حركت ضد جنگ دانشجويان آمريكايي در مقابله با جنگ طلبیهاي دولت آمريكا در جنگ ويتنام همواره با فراز و نشيبهايي همراه بوده است كه واقعه "
كشتار دانشگاه كنت" نقطه اوج تقابل جوانان آمريكايي با دستگاه دولتي اين كشور بود.
به گزارش
گرداب به نقل از فارس، بحث فشار به دانشجويان از سوي كشورهاي مختلف همواره يكي از بهانههاي هيئت حاكمه آمريكا براي زير سئوال بردن عملكرد دولتهاي مختلف درباره رعايت حقوق بشر بوده است، اما نكته جالب در اين ميان اين است كه چنين كشوري سابقه كشتار دانشجويان و ضرب و شتم آنان را در كارنامه خود دارد.
چهل سال پيش، در ميان طوفان اعتراضات مردمي به جنگ ويتنام و حضور نظاميان آمريكايي در اين كشور، دانشجويان آمريكايي كه بسياري از آنها بايد به عنوان سرباز به جبهههاي جنگ با مردم ويتنام اعزام ميشدند، نقش مهمي در آگاه سازي افكارعمومي اين كشور و به راه انداختن موجهاي اعتراضي ايفا كردند.
در اين ميان، اين حركت ضد جنگ دانشجويان آمريكايي با فراز و نشيبهايي همراه بوده است، كه شايد واقعه "تير اندازي در دانشگاه كنت" نقطه اوج تقابل جوانان آمريكايي با دستگاه جنگ طلب دولت آمريكا باشد. واقعهاي كه در آمريكا به نام "كشتار دانشگاه كنت" معروف است.
كامبوج و جايي كه "ما نبايد در آن باشيم"در اوايل بهار سال 1970 ميلادي "ريچارد نيكسون"، رئيس جمهور ايالات متحده آمريكا از ورود تقنگداران آمريكايي به داخل خاك كامبوج و گسترش جنگ به داخل اين كشور خبر داد.
بهانه اصلي چنين حملهاي گزارشهاي اطلاعاتي ارتش آمريكا در خصوص عبور تسليحات و تجهيزات مورد نياز نيروهاي "ويت كنگ" از داخل خاك كامبوج بود.
بهانهاي كه پيش از اين سبب شد تا نيروي هوايي ايالات متحده بمباران خاك لائوس را آغاز كند و بيش از يك هزار روستا را در اين كشور با خاك يكسان كند.
گسترش جنگ ويتنام به ساير كشورها سبب شد تا اعتراضات مردم آمريكا به ادامه جنگ ويتنام بار ديگر شعلهور شود؛ دانشجويان آمريكايي نيز در نوك پيكان اين اعتراضات قرار داشتند.
نيكسون در انتخابات رياست جمهوري قول داده بود كه اين جنگ را تمام كند و حالا بار ديگر آمريكا را به داخل اين گنداب هدايت ميكرد.
سياست مشت آهنين در مقابل اعتراضات دانشجويانروز جمعه اول مي سال 1970 بيش از 500 دانشجوي دانشگاه كنت پس از سخنان نيكسون درباره ورود نيروهاي آمريكايي به كامبوج در داخل دانشگاه كنت و در اعتراض به اين حركت دولت ايلات متحده تجمع كردند.
اما اين تحرك دانشجويان بلافاصله با واكنش دولت آمريكا روبه رو شد. اين بار نه نيروهاي معمولي پليس بلكه نيروهاي گارد ملي براي مقابله با دانشجويان در محوطه دانشگاه مستقر شدند، اما پس از مدتي تجمع دانشجويان بدون هيچ درگيري و زد و خوردي به پايان رسيد.
گرچه به نظر مي رسيد كه حضور نيروهاي مسلح نظامي آمريكا براي ارعاب دانشجويان باشد، اما وقايع روزهاي بعد ثابت كرد كه مقامات آمريكايي در برخورد با دانشجويان معترض كاملا جدي هستند.
مزه آزادي بيان با طعم گاز اشك آوردر روز شنبه، دوم ماه می سال 1970 با ادامه يافتن اعتراضات دانشجويان، سربازان آمريكايي حمله به دانشجويان هم وطن خود را آغاز كردند. در ساعت 10 صبح سربازان گارد ملي اوهايو به هزاران دانشجوي معترض حملهور شده و به روي آنان آتش گشودند.
سربازان در حين حمله به دانشجويان با استفاده از سر نيزه دو نفر را زخمي و شمار زيادي از دانشجويان را دستگير و روانه زندان كردند. آنها با استفاده از گاز اشكآور دانشجویان را پراكنده كردند.
اين اعتراضات روز بعد هم ادامه داشت چنانكه در روز يكشنبه، سوم می، حوالي ساعت 11 شمار زيادي از دانشجويان دوباره در محوطه دانشگاه اقدام به تظاهرات كردند، اما پس از ساعاتي، گارد ملي اوهايو براي پراكنده كردن آنها اقدام به پرتاب گاز اشك آور كرد.
دانشجويان نيز در واكنش به اين اقدام در ميدان شهر خيابان لينكولن و خيابان اصلي با اميد گفتگو با شهردار به عنوان اعتصاب نشسته و خواهان جواب گويي مسئولان كاخ سفيد شدند، اما در همين حال به ناگاه شهردار ساتروم در شهر اعلام حكومت نظامي كرد.
دانشگاه غرق در خونروز چهارم مي نقطه جوش اعترضات دانشجويي و برخورد نظاميان با مردم ويتنام بود.
دانشجويان در محوطه دانشگاه جمع شده و مانند روزهاي قبل به سياست نيكسون اعتراض كردند، اما گارد ملي اوهايو بر خلاف استفاده ازسرنيزه و گاز اشك آور اقدام به شليك و قتل عام دانشجويان كرد و آنها رابه رگبار بست.
در پي اين شليك نيروهاي نظامي 4 دانشجو كشته و دهها دانشجوي ديگر به شدت زخمي شدند. "جفري گلين ميلر" 20 ساله به خاطر شليك به دهان، "آليسون بي كروس" 19 ساله، "ويليام ناكس" 19 و "ساندرا لي" 20 ساله، چهار دانشجويي بودند كه در اين واقع كشته شدند.
اين در حالي بود كه ده ها نفر نيز به خاطرات هجوم سربازان زخمي و يك نفر نيز به خاطر هميشه فلج شد.
اعتراضات فراگير ميشودبا كشتار دانشجويان دانشگاه كنت در اوهايو ناگهان موجي از اعتراضات تمام دانشگاههاي ايالات متحده را فرا ميگيرد و هزاران دانشجو براي اعتراض به چنين وضعيتي به داخل خيابانها آمدند.
برخوردهاي پليس نيز تنها سبب گسترش اعترضات و خشم هر چه بيشتر مردم ار دولت ميشد.
با گسترش اعترضات در نهايت نيكسون، رئيس جمهور ايالات متحده آمريكا مجبور به برقراري قانون تعويق اعزام دانشجويان به جنگ كه در زمان جانسون به تعليق در آمده بود، شد.
در نهايت تركيب اين اعتراضات و مقاومت مردم ويتنام سبب شد تا آمريكا آخرين نظامي خود را در سال 1973 از ويتنام خارج كند.
گرچه بعدها مسببان اين جنايت به هيچ عنوان به سزاي عمل خود نرسيدند و در نهايت نيز در دادگاه از اتهامات خود تبرئه شدند، اما شهامت اين دانشجويان در نهايت سبب رسوائي دولت آمريكا در عمل به شعارهايي همچون حفظ حقوق بشر شد.