روزی که شهید علیرضا عسگری را دزدیدند، گفتیم ای کاش که لحظهای _فقط یک لحظه_ ببیند حاج احمد متوسلیان را؛
ببیند تا بگوید که خمینی نمرده است. و اگر چه جسما عروج کرده، ولی روحش زنده است. روح الله که نمیمیرد و امروز جانشینی دارد که آخرین سفیر حضرت موعود است و پرچم انقلاب را تحویل حضرت خواهد داد؛ انشاالله.
و البته این را هم بگوید که نگران نباشد. امروز نائب مهدی موعود بسیجیهایی دارد از تبار همان همتها و باکریها و چمرانها و باقریها.
و به قول یکی از همان مردان بی ادعا:
«اگر دیروز امام صادق
(ع) یک شیعه تنوری مثل هارون مکی داشت، امروز ولی فقیه میلیونها بسیجی شیعه دارد که حاضرند با یک اشاره مولایشان به قلب آتش بزنند. این بسیجیها پدیده جدید خلقتاند.....»
علیرضا عسگری را کشتند؛ اشکالی ندارد که به آرزویش رسید و ما هم آماده شهادتیم و مطمئنم که حاج احمد متوسلیان _تنها ترین سردار یادگار روزهای فتح_هم آماده شهادت است.
و ما هم فقط احتیاج به یک اذن داریم. فقط یک اذن تا علاوه بر شیر در بند_حاج احمد_ هزاران هم بندش را هم آزاد کنیم. البته هدف نهاییمان نه فقط آزادی آنها، بلکه نماز خواندن در قدس است. دل مصریها هم بسوزد از مرز مصر نمیرویم که معطل ویزای فرزندان فرعون باشیم. بدبختها کار دیگری ازشان بر نمیآید که، تمام توانشان همین است. ولی تفکر که محدود نمیشود به جسم انسان. ایرانیها را راه ندادند به غزه؛ اصلا به درک؛ به جایگاه حسنی مبارک. مهم نیست؛ مهم این است که بدون رفتن ایرانیها به غزه، عکس امام و حضرت ماه در دست بچههای غزه است. همان طور که در دست بچههای جنوب لبنان و کشمیر وکارگیل و سین کیانگ هم هست.
به زودی تو ای شیطان بزرگ، صدای لاالهالاالله را در قلب منهتن و شیکاگو هم خواهی شنید.
منتظر باش!
هر چه بیشتر توطئه کنی و جنگ راه بیاندازی و ...، قلوب مردم بیشتر به نور اسلام روشن خواهد شد؛ این اسلام پابرهنهها خواهد بود، نه اسلامی که تو ترویجش میکنی و اتفاقا شیخ بی سواد ما هم از همین اسلامها دارد.
آرپیجیزن