یکی از جداشدگان از فرقه رجوی گفت: «منافقین در خارج از عراق و به طور خاص در اروپا از مساوات و آزادی زنان حرف می‌زنند و به نام زنان و دفاع از آزادی زنان ایران، کنفرانس و سمپوزیوم برگزار می‌کنند اما دریغ از آنکه خود ذره‌ای به آن اعتقاد و التزام عملی داشته باشند.»
یکی از جداشدگان از فرقه رجوی با بیان اینکه "دموکراسی، حقوق بشر و زنان" ابزار موثری است که منافقین در اروپا از آن به وفور استفاده می‌کنند ابراز داشت: «به جرئت می‌توان گفت ۹۵ درصد از زنانی که هم اکنون در پادگان اشرف هستند به مدت ۵/۲ساعت طی ۲۵ سال گذشته در شهرها، پارک‌ها، اماکن عمومی و تفریحی عراق به تنهایی قدم نزده‌اند.»
به گزارش گرداب به نقل از هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور)، یکی از افراد جدا شده از گروهک منافقین با بیان این مطلب افزود: «۷۰ درصد از زنان منافقین مجرد بوده و تاکنون ازدواج نکرده‌اند و در مجموع ۱۰ درصد از زنان سازمان که متاهل بوده‌اند دارای فرزند هستند.»
وی اظهار داشت: «از سال ۱۳۶۴ به بعد بچه‌دار شدن در تشکیلات منافقین ممنوع شده اما حاملگی‌های ناخواسته نیز وجود داشت و در ۲۵ سال گذشته از این مجموع کمتر از یک درصد در عراق یا اروپا بچه‌دار شده‌اند و مابقی مربوط به قبل از سال ۱۳۶۴ شمسی است.»
وی با بیان اینکه گرایش زنان به فعالیت‌های مدنی و مطرح شدن در زیر مجموعه فمینیسم، بازاری است که در قرن حاضر به ناحق مورد سوءاستفاده سازمان‌ها و احزاب سیاسی قرار می‌گیرد ادامه داد: «زنانی که در پادگان اشرف یا در اورسوراواز بایگانی شده‌اند از هر نوع آزادی اجتماعی به دور هستند، زیرا این زنان در تشکیلات سازمان مجاهدین حق انتخاب همسر نداشتند و تا سال ۱۳۶۸ شمسی تشکیلات منافقین مشخص می‌کرد که کدام زن با کدام مرد ازدواج کند.»
وی در ادامه گفت: «از سال ۱۳۶۸ شمسی تاکنون حق ازدواج از زنان و مردان منافقین در عراق و سایر نقاط دنیا سلب شده و آنها حق زندگی خانوادگی و زناشویی ندارند ضمن اینکه فرزندان این افراد از آنها جدا شده و در اروپا نگهداری می‌شوند.»
وی بیان داشت: «۲۰۰ دختر جوانی که گاها از آنها بعنوان صف مقدم تبلیغات در عکس‌های پادگان اشرف استفاده می‌شود، بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳ میلادی از اروپا به پادگان اشرف اعزام شده‌اند و باید گفت ۹۹ درصد آنان همان فرزندان شیرخوار و کودکی بودند که از سال ۱۳۶۸ شمسی به زور از پدران و مادران خود جدا شده و به اروپا ارسال شده‌اند.»
این عضو جدا شده از منافقین به فضای خفقان و غیر انسانی حاکم بر اردوگاه تشکیلات منافقین اشاره کرده و می‌گوید: «زنان سازمان مجاهدین همانند دختران و زنان در جامعه جهانی که باید از نعمت داشتن زندگی شخصی، عشق و عاطفه برخوردار باشند، نیستند و تشکیلات منافقین از آنان دختران و زنانی جنگی و بی عاطفه تولید کرده است که حق تحصیل و استفاده از دانش نوین جامعه بشری را نیز ندارند.»
