چگونه رژیم صهیونیستی به هاب فناوری نظارتی تبدیل شد؟

به گزارش گرداب، باید دقت کرد بخش عمده‌ای از تولید ناخالص داخلی این رژیم و صادرات اسرائیل به حوزه فناوری و های‌تک مرتبط است و از سوی دیگر رژیم صهیونیستی مدتهاست که سرویس‌های امنیتی و نظارتی بی‌رحمی دارد؛ سرویس‌هایی که هم در زمینه ترور و هم در زمینه جاسوسی بار‌ها تشت رسوایی‌شان بر زمین افتاده است. متن زیر نوشته الکس کین (Alex Kane) خبرنگار مستقل نشریه اینترسپت (The Intercept) است که در تاریخ ۱۷ اکتبر ۲۰۱۶ منتشر شده است. با توجه به محقق شدن بسیاری از پیش‌بینی‌های این خبرنگار خواندن این متن بعد از گذشت حدود ۷ سال می‌تواند نکات مهمی را به ما نشان دهد.

«پایگاه رسانه‌ای گرداب جهت آگاهی و افزایش دانش مخاطبان خود به ترجمه و انتشار مطالبی در حوزه‌های مختلف فناوری اقدام می‌کند. انتشار مطالب به معنای تایید محتوای آن نیست».

هشدار‌هایی که در سال ۲۰۱۶ کسی جدی نمی‌گرفت حالا از رژیم صهیونیستی و دستگاه نظارتی آن هیولایی ساخته که به هوش مصنوعی نیز مجهز است. اما این هیولا تنها کاری که از دستش برمی‌آید کشتن انسان‌های غیرنظامی و بی‌گناه است و جز کشتن مردم عادی توان خاص دیگری ندارد. عملیات طوفان الاقصی به خوبی نشان داد هیچ حجم از فناوری نمی‌تواند جلوی نیروی مومن و مخلص را بگیرد و گروه‌های مقاومت همیشه راهی برای مقاومت در برابر سرطان صهیونیسم پیدا می‌کنند.

ارتش سایبری اسرائیل به طور فزاینده‌ای مهارت‌های خود را به صنعت نظارت خصوصی می‌برند؛ و اکنون اسرائیل، کشوری که خود را «ملت استارت‌آپ» معرفی می‌کند، محصولات خود را در سراسر جهان به دولت‌هایی می‌فروشد که می‌خواهند از شهروندان خود جاسوسی کنند.

در سال ۱۹۴۸، سال تاسیس اسرائیل، گروه مر (Mer) به عنوان یک کارگاه فلزی تأسیس شد. اما امروز یک شرکت بسیار متفاوت است که چندین شرکت تابعه را اداره می‌کند و ۱۲۰۰ نفر را در بیش از ۴۰ کشور استخدام کرده است و زیرساخت‌های بی‌سیم، نرم‌افزار برای سیستم‌های فروش بلیط حمل‌ونقل عمومی، تصفیه فاضلاب و ... را می‌فروشد.

اما در نمایشگاه ISDEF، رویدادی که در ژوئن گذشته جهت به نمایش گذاشتن فناوری اسرائیل برای خریداران بالقوه‌ی نیرو‌های امنیتی خارجی برگزار شد، نمایندگان گروه مر فقط یک چیز را تبلیغ کردند: محصولات نظارتی فروخته شده به وسیله بخش امنیتی شرکت.

تکامل گروه مر از برش فلز به جاسوسی الکترونیکی نشان‌دهنده تغییر بزرگتری در اقتصاد اسرائیل است. فناوری یکی از بخش‌های اصلی در صنعت اسرائیل است و شرکت‌های اسرائیلی که با اطلاعات و جاسوسی مرتبط هستند، مانند گروه مر، از تخصص خود برای بازاریابی بین‌المللی استفاده می‌کنند. مدیرعامل این شرکت، نیر لمپرت، یک کهنه سرباز ۲۲ ساله از واحد ۸۲۰۰ است، واحد اطلاعاتی اسرائیل که اغلب با آژانس امنیت ملی مقایسه می‌شود.

او همچنین رئیس انجمن بازنشستگان این واحد است. پیوند‌های گروه مر با واحد ۸۲۰۰ در اسرائیل منحصر به فرد نیست، زیرا بخش سایبری به جنبه جدایی ناپذیر اقتصاد اسرائیل تبدیل شده است و این بخش در سال ۲۰۱۴ به ارزش ۶ میلیارد دلار محصولات و خدمات صادر کرده است.

