واضح است كه امریكا مي خواهد با امام خمیني وارد مذاكره شود، اما نه براي تسلیم به اوامر امام، بلكه براي داد و ستد، معامله و حفظ مصالح خود به حداكثر ممكن و حتي فشار بر امام، براي قبول بعضي نظرات امریكا در منطقه … نظراتي كه امام خمیني آن ر ا نمي پذیرد.
گرداب- شهید دکتر مصطفی چمران در کتاب "لبنان" خود پس از نقل ماجرای ناپدیدشدن مشکوک امام موسی صدر، در تحلیلی جالب و زیبا از اهداف امریکا در این ماجرا و نقش لیبی به عنوان مزدور امریکا پرده برمی دارد که خواندن آن در این زمان که معمر قذافی در دو قدمی سقوط است، خواندنی است.
«آنچه به عیان دیده مي شود، اوج انقلاب اسلامي ایران و شكست حتمي شاه و نابودي مصالح امریكا در منطقه است، اما امریكا تلاش مي كند كه از این شكست جلوگیري كند. گاهي با عناد و خشونت وارد معركه شده و گاهي كه كاملًا بیچاره مي شود، دست سازش و همكاري دراز مي كند. از آنجا كه بیچارگي امریكا حتمي است، آن كشور خیلي سعي كرده و مي كند كه با امام خمیني از در مصالحه درآید و حا ضر شده است شاه را ببرد، حا ضر شده است حتي نظام را تغییر دهد، اما مي خواهد مصالح خود را در منطقه حفظ كند. ولي تا به حال در همه آنها شكست خورده است.
... در پي این شكست ها امریكا سعي كرد كه به طور مستقیم با امام خیمني وارد مذاكره شود و به نوعي سازش كند … و براي این كار راه هاي زیادي انتخاب كرد، شخصیت هاي بزرگي ر ا واسطه قرار داد، آنگاه ملك حسین [اردنی] را ر سماً وارد معركه كرد. ملك حسین حتي از قضیة آقاي [امام موسی] صدر استفاده كرد و به طرفداري از آقاي صدر پیشنهاد كرد تا جناحي از ملك حسین + حافظ اسد + امام خمیني تشكیل شود و این سه مشتركاً نامه اي به قذافي نوشته و او را تهدید كنند، كه امام خمیني نپذیرفتند. مسلماً این نظر براي نزدیكي با امام خمیني و اشتراك طرفین در یك امر مهم پیشنهاد شده بود تا راه حلي براي وساطت بعدي باشد. همه این امور و حقایق نشان مي دهد كه امریكا، با دستپاچگي زیاد مي خواهد وسیله اي براي نزدیكي و فشار به امام خمیني به دست آورد … ولي آیا امریكا مي خواهد تسلیم رأي امام خمیني شود؟ آیا حقیقتاً امریكا مي خواهد با امام خمیني كنار بیاید؟ … خیلي بعید است! زیرا اولاً جناح امام خمیني، با طرز تفكر انقلابي اسلامي براي امریكا بسیار خطرناك است؛ ثانیاً اگر امریكا مي خواست تسلیم نظر امام خمیني شود، چرا این همه دست به كشت و كشتا ر مي زند؟ این همه در دفاع از نظام فاسد شاه، اصرار مي ورزید و این همه امام خمیني را تحت فشار قرار مي دهد …؟
واضح است كه امریكا مي خواهد با امام خمیني وارد مذاكره شود، اما نه براي تسلیم به اوامر امام، بلكه براي داد و ستد، معامله و حفظ مصالح خود به حداكثر ممكن و حتي فشار بر امام، براي قبول بعضي نظرات امریكا در منطقه … نظراتي كه امام خمیني آن ر ا نمي پذیرد. لذا براي پذیرش آن نظرات، امریكا احتیاج به فشار دارد، تا نظرات خود ر ا بر امام خمیني تحمیل كند. یعني وساطت، براي تحمیل نظرات خود بر امام.
عده زیادي از اندیشمندان در این رابطه معتقدند كه ربوده شدن امام صدر، نقش بزرگي براي وساطت امریكا بازي مي كند و دستگیري آقاي صدر و فشار بر امام خمیني، در رابطه با امام خمیني و تحمیل نظراتي بر او با زور و فشار است كه نتیجه آن به نفع امریكا است.
