به گزارش گرداب، «مارتین ویلیامز» روزنامه نگار و فعال عرصه فناوری با افرادی که با هر روش ممکن از کره‌شمالی فرار کرده‌اند به گفت وگو نشسته و موضوع اینترنت و فناوری‌های نوین را به‌صورت ویژه مورد توجه قرار داده است. وی این اطلاعات را در اختیار کمیته حقوق بشر قرار داده است تا در این زمینه گزارشی تهیه شود. گزارش جدید کمیته حقوق بشر درباره مسائل کره‌شمالی نشان می‌دهد «کیم جونگ اون» رهبر کره‌شمالی از تکنولوژی بهره می‌گیرد تا مردم کشورش را از دسترسی به اطلاعات جهان دور نگه دارد. طبق گزارش این کمیته، میزان محکومیت، زندانی شدن و حکم اعدام برای کسانی که از رسانه‌های ممنوعه استفاده کرده‌اند یا وضعیت شبکه داخلی تلفن همراه این کشور که به روی توریست‌ها بسته است و... همگی نشانه‌هایی از وضعیت بد حقوق بشر در این کشور محسوب می‌شوند.

«مارتین ویلیامز» در این گزارش آورده است در حالی که اینترنت، جهان را به یک دهکده تبدیل کرده و مردم دو نیمکره جهان می‌توانند تنها با یک کلیک از اتفاقات مختلف باخبر شوند، کشوری مانند کره شمالی چگونه می‌تواند مردم را از این اخبار دور نگه دارد؟ این موضوع برای رهبر کره شمالی که به معنای واقعی کلمه مردم خود را در تاریکی نگه داشته، یک چالش اساسی بوده است که البته به نظر می‌رسد در محدود کردن مردم تا حد زیادی موفق شده است. دراین کشور لپ تاپ، تلویزیون، فیلم، رادیو و... موجود است اما بیشتر مردم به‌دلیل فقر از آنها بهره نمی‌گیرند. تلویزیون و رادیو تنها به برنامه‌های داخلی کشور محدود می‌شود و اینترنت هم وضعیت مناسبی ندارد. همچنین باید گفت تعداد هک‌هایی که از سوی این کشور انجام می‌گیرد چه در داخل و چه در خارج از مرزها، نشان می‌دهد اینترنت با سرعتی مناسب در این کشور موجود است یا شاید بتوان گفت که حداقل در اختیار افراد مورد تأیید دولت قرار دارد.

گزارش این روزنامه نگار ابعاد تازه‌ای را از چگونگی نظارت رهبر کره‌شمالی و رژیم وی برای ایزوله نگه داشتن مردم روشن کرده است. یکی از این موارد نظارت و کنترل فراوان و شدید بر اینترنت است. در کره‌شمالی اینترنت در دسترس افراد وجود دارد ولی برخی به‌دلیل گران بودن یا شاید هم درآمد اندک خود توانایی اتصال به آن را ندارند.

جدا از کیفیت بالا یا پایین اینترنت در این کشور و اینکه چه افرادی به آن دسترسی دارند، مشکل اینجاست که اینترنت تحت کنترل شدید دولت قرار دارد. «مارتین ویلیامز» در گزارش خود یادآور شده است کل زیرساخت‌های شبکه ارتباطی این کشور به‌طور سنگین زیرپوشش سرویس‌های امنیتی قرار دارند و همه موارد توسط یک آژانس دولتی با نام Bureau27 رصد می‌شود؛ موضوعی که فعالان حقوق بشر را بسیار نگران فعالان سیاسی در این کشور می‌کند چرا که با این حجم نظارت احتمال دستگیری این فعالان بسیار بالا می‌رود. برخی نیز نگرانند که اندک مبارزات موجود در این کشور نیز با توجه به این محدودیت‌ها عملاً رنگ ببازد.

یکی دیگر از مواردی که کره شمالی برای قطع ارتباط مردمش با جهان به کار گرفته، واردات گوشی‌های اندرویدی ارزان قیمت چینی و نصب نرم افزارهایی خاص روی آنها به‌منظور جاسوسی از مردم و شنود آنهاست. مردم می‌توانند این گوشی‌ها را از هر مغازه‌ای خریداری کنند اما به هرحال همه می‌دانند که با خرید آن، عملاً زیر ذره بین دولت قرار می‌گیرند. شاید با خودتان بگویید راهکار مقابله با این مشکل، خرید گوشی‌های قاچاقی است که از مرز چین به‌صورت غیرقانونی وارد می‌شود اما در پاسخ باید گفت چنین کاری عملاً امکانپذیر نیست چون چنین گوشی‌هایی بلافاصله از طریق شبکه تلفن همراه کره شمالی ردیابی می‌شوند و البته فرد خاطی با مجازاتی سنگین مواجه می‌شود.

 این موضوع برای کامپیوترهای PC نیز مصداق دارد. کره‌شمالی یک سیستم عامل بر مبنای لینوکس با نام Red Star را طراحی کرده که روی همه کامپیوترهای وارداتی نصب می‌شود تا دولت بتواند به‌صورت مخفیانه فعالیت کاربران را زیر نظر بگیرد. همه کامپیوترهای PC موجود در این کشور به این سیستم عامل مجهز هستند و هرگونه فعالیتی رصد می‌شود.

ازسوی دیگر طبق این گزارش، تلفن‌های همراه موجود در کره شمالی اندرویدی و متن باز هستند. به همین دلیل هم مهندسان، نرم‌افزارهای دستکاری شده را که شامل یک برنامه با نام Red Flag است، روی گوشی‌ها نصب می‌کنند تا به این ترتیب دولت کره شمالی بتواند بر همه رفتار کاربران در گوشی‌شان نظارت داشته باشد. به‌عنوان مثال اسکرین شات‌های مردم را ببینند و همچنین متوجه شوند که از چه سایت‌هایی بازدید کرده‌اند.گفته می‌شود اسکرین شات‌های کاربران روی یک دیتابیس با نام Trace Viewer ذخیره می‌شود و درصورت تشخیص موضوعی که برای رژیم کره‌شمالی خطرناک باشد نسبت به آن واکنش نشان می‌دهد. به اعتقاد «مارتین ویلیامز» این امکان وجود ندارد که دولت بتواند همه اسکرین شات‌ها را بررسی کند ولی مردم از ترس عقوبت کار، دچار خودسانسوری شده‌اند و بیشتر آنها از اسکرین شات گرفتن اجتناب می‌کنند.

همچنین در این گزارش آمده است کاربران در این کشور در صورتی که فایل یک رسانه خارجی را باز کنند رژیم بلافاصله از آن مطلع می‌شود چرا که مهندسان، یک نرم افزار علامت‌گذاری فایل روی کامپیوترهای PC یا تلفن همراه نصب کرده‌اند. به محض باز شدن چنین فایل‌هایی روی تلفن همراه یا کامپیوتر شخصی، این فایل‌ها بلافاصله علامت‌گذاری شده و مورد نظارت دولت قرار می‌گیرد. به‌دنبال این علامت گذاری، چنین افرادی از این پس بیش از گذشته تحت کنترل قرار می‌گیرند چون از نظر کیم جونگ اون یک خطر بالقوه محسوب می‌شوند.

طبق گزارش «مارتین ویلیامز»، زیرساخت‌های شبکه تلفن همراه در این کشور عملاً به دو بخش تقسیم شده است به این معنا که هم توریست‌ها و هم شهروندان خارجی ساکن در این کشور می‌توانند با بیرون از این کشور تماس برقرار کنند ولی این امکان برای شهروندان کره شمالی وجود ندارد. البته باید گفت که این سیستم ارتباطی که ویلیامز از آن با عنوان دیوار آتشین یاد می‌کند، با کمک یک کمپانی مصری با نام Orascom در این کشور فعال شده است. گفتنی است که پیش شماره تلفن شهروندان کره شمالی191-260 است اما پیش شماره توریست‌ها و خارجی‌ها با 191-250 آغاز می‌شود به همین دلیل تفکیک این دو از یکدیگر بسیار آسان است. همچنین سیمکارت‌های توریست‌ها نیز در این کشور غیرفعال می‌شود تا احتمال استفاده شهروندان کره شمالی از این سیمکارت‌ها و تماس با بیرون از این کشور و همچنین اینترنت آزاد به صفر برسد.

رژیم کره‌شمالی با وای فای شهری گسترده نیز به شدت مخالف است و آن را برای بقای خود خطرناک می‌داند به همین دلیل هم شبکه‌های وای فای گسترده در این کشور محدود و گاه نیز ممنوع اعلام شده است. عملاً کره شمالی می‌خواهد کاملاً مطمئن باشد که شهروندانش به اینترنت خارجی دسترسی ندارند.

پیش از این برخی سفارتخانه‌ها شبکه‌های وای فای گسترده راه‌اندازی کردند و مردم که تشنه اطلاعات دقیق هستند تلاش می‌کردند در اطراف این سفارتخانه‌ها به اینترنت آزاد دسترسی داشته باشند ولی به محض اینکه این رژیم از وجود چنین امکانی مطلع شد، بلافاصله این شبکه‌های وای فای را ممنوع اعلام کرد. درمقابل، از یک شبکه ارتباطی عمومی با نام Mirae به معنای آینده رونمایی کرد. برای استفاده از این شبکه ارتباطی، کاربر باید ابتدا یک اپلیکیشن نصب کند و البته تنها اینترنت داخلی کره شمالی در اختیار مردم قرار دارد و خبری از اینترنت جهانی نیست.

در کره‌شمالی نتفلیکس وجود ندارد ولی دو سرویس تلویزیون اینترنتی (IPTV services)در این کشور راه‌اندازی شده است تا مردم از نمونه‌های خارجی دور بمانند. نمونه محبوب‌تر این سرویس تلویزیون اینترنتی، Manbang است که درست مانند تلفن‌های همراه، باکس  et-top آن وارداتی و بسیار ارزان قیمت بوده و در چین ساخته شده است.

پس از واردات به کره شمالی، نرم‌افزارهایی روی این باکس‌ها نصب می‌شود تا به این ترتیب کاربران تنها محصولات داخلی را بتوانند مشاهده کنند و عملاً از دسترسی به سرویس‌های خارجی محروم باشند. البته اگر کاربران نمونه‌های قاچاق این باکس‌ها را به دست بیاورند می‌توانند از این محرومیت نجات پیدا کنند بدون اینکه عواقبی برای آنها وجود داشته باشد چون درحال حاضر امکان رصد این نمونه‌ها وجود ندارد.

با رادیوهای موجود در این کشور نیز تنها کانال‌های رسمی این کشور قابل دریافت است و گوش دادن به برنامه‌های رادیویی خارجی در این کشور غیرقانونی و جرم محسوب می‌شود چراکه دولت دائم بر عملکرد مردم در این زمینه نظارت می‌کند. البته برخی هم رادیوهای قاچاق دارند و تلاش می‌کنند به برنامه‌های خارجی گوش دهند هرچند رژیم برنامه ارسال پارازیت‌های گسترده را اجرا کرده است.

در این کشور همچنین کسی اجازه استفاده از بازی‌های موبایلی یا ویدئویی خارجی ندارد و تاکنون 125بازی موبایلی بومی برای کاربران ارائه شده که با اهداف خاص «کیم جونگ اون» تهیه شده‌اند.