باهوش‌ترین جوانان اسرائیل هنگامی که به ارتش فراخوانده می‌شوند به سمت بخش اطلاعات هدایت می‌شوند و نحوه جاسوسی، هک و ایجاد سلاح‌های سایبری تهاجمی را آموزش می‌بینند. گزارش شده است که واحد ۸۲۰۰ و آژانس امنیت ملی سلاحی سایبری را توسعه دادند که به رایانه‌های ایرانی که برنامه هسته‌ای این کشور را اجرا می‌کنند حمله کرد و واحد ۸۲۰۰ به نظارت و کنترل جمعی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین مشغول است.

به طور فزاینده ای، مهارت‌های ایجاد شده برای جاسوسی و جنگ سایبری در ارتش باقی نمی‌مانند. واحد ۸۲۰۰ یک مدرسه تغذیه‌کننده برای صنعت نظارت و کنترل خصوصی در اسرائیل است و محصولاتی که کهنه‌سربازان اطلاعاتی ایجاد می‌کنند به دولت‌های سراسر جهان فروخته می‌شوند تا از مردم جاسوسی کنند. در حالی که شرکت‌های متعلق به پیشکسوتان واحد ۸۲۰۰ می‌گویند فناوری‌های آن‌ها برای حفظ امنیت مردم ضروری است، حامیان حریم خصوصی هشدار می‌دهند که محصولات آن‌ها آزادی‌های مدنی را تضعیف می‌کند.

در ماه اگوست، Privacy International، یک گروه ناظر که نظارت و کنترل دولتی را بررسی می‌کند، گزارشی در مورد صنعت نظارت جهانی منتشر کرد. این گروه ۲۷ شرکت جاسوسی اسرائیلی را شناسایی کرد که بالاترین سرانه در بین هر کشوری در جهان است (ایالات متحده امریکا از نظر تعداد خالص شرکت‌های نظارتی در جهان پیشتاز است: ۱۲۲ مورد). طبق اطلاعات در دسترس عموم، کهنه سربازان واحد ۸۲۰۰ در حداقل هشت شرکت جاسوسی اسرائیلی که به وسیله‌ی Privacy International شناسایی شده اند، مناصب سطح بالایی دارند و یا جزو بنیانگذاران آن‌ها هستند. این فهرست شامل شرکت‌هایی مانند ناروس (Narus) نمی‌شود که به وسیله‌ی سربازان کهنه‌کار اسرائیلی واحد ۸۲۰۰ تأسیس شد، اما اکنون متعلق به شرکت بوئینگ، پیمانکار حوزه دفاعی آمریکایی است. (در این فهرست، ناروس به عنوان یک شرکت آمریکایی طبقه بندی شده است، زیرا دفتر مرکزی آن در کالیفرنیا است).

بر اساس گزارش مجله Wired و اسناد آرشیو اسنودن، شرکت فناوری ناروس به شرکت AT&T کمک کرد تا ترافیک اینترنتی و میلیارد‌ها ایمیل را جمع آوری کند و آن اطلاعات را به آژانس امنیت ملی ارسال کند.

ادین اومانوویچ، یک کارمند تحقیقاتی در Privacy International گفت: «این نگران‌کننده است که قابلیت‌های نظارتی توسعه‌یافته در برخی از پیشرفته‌ترین آژانس‌های جاسوسی جهان در حال بسته‌بندی و صادرات به سراسر جهان برای کسب سود هستند. تکثیر چنین قابلیت‌های نظارتی مداخله گر بسیار خطرناک است و تهدیدی واقعی و اساسی برای حقوق بشر و دموکراسی‌سازی است».

امروزه، آمیت مایر روزنامه‌نگار شده است؛ مسیر شغلی غیرمعمولی برای یک کهنه سرباز واحد ۸۲۰۰. بسیاری از همکارانش که مهارت‌های جمع‌آوری اطلاعات و هک کردن را در ارتش آموخته‌اند اکنون از آن‌ها در بخش خصوصی کسب درآمد میکنند. مایر گفت که واحد ۸۲۰۰ یک «نام تجاری» در اسرائیل است، موسسه مشهوری که به اعضایش اجازه می‌دهد پس از خدمت سربازی به راحتی به شرکت‌های فناوری دسترسی داشته باشند.