براي درك بیشتر موضوع باید توجه كرد كه غرب براي پیشبرد برنامه هاي استعماري خود راه‌هاي زیادي دارد. یكي از این راه‌ها، تحریك عده‌اي انقلابي، با شعارهاي تند و انحرافي و تخریب هر نوع برنامه سازنده است. "جبهه شعبیه" در مقاومت فلسطیني چنین نقشي را بازي مي كند و همیشه كارهایي كرده، كه به انفجار و قتل عام فلسطیني ها ختم شده است، ولي با شعارهاي تند انقلابي كه هیچ كس قادر به اجراي آن نیست. لذا آنها همیشه معار ض برنامه‌هاي معمولي مقاومت فلسطین هستنند. دولت عراق [رژیم بعث صدام حسین] نیز خود ر ا خیلي انقلابي به حساب مي‌آورد و حتي دولت هاي دیگر عرب ر ا خائن و یا عقب مانده و ترسو معرفي مي كند. لذا از همكاري با آنها سرباز مي زند. "جبهه صمود عرب" [جبهه پایداري] ضد مصر و اسرائیل ر ا مي‌شكند. ولي به اسم انقلابي‌گري و با شعارهاي تند. در عمل مي بینیم كه عراق در خلال سال‌هاي گذشته هرچه كرده به نفع اسرائیل و علیه مقاومت فلسطین و عرب بوده است. در مورد امام خمیني نیز دیدیم كه عراق با وقاحت تمام در كنار شاه قرار گرفت و امام ر ا از عراق اخراج كرد و اكنون اگر با سوریه نزدیك شده است (سال1357) و یا دست همكاري به سوي كشورهاي دیگر عرب دراز كرده، فقط از ترس سقوط حتمي خود پس از پیروزي انقلاب اسلامي ایران است.
در جنگ سال 1973 بین اعراب و اسرائیل، همه دولت هاي عربي صدور نفت خود را به غرب قطع كردند، جز عراق و لیبي! [که] نفت آمریكا را تأمین کردند. اعمال این دو دولت، با شعارهاي تند و كارشكني در برنامه‌هاي جاري، براي هر آدم منصفي حداقل ایجاد شك مي كند.
دستگیري آقاي صدر، بزرگترین شك را در مورد لیبي ایجاد مي کند. چون این دستگیري تنها به سود استعمارگران، اسرائیل و نظام‌هاي فاسد مرتجع عربي است، ولي به صراحت و جرأت مي توان گفت كه آقاي قذافي امام خمیني را درست نشناخته است، همانگونه كه ابرقدرت ها نیز نشناخته‌اند.»
رایگاه
«آنچه به عیان دیده مي شود، اوج انقلاب اسلامي ایران و شكست حتمي شاه و نابودي مصالح امریكا در منطقه است، اما امریكا تلاش مي كند كه از این شكست جلوگیري كند. گاهي با عناد و خشونت وارد معركه شده و گاهي كه كاملًا بیچاره مي شود، دست سازش و همكاري دراز مي كند. از آنجا كه بیچارگي امریكا حتمي است، آن كشور خیلي سعي كرده و مي كند كه با امام خمیني از در مصالحه درآید و حا ضر شده است شاه را ببرد، حا ضر شده است حتي نظام را تغییر دهد، اما مي خواهد مصالح خود را در منطقه حفظ كند. ولي تا به حال در همه آنها شكست خورده است.
... در پي این شكست ها امریكا سعي كرد كه به طور مستقیم با امام خیمني وارد مذاكره شود و به نوعي سازش كند … و براي این كار راه هاي زیادي انتخاب كرد، شخصیت هاي بزرگي ر ا واسطه قرار داد، آنگاه ملك حسین [اردنی] را ر سماً وارد معركه كرد. ملك حسین حتي از قضیة آقاي [امام موسی] صدر استفاده كرد و به طرفداري از آقاي صدر پیشنهاد كرد تا جناحي از ملك حسین + حافظ اسد + امام خمیني تشكیل شود و این سه مشتركاً نامه اي به قذافي نوشته و او را تهدید كنند، كه امام خمیني نپذیرفتند. مسلماً این نظر براي نزدیكي با امام خمیني و اشتراك طرفین در یك امر مهم پیشنهاد شده بود تا راه حلي براي وساطت بعدي باشد. همه این امور و حقایق نشان مي دهد كه امریكا، با دستپاچگي زیاد مي خواهد وسیله اي براي نزدیكي و فشار به امام خمیني به دست آورد … ولي آیا امریكا مي خواهد تسلیم رأي امام خمیني شود؟ آیا حقیقتاً امریكا مي خواهد با امام خمیني كنار بیاید؟ … خیلي بعید است! زیرا اولاً جناح امام خمیني، با طرز تفكر انقلابي اسلامي براي امریكا بسیار خطرناك است؛ ثانیاً اگر امریكا مي خواست تسلیم نظر امام خمیني شود، چرا این همه دست به كشت و كشتا ر مي زند؟ این همه در دفاع از نظام فاسد شاه، اصرار مي ورزید و این همه امام خمیني را تحت فشار قرار مي دهد …؟
واضح است كه امریكا مي خواهد با امام خمیني وارد مذاكره شود، اما نه براي تسلیم به اوامر امام، بلكