شورای انگلیسی موسوم به "شورای بریتانیا" در گزارشی در زمینه دیپلماسی عمومی، به بررسی جوامع هدف دیپلماسی عمومی انگلیس پرداخت و به صراحت دانشجویان خارجی مشغول به تحصیل در انگلیس را پلی برای دسترسی و نفوذ به رهبران جوامع آن‌ها دانست.
"شورای بریتانیا" در گزارشی ضمن بررسی جوامع هدف دیپلماسی عمومی خود و تقسیم آن‌ها به سه گروه رهبران، ذی‌نفوذ‌ها و داوطلبان (دانشجویان محصل در انگلیس) ایران را از جمله "کشورهای شاهراه" دانست. به گزارش گرداب به نقل از مشرق، شورای انگلیسی موسوم به "شورای بریتانیا" (British Council) در گزارشی در زمینه دیپلماسی عمومی، به بررسی جوامع هدف دیپلماسی عمومی انگلیس پرداخت و به صراحت دانشجویان خارجی مشغول به تحصیل در انگلیس را پلی برای دسترسی و نفوذ به رهبران جوامع آن‌ها دانست.
پایگاه اطلاع‌رسانی این شورا، با اشاره به اینکه سیاست‌گذاری و اولویت‌بندی خود را در عرصه‌های "ژئوپلیتیک" و "دموگرافیک" بر اساس جوامع هدف تعریف می‌کند، نوشت: گزارش سالانه شورای بریتانیا که مربوط به سال کاری ۱۰-۲۰۰۹ می‌شود، پنج دسته از کشور‌ها را به عنوان جامعه هدف مشخص کرده و برای هر دسته مثال‌هایی را نیز ذکر کرده است.
این کشور‌ها عبارتند از:
گروه کشورهای موسوم به "شاهراه" نظیر برمه و زیمباوه
گروه کشورهای موسوم به "اعتماد ساز" نظیر کشورهای خاورمیانه و پاکستان
گروه کشورهای "صاحب اقتصاد رو به رشد" نظیر هند و چین
گروه کشورهای "در حال توسعه" نظیر نیجریه
و سرانجام گروه کشورهای "آزاد و توسعه‌یافته" که انگلیس از پیش نیز روابط مستحکمی با آن‌ها دارد، همچون فرانسه و آمریکا
بنابر این گزارش و بر اساس برنامه‌های اعلام شده شورای بریتانیا بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱، سه گروه اول از گروه‌های فوق‌الذکر دارای "اولویت جغرافیایی" هستند.
این گروه‌ها ماهیتا دربرگیرنده کشورهایی هستند که مردمشان اعتماد کافی به انگلیس نداشته یا پتانسیل این بی‌اعتمادی را دارند؛ همچنین کشورهایی همچون ایران، عراق، افغانستان، فلسطین، زیمباوه و برمه که به علت عدم دسترسی یا مجادلات سیاسی با بریتانیا فضایی پرچالش را در عرصه دیپلماسی عمومی برای بریتانیا رقم زده‌اند. کشورهای رو به رشد از نظر اقتصادی یعنی چین و هند نیز از اولویت جغرافیایی برخوردارند.
این گزارش حاکی است که گروه‌های هدف در این جوامع، بر اساس گزارش سال ۲۰۰۸ "دفتر بازرسی ملی انگلیس" به سه دسته ذیل تقسیم می‌شوند:
گروه موسوم به تی۱
که شامل تصمیم‌سازان و رهبران رده اول در جوامع هدف شده و کسانی را در برمی‌گیرد که پست‌های کلیدی را در اختیار دارند. این اشخاص شامل وزرای دولتی، مدیران رسانه‌ها، ورزشکاران و چهره‌های فرهنگی تاثیرگذار، شخصیت‌های مذهبی و ملی و سفرای دیگر کشور‌ها در بریتانیا می‌شوند.
گروه موسوم به تی۲
که از آن‌ها به عنوان "ذی‌نفوذهای کلیدی" نام برده می‌شود؛ شامل رهبران بالفعل یا بالقوه سازمان‌ها، گروه‌ها و شبکه‌هایی هستند که در تدوین سیاست‌های جوامع هدف تاثیر بسزایی دارند و یا اینکه نقششان در زندگی دیگر اقشار جامعه کاملا مشهود است و می‌توانند بر افکار دیگر اقشار تاثیر گذارند. این افراد را باید دروازه‌های دسترسی به گروه تی۱ دانست.
گروه موسوم به تی۳
که شامل افرادی می‌شود که دارای پتانسیل‌های سیاسی–اجتماعی هستند و بالطبع تعدادشان زیاد است. این گروه شامل افرادی می‌شود که عموما جوان بوده و کمتر از ۳۵ سال دارند و عموما در پست‌های کلیدی نیستند. از مهم‌ترین اعضای این گروه دانشجویان شاغل به تحصیل در بریتانیا و یا دانشجویانی هستند که تمایل به ادامه تحصیل در خارج از کشور را دارند.
از این سه گروه (تی۱، تی۲ و تی۳) در گزارش سالانه شورای بریتانیا به عنوان رهبران، ذی‌نفوذ‌ها و داوطلبان یاد شده است.
بر اساس این گزارش، نحوه تخصیص منابع شورای بریتانیا، کاملا نشان‌دهنده اولویت‌های مدنظر سیاست خارجی بریتانیا است.