۱۵ مهرماه سال جاری برابر ۷ اکتبر ۲۰۲۳ گروه‌های مقاومت فلسطینی به رهبری حماس با عبور از دیوار مرزی غزه تهاجم گسترده‌ای را علیه اشغالگران آغاز نمودند که می‌تواند به نقطه عطفی در تحولات خاورمیانه بدل شود.
به گزارش گرداب، به این ترتیب ۵۰ سال پس از جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ نیرو‌های اشغالگر رسما اعلان جنگ نمودند. با این تفاوت که این بار حریف آنان نه کشور‌های عربی، بلکه نیرو‌های مقاومت فلسطینی بودند. میزان تلفات نیرو‌های اشغالگر در روز نخست این عملیات در تاریخ اشغال بی سابقه بوده است.
با این حال نباید این پیروزی بزرگ جبهه مقاومت را دستاوردی یک شبه بر شمرد. بلکه این طوفان حاصل وزش باد‌هایی است که در دو دهه اخیر در منطقه شکل گرفته بودند.
زمینه‌های این پیروزی را می‌بایست در جنگ ۳۳ روزه اشغالگران با حزب الله لبنان و سایر نبرد‌های جبهه مقاومت جستجو نمود. جبهه مقاومت در این سال‌ها علی رغم پرداخت هزینه‌های گزاف، به تجربیات زیادی دست یافتند که آنان را قادر به انجام چنین عملیاتی نمود. در کنار این، با توسعه فناوری اطلاعات عرصه نبرد به فضای مجازی نیز گسترش یافت. این عرصه دو مسیر جدید را پیش پای مبارزین فلسطینی قرار داد.
نخست ورود به عرصه جنگ الکترونیکی و استفاده از فناوری جهت دستیابی به اطلاعات حساس دشمن و طراحی و پیاده سازی نقشه‌های پیچیده نظامی و دوم ورود به عرصه جنگ رسانه‌ای با بهره بردن از شبکه‌های اجتماعی.
گرچه فاز نخست عملیات بیشتر متاثر از عرصه نخست این نبرد بود، به نظر می‌رسد که اکنون عرصه رسانه نقش به سزایی در آینده این نبرد خواهد داشت. اشغالگران که در این عملیات متحمل تلفات سنگینی شده اند، به خوبی می‌دانند که با حملات هوایی مناطق مسکونی در غزه موفق به از بین بردن نیرو‌های مقاومت نمی‌شوند، اما با توجه به عملیات رسانه‌ای نیرو‌های مقاومت، امکان پنهان نگاه داشتن ابعاد این شکست نیز برای آنان میسر نیست.
به عبارتی دیگر، گرچه عقلانی‌ترین تصمیم برای آنان در حال حاضر، مذاکره با نیرو‌های مقاومت و اعطای بخشی از حقوق از دست رفته فلسطینیان می‌باشد، اما به دلیل شکسته شدن هیمنه آنان در عرصه اطلاعاتی و نظامی، ناچارند برای بازسازی چهره خود به عملیات نظامی زمینی در غزه دست بزنند. اقدامی که آنان را در باتلاقی دیگر خواهد انداخت.
با توجه به تعداد نیرو‌های مقاومت و بهره بردن آنان از حمایت شهروندان غیر نظامی در یکی از متراکم‌ترین نقاط دنیا از لحاظ جمعیت، حمله زمینی ارتش اسرائیل به مثابه نوعی خودکشی به حساب می‌آید.
چرا که نیرو‌های مقاومت با تسلط به جغرافیای منطقه، وجود تونل‌های زیر زمینی و پشتیبانی مردمی، نظامیان اسرائیلی شانس چندانی برای دستیابی به اهداف خود در این منطقه نخواهند داشت و عملیات زمینی تنها با افزایش کشته شدن غیر نظامیان در غزه و نیز تلفات سنگین برای نیرو‌های اشغالگر همراه خواهد بود.
علاوه بر اینکه، به دنبال گشایش احتمالی جبهه‌ای دیگر علیه اسرائیل از شمال با ورود نیرو‌های حزب الله لبنان به این منازعه، اوضاع برای اسرائیل بسیار دشوار خواهد شد.
