لدین گفت: «تا آنجا كه من مي‌دانم سرويس‌هاي خارجي فعال در ايران از اواسط دهه 1970 تاكنون همگي تحليل‌هاي غلطي راجع به اين كشور داشته‌اند و تقريباً تمام پيش بيني‌هاي اين سرويس‌ها شكست خورده است.»
مشاور امنيتي در دولت ريگان و از عناصر نومحافظه كار طرفدار براندازي جمهوري اسلامي ايران تاكيد كرد: «جنبش سبز از 2009 شروع نشد بلكه به اواسط دهه 1980 ميلادي برمي‌گردد.»به گزارش گرداب، مايكل لدين طي سخناني در بنياد نومحافظه كار FDD با موضوع مقابله با تهديد ايران اظهار داشت: «تا آنجا كه من مي‌دانم سرويس‌هاي خارجي فعال در ايران از اواسط دهه 1970 تاكنون همگي تحليل‌هاي غلطي راجع به اين كشور داشته‌اند و تقريباً تمام پيش بيني‌هاي اين سرويس‌ها شكست خورده است.»
وي افزود: «ما روزي خواهيم نشست و در مورد تاريخ پنهان جنبش سبز صحبت خواهيم كرد و همه شما خواهيد گفت كه جنبش سبز از 2009 شروع شد. اما من به شما بگويم كه ما مي‌دانيم و مي‌توانيم مستند كنيم كه اين ريشه اين حركت به اواسط دهه 1980 برمي‌گردد كه در طول مراحل مختلف تكامل پيدا كرده است.»
لدين در اين سخنراني خواستار تمركز روي وقايع داخلي ايران شده است.
تاكيد مشاور امنيتي دولت ريگان به اواسط دهه 1980 ميلادي به عنوان نقطه آغاز فتنه سبز (اپوزيسيون شبه مذهبي و اين بار از درون جمهوري اسلامي)، در واقع اشاره به سالهاي 63 تا 67 است كه طي آن تحركات باند مهدي هاشمي- در پوشش نام آقاي منتظري- شدت يافته بود.
لدين البته در ميانه سخنراني كلام خود را قطع مي‌كند و مي‌گويد: «من حرف‌هاي بيشتري در اين مورد براي گفتن دارم اما همين جا صحبتم را قطع مي‌كنم». با اين حال آنچه اين اظهارات مبهم را اندكي شفاف مي‌كند، اظهارات 6 مهر 89 لدين در گفت وگو با راديو فردا است. وي در آن گفت وگو فاش كرد با دفتر یکی از سران فتنه و برخي اطرافيان وي به هنگام نخست وزيري‌اش در ارتباط بوده است.
لدين در مصاحبه با راديو فردا ضمن اشاره به ماجراي گسيل هيئتي مخفيانه از سوي آمريكايي‌ها به ايران (مك فارلين) مي‌گويد: «من به هيچ وجه به وجود افرادي معتدل در حكومت ايران اعتقاد نداشتم. آنچه كه من به آن اعتقاد داشتم، وجود افرادي است كه خواهان رابطه با آمريكا بودند. اين افراد چه كساني بودند؟ كساني كه ما با آنها وارد گفت وگو شديم. افرادي از دفتر نخست وزيري بودند، از دفتر یکی از سران فتنه و اطرافيانش. من فكر مي‌كردم اگر قرار است با كسي در ايران گفت وگو شود اينها كساني هستند كه بايد طرف صحبت باشند.»
وي در عين حال ايده مذاكره با ايران را در كل ايده ديوانگي محض توصيف كرد و گفت در كل تصميم ما تصميم غلطي بود.
لدين درباره موقعيت آن روز خود مي‌گويد: «من نقش يك پيك را داشتم و پيام‌ها را منتقل مي‌كردم. در جلسات شركت مي‌كردم و پيغام‌ها را از كاخ سفيد به بقيه منتقل مي‌كردم و برعكس.»
وي همچنين درباره ملاقات آن روزگارش با شيمون پرز نخست وزير اسرائيل توضيح داد: «من هيچ وقت از او نخواستم به ايران سلاح بدهد. آن چيزي كه من از او خواستم اين بود كه كساني را معرفي كند كه به مسائل داخلي ايران اشراف داشته باشند و اگر چنين كساني را مي‌شناسد، آيا حاضر هستند در اين مورد با ما وارد بحث شوند؟»