فعلی کشور در مسئله قطعی اینترنت و سیاست‌های پیشرو در حوزه شبکه ملی اطلاعات می‌تواند راهگشای سیاست انقلابی‌مان باشد.
قطع اینترنت و مسدود شدن شبکه‌های اجتماعی خارجی در چند روز گذشته، اهمیت و نیاز اساسی به شبکه ملی اطلاعات را بیش از پیش نشان داد و به رغم گزارش‌های غیرواقعی وزارت ارتباطات در خرداد سال جاری در مجلس از پیشرفت 80 درصدی شبکه ملی اطلاعات، کاستی‌های این شبکه بومی و ملی در زمینه‌های پاسخگویی به نیارهای عمومی از جمله موتور جستجوی ملی، تولید شبکه‌های اجتماعی و خدمات حافظه ابری، ایمیل و تجارت کم و بیش مشخص شد.
مردم ما و دولت‌های ما به‌ویژه دولت فعلی چنین باور داشته و دارند که پیشرفت و توسعه در لوای دسترسی به اینترنت و توسعه فرصت‌های فناوری‌های نوین اینترنتی است و اگر کسی مانع این دسترسی شود چون آن را حق خود می‌دانند حتماً با آن مخالف و تلاش می‌کنند تا این محدودیت را بر طرف کنند و هر چه سرعت دسترسی به اینترنت جهانی بیشتر شود خوشحال‌ترند و آن را افتخار می‌دانند!
اما حقیقت این است که اگر قطعی‌های بحرانی همچون قطعی اینترنت در زمان اغتشاشات را تهدید می‌دانستیم، سعی می‌کردیم از این فرصت پیش آمده نهایت استفاده را داشته باشیم و با مدیریت و تدبیر گذشته، نیازهای مرتبط با این حوزه که به گزارش‌های متعدد بیش از 80 درصد از نیاز در داخل کشور است را با دیگر روش‌های غیروابسته جایگزین کنیم و قطعی اینترنت را موهبتی تلقی می‌کردیم تا از این فرصت پیش آمده شناخت دقیقتری از نواقص شبکه ملی اطلاعات پیدا کنیم و وابستگی به اینترنت جهانی را مدیریت یا کم کنیم و همچون کشورهای چین و روسیه و حتی کشورهای اروپایی به‌دنبال راه‌اندازی واقعی این شبکه کارآمد باشیم .
اما چون چنین نیست و از زمان دستور راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات و تکلیف قانونی برنامه پنجم توسعه تنها بسنده به رونمایی‌های سوری مکرر کرده‌ایم و در هیچ دولتی به این فکر نیفتاده‌ایم و شاید هم نخواهیم افتاد که این وابستگی قطع کنیم بنابراین قطعی اینترنت جهانی در واقع همیشه برای ما "تحدید" بوده و نه "تهدید!!" لذا برنامه جدی هم برای قطع این رابطه استعماری و وابستگی به کشورهای استکباری نداریم و اگر هم باشد تاکنون شعاری بوده است.