گاهی اوقات شرکت‌های فناوری به فارغ التحصیلان این واحد نزدیک می‌شوند یا دیگر فارغ التحصیلان یکدیگر را به شرکت‌ها توصیه می‌کنند. مایر گفت که یک گروه مخفی در فیس بوک برای فارغ التحصیلان وجود دارد که مملو از پیشنهادات شغلی در شرکت‌های فناوری است. او به رسانه‌ی The Intercept گفت: «در بسیاری از مواقع کافی است حضور در واحد ۸۲۰۰ را در رزومه شغلی خود قرار دهید تا شاهد اتفاق افتادن جادو شوید».

نیو گوردون، محقق اسرائیلی که صنعت امنیت داخلی این کشور را مطالعه کرده است، توضیح داد که شهرت اسرائیل در صنعت نظارت از پیوند‌های نزدیک بین نیرو‌های دفاعی اسرائیل و بخش فناوری ناشی می‌شود. در سال ۱۹۶۰، ارتش اسرائیل در حال توسعه نرم افزار‌های کامپیوتری بود؛ نه سال قبل از این که صنعت نرم افزار اسرائیل و برنامه‌های علوم کامپیوتر دانشگاه حتی وجود داشته باشند. گوردون گفت: واحد‌های نظامی اسرائیل که با رایانه کار می‌کنند، از جمله واحد ۸۲۰۰، «تسمه نقاله» به سمت صنعت نظامی و امنیت داخلی اسرائیل شده اند.

گوردون گفت دو دلیل دیگر وجود دارد که چرا اسرائیل چنین نقش بزرگی در صنعت نظارت جهانی ایفا می‌کند. یکی این است که محدودیت‌های قانونی «بسیار کمی» برای کهنه سربازان وجود دارد که «ایده‌های تحقیقاتی خاصی را که در ارتش روی آن‌ها کار کرده‌اند، در بخش خصوصی توسعه ندهند». گوردون گفت: علاوه بر این، اشغال چندین دهه‌ای کرانه باختری، غزه و اورشلیم شرقی به وسیله‌ی اسرائیل، همراه با جنگ‌های ادواری آن، «آزمایشگاهی برای آزمایش و تنظیم دقیق کالا‌های نظامی یا فناوری‌های مختلف فراهم می‌کند». سپس آن فناوری‌ها به سراسر جهان صادر می‌شوند.

شرکت Mer Security یکی از شرکت‌های صادر کننده محصولات جاسوسی است. این شرکت در محافل امنیتی کشور معروف و شناخته شده است. این شرکت در سال ۱۹۹۹ قراردادی را با پلیس اسرائیل برای تأسیس «Mabat ۲۰۰۰» بست که صد‌ها دوربین را در شهر قدیمی اورشلیم نصب کرد و بدل به کانونی از تنش‌ها در منطقه اشغالی شد. حییم مر، رئیس هیئت مدیره شرکت و همچنین کهنه سرباز واحد ۸۲۰۰، در مصاحبه‌ای با مجله Israel Gateway، نشریه‌ای تجاری، توضیح داد که «پلیس به سیستمی نیاز داشت که در آن «برادر بزرگ» کنترل کند و به نمایی وسیع از رویداد‌های منطقه قدیمی شهر دسترسی داشته باشد».

در نمایشگاه ISDEF، ایال راز، مدیر محصولات Mer Security، به The Intercept درباره آنچه که «بزرگ‌ترین ذهن‌های امنیتی اسرائیل»، ساخته اند -همانطور که در بروشور شرکت آمده است- توضیحاتی داد. راز محصولی به نام OSCAR را به نمایش گذاشت که از طریق اینترنت و پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی، ارتباطات پنهان را جمع‌آوری و نظارت می‌کند.

محصول دیگری به نام پلتفرم هوش فعال استراتژیک یا SAIP، داده‌ها را در خود جمع می‌کند و آن‌ها را با هم گروه بندی می‌کند. «هوش فعال» یعنی می‌تواند کلمات، جملات و اطلاعاتی را که ممکن است مورد علاقه افسران اطلاعاتی باشد، برجسته کند. این نوع ابزار‌های تجزیه و تحلیل زبانی به طور فزاینده‌ای در بین سرویس‌های اطلاعاتی در سراسر جهان محبوب هستند، زیرا ابزاری کارامد برای تعیین دقیق تهدید‌های بعدی محسوب می‌شوند. همانطور که راز گفت، این محصولات ادعا می‌کنند که «آنچه را که می‌خوانند می‌فهمند». راز گفت برای مثال، فهرستی از اسامی مواد شیمیایی در یک پاراگراف ممکن است برای افراد عادی بی ضرر به نظر برسد، اما دستگاه آنالیز زبان می‌تواند تشخیص دهد که فرد در حال صحبت در مورد ساخت یک وسیله انفجاری یا بمب است.

راز یکی دیگر از ویژگی‌های SAIP را چنین توضیح داد: کاربران می‌توانند یک آواتار ایجاد کنند «به منظور دریافت اعتبار برای ورود به گروه‌های بسته و جمع‌آوری اطلاعات از آنها. این نیز یکی از راه‌هایی است که می‌توانید فعالیت‌های خود را جعل کنید». فیس بوک به افراد اجازه ایجاد پروفایل‌های جعلی را نمی‌دهد، اما این فناوری که راز و دیگران می‌فروشند وعده میدهد که با شبکه‌های اجتماعی ترکیب می‌شود تا پروفایل‌هایی که به وسیله‌ی مجریان قانون اداره می‌شوند، معتبر و غیر جعلی به نظر برسند.

چندین رسانه خبری در سال جاری گزارش دادند که پلیس اسرائیل با ایجاد پروفایل‌های جعلی در فیس بوک برای دوستی با اهداف تحقیقاتی و نظارت بر فلسطینیان از تاکتیک‌های مشابه استفاده می‌کند. در یکی گزارش‌ها به نقل از میکی روزنفلد، سخنگوی پلیس اسرائیل، استفاده پلیس از این تاکتیک تأیید شده است، اما وقتی The Intercept با او تماس گرفت، وی این ادعا را رد کرد.
مشتریان گروه مر هم در داخل اسرائیل و هم خارج از آن هستند. به گفته‌ی راز، این شرکت کار «توسعه مشترک» را با واحد ۸۲۰۰ انجام می‌دهد و افراد قدیمی این واحد را برای کار در شرکت استخدام می‌کند.

مشتریان دیگر در سراسر جهان از جمله در اروپا پراکنده هستند، اگرچه ایال راز از افشای جزئیات خودداری کرد. اما اطلاعات در دسترس عموم نشان می‌دهد که برای مثال، در سال ۲۰۱۱، شرکت مر یک قرارداد ۴۲ میلیون دلاری با بوئنوس آیرس برای راه‌اندازی یک سیستم «شهر امن»، همراه با ۱۲۰۰ دوربین نظارتی، از جمله فناوری تشخیص پلاک، امضا کرده است.

پیوند‌های واحد ۸۲۰۰ با صنعت نظارت و کنترل اسرائیل در اواخر آگوست توجه گسترده‌ای را به خود جلب کرد، زمانی که محققان امنیت دیجیتال در آزمایشگاه شهروندی مستقر در دانشگاه تورنتو گزارشی را منتشر کردند که منشأ نوع خاصی از بدافزار را شرح می‌داد. آن‌ها گفتند که این احتمال وجود دارد که امارات متحده عربی، احمد منصور فعال برجسته حقوق بشر را با نرم افزار‌های جاسوسی پیچیده‌ای هدف قرار داده باشد که می‌تواند آیفون او را به یک دستگاه نظارت متحرک تبدیل کند تا مسیر‌های حرکتی او را ردیابی کند، تماس‌های تلفنی او را ضبط و دوربین گوشی و میکروفون آن را کنترل کند.

احمد منصور می‌گوید از سال ۲۰۱۱، سالی که طوماری را امضا کرد که خواستار اصلاحات دموکراتیک در امارات شد، مورد هدف قرار گرفته است. او گفت: «مقامات امنیتی دولتی اساساً نسبت به نظارت و جاسوسی از مردم و فعالان وسواس زیادی دارند. فکر آن‌ها کاملاً با این امر تسخیر شده است».

آزمایشگاه شهروندی پس از دریافت پیامک منصور با لینکی مبنی بر «اسرار جدید درباره شکنجه اماراتی‌ها در زندان دولتی»، این نرم افزار جاسوسی را تجزیه و تحلیل کرد. منصور به‌جای کلیک کردن بر روی لینک، پیام را برای گروه امنیت دیجیتال ارسال کرد. این گروه همچنین در سال ۲۰۱۲، مسیولیت تجزیه و تحلیل نرم‌افزار‌های جاسوسی ایجاد شده به وسیله‌ی شرکت نظارتی ایتالیایی Hacking Team را بر عهده داشت. نرم افزاری که رایانه‌ی منصور را آلوده کرده بود.

بیل مارکزاک، محقق ارشد در آزمایشگاه شهروندی که این گزارش را تهیه کرده است، می‌گوید: «ما هرگز چنین برنامه‌هایی را برای دستگاه تلفن همراهی که بر روی آخرین نسخه کار می‌کند ندیده بودیم».

گزارش آزمایشگاه شهروندی نتیجه گرفت که مقصر پشت این نرم افزار‌های جاسوسی، NSO Group، یک شرکت جاسوسی مخفی اسرائیل بود.

به سختی می‌توان جزئیات مربوط به شرکت NSO Group را بدست آورد. بنیانگذاران آن به ندرت با مطبوعات صحبت می‌کنند. هیچ وب سایتی ندارد. رسانه‌های خبری اسرائیل و خارجی گزارش داده اند که عمری لاوی و شالو هولیو، بنیانگذاران این شرکت، از کهنه سربازان واحد ۸۲۰۰ هستند. با این حال، برخی از رسانه‌های اسرائیلی گزارش داده اند که آن‌ها در واحد‌های دیگر خدمت می‌کردند. با این حال، حداقل سه نفر از کارمندان فعلی NSO Group، طبق صفحات لینکدین آنها، در واحد اطلاعات خدمت می‌کردند. به گزارش پایگاه خبری Defense News، کهنه سربازان واحد ۸۲۰۰، ۱.۶ میلیون دلار سرمایه اولیه برای توسعه پگاسوس، نرم افزار جاسوسی معروف، به این شرکت ارائه کردند.

ضمیر دهباش، سخنگوی این شرکت، به سؤالات خاصی در مورد NSO Group که در سال ۲۰۱۴ به قیمت ۱۲۰ میلیون دلار به وسیله‌ی یک صندوق سرمایه گذاری خصوصی ایالات متحده امریکا خریداری شد، پاسخ نداد. او در بیانیه‌ای به The Intercept گفت: «این شرکت محصولات خود را فقط به آژانس‌های دولتی مجاز می‌فروشد و کاملاً از قوانین و مقررات سخت‌گیرانه کنترل صادرات پیروی می‌کند.... قرارداد‌های امضا شده با مشتریان شرکت مستلزم آن است که از محصولات شرکت فقط به صورت قانونی استفاده شود».

ظاهرا یک شرکت جاسوسی اسرائیلی نرم افزار‌های جاسوسی را به یک کشور عرب می‌فروشد. امارات متحده عربی و اسرائیل روابط دیپلماتیک رسمی ندارند و مانند سایر بخش‌های جهان عرب، بسیاری از اماراتی‌ها از اشغال چندین دهه‌ای اسرائیل در سرزمین‌های عربی متنفر هستند. اما فروش محصولات NSO Group به امارات نشان دهنده روابط رو به رشد بین اسرائیل و این کشور خلیج فارس است که اشتهای فزاینده‌ای برای تجهیزات نظارتی دارد.

گوردون، محقق اسرائیلی، گفت: «این رژیم‌ها از این نظر بی‌ثبات هستند که اکثر مردمی که در این رژیم‌ها زندگی می‌کنند، از حقوق اولیه برخوردار نیستند. این رژیم‌ها دائماً به نظارت و کنترل جمعیت خود نیاز دارند».

در فوریه ۲۰۱۵، روری دوناقی، نویسنده‌ی چشم خاورمیانه، گزارش داد که امارات متحده عربی قراردادی را با Asia Global Technologies، امضا کرده است که شرکتی ثبت شده در سوئیس و متعلق به یک اسرائیلی و بنا بر گزارش‌ها از ماموران اطلاعاتی سابق اسرائیل است.

این قرارداد برای راه‌اندازی یک سیستم نظارتی با هزاران دوربین است.
دوناقی که همچنین بنیانگذار مرکز حقوق بشر امارات است، گفت که امارات در سالیان اخیر، بی سر و صدا محصولات امنیتی به ارزش صد‌ها میلیون دلار از اسرائیل خریداری کرده است. او گفت که امارات به اسرائیل روی آورده است، زیرا معتقد است اسرائیلی‌ها «در این بازار بهترین مداخله گر و مخفی‌ترین» هستند.