Gerdab.IR | گرداب

به گزارش گرداب به نقل از فارس، در سال ۱۹۴۸ کنگره ایالات متحده آمریکا به منظور نظارت بر فعالیت‌های دیپلماسی عمومی این کشور، کمیسیونی مشورتی را بنا نهاد که اعضای آن را رئیس جمهور منصوب می‌کرد. این کمیسیون طی یک دوره سه ساله گزارش‌های خود را پس از بررسی به رئیس جمهور، کنگره، وزیر امور خارجه و عموم جامعه آمریکا عرضه می‌کرد.

کمیسیون مشورتی دیپلماسی عمومی هفت عضو دارد. ساختار این کمیسون در سال‌های ۱۹۷۷، ۲۰۰۰ دچار تغییر شد.

کمیسیون مشورتی دیپلماسی عمومی شامل وظایف زیر است:

- طراحی و توسعه فعالیت‌های دیپلماسی عمومی که وزارت امورخارجه، فعالیت‌های سمعی و بصری دولت آمریکا و بخش‌های دیگر دولتی و غیر دولتی عهده دار آن هستند.

- ارزیابی تأثیرگذاری فعالیت‌های دیپلماسی عمومی بخش دولتی و غیردولتی

- ارائه گزارش عملکرد دیپلماسی عمومی پس از انجام مطالعات میدانی، مصاحبه‌ها و غیر سیاسی بودن فعالیت‌های تبادلات فرهنگی آموزشی

- ارائه گزارش به کنگره در صورت درخواست و نیاز پیرامون فعالیت‌های دیپلماسی عمومی

- انتشار گزارش‌های مذکور جهت بهره برداری عمومی

این کمسیون در گزارش خود در ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۴، عملکرد دیپلماسی عمومی ایالات متحده آمریکا را در دو قالب ارتباطات کوتاه مدت و ارتباطات بلند مدت ارزیابی نموده و تصریح داشته بود که در چارچوب برنامه‌های راهبردی ایالات متحده آمریکا، این حوزه با چالش‌های جدی مواجه است و ضروری است که به این بعد از دیپلماسی اهمیت بیشتری داده شود.

در قسمتی از گزارش این کمیسیون آمده است: «مدت‌های طولانی گفت‌و‌گوی میان فرهنگ‌ها بخش مهمی از دیپلماسی عمومی بوده و تردیدی نیست که این مرحله از زمان به گفتگوهای میان فرهنگ‌ها و ادیان اهمیتی بیش از پیش داده است، به ویژه که هراس از نزاع میان فرهنگ‌های اسلامی و فرهنگ آمریکایی افزایش یافته است.

زمان آن رسیده تا به منظور گشایش باب گفت‌و‌گوی دینی با مسلمانان، دیدگاه‌های آنان در مورد مسیحیان و یهودیان آمریکا و کاستن احساس خصومت ایالات متحده آمریکا نسبت به اسلام (که به دلیل نگرش آنان به این دین به عنوان دینی افراطی، تندرو و نژادپرست) به تلاش‌های گسترده و وسیعی دست زنیم.

این گفت‌و‌گوی دینی نباید تنها وظیفه‌ای متوجه دولت باشد. بلکه باید فعالان عرصه دیپلماسی عمومی نیز از طریق فعال سازی نقش مؤسسه‌های آموزشی و سازمان‌های غیردولتی آمریکا در آن مشارکت کنند. بی‌شک گفت ‌و‌ گوهای این چنینی، زمینه ساز بهبود مواضع اعراب و مسلمانان در قبال ایلات متحده و بهبودی مواضع ایالات متحده آمریکا در قبال آنان خواهد بود.»