وی با بیان اینکه منافقین در اروپا با ژست‌های حقوق بشری تلاش می‌کنند خود را جماعتی طرفدار حقوق بشر و حقوق زنان معرفی کنند گفت: «منافقین در خارج از عراق و به طور خاص در اروپا از مساوات و آزادی زنان حرف می‌زنند، گروه‌ها و تشکل‌های بسیار زیادی به نام زنان ایجاد کرده و در گروه‌های حقوق بشری فعالیت می‌کنند و به نام زنان و دفاع از آزادی زنان ایران، کنفرانس و سمپوزیوم برگزار می‌کنند اما دریغ از آنکه خود ذره‌ای به آن اعتقاد و التزام عملی داشته باشند.»
به گزارش گرداب به نقل از هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور)، یکی از افراد جدا شده از گروهک منافقین با بیان این مطلب افزود: «۷۰ درصد از زنان منافقین مجرد بوده و تاکنون ازدواج نکرده‌اند و در مجموع ۱۰ درصد از زنان سازمان که متاهل بوده‌اند دارای فرزند هستند.»
وی اظهار داشت: «از سال ۱۳۶۴ به بعد بچه‌دار شدن در تشکیلات منافقین ممنوع شده اما حاملگی‌های ناخواسته نیز وجود داشت و در ۲۵ سال گذشته از این مجموع کمتر از یک درصد در عراق یا اروپا بچه‌دار شده‌اند و مابقی مربوط به قبل از سال ۱۳۶۴ شمسی است.»
وی با بیان اینکه گرایش زنان به فعالیت‌های مدنی و مطرح شدن در زیر مجموعه فمینیسم، بازاری است که در قرن حاضر به ناحق مورد سوءاستفاده سازمان‌ها و احزاب سیاسی قرار می‌گیرد ادامه داد: «زنانی که در پادگان اشرف یا در اورسوراواز بایگانی شده‌اند از هر نوع آزادی اجتماعی به دور هستند، زیرا این زنان در تشکیلات سازمان مجاهدین حق انتخاب همسر نداشتند و تا سال ۱۳۶۸ شمسی تشکیلات منافقین مشخص می‌کرد که کدام زن با کدام مرد ازدواج کند.»
وی در ادامه گفت: «از سال ۱۳۶۸ شمسی تاکنون حق ازدواج از زنان و مردان منافقین در عراق و سایر نقاط دنیا سلب شده و آنها حق زندگی خانوادگی و زناشویی ندارند ضمن اینکه فرزندان این افراد از آنها جدا شده و در اروپا نگهداری می‌شوند.»
وی بیان داشت: «۲۰۰ دختر جوانی که گاها از آنها بعنوان صف مقدم تبلیغات در عکس‌های پادگان اشرف استفاده می‌شود، بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳ میلادی از اروپا به پادگان اشرف اعزام شده‌اند و باید گفت ۹۹ درصد آنان همان فرزندان شیرخوار و کودکی بودند که از سال ۱۳۶۸ شمسی به زور از پدران و مادران خود جدا شده و به اروپا ارسال شده‌اند.»
این عضو جدا شده از منافقین به فضای خفقان و غیر انسانی حاکم بر اردوگاه تشکیلات منافقین اشاره کرده و می‌گوید: «زنان سازمان مجاهدین همانند دختران و زنان در جامعه جهانی که باید از نعمت داشتن زندگی شخصی، عشق و عاطفه برخوردار باشند، نیستند و تشکیلات منافقین از آنان دختران و زنانی جنگی و بی عاطفه تولید کرده است که حق تحصیل و استفاده از دانش نوین جامعه بشری را نیز ندارند.»
وی با بیان اینکه منافقین در اروپا با ژست‌های حقوق بشری تلاش می‌کنند خود را جماعتی طرفدار حقوق بشر و حقوق زنان معرفی کنند گفت: «منافقین در خارج از عراق و به طور خاص در اروپا از مساوات و آزادی زنان حرف می‌زنند، گروه‌ها و تشکل‌های بسیار زیادی به نام زنان ایجاد کرده و در گروه‌های حقوق بشری فعالیت می‌کنند و به نام زنان و دفاع از آزادی زنان ایران، کنفرانس و سمپوزیوم برگزار می‌کنند اما دریغ از آنکه خود ذره‌ای به آن اعتقاد و التزام عملی داشته باشند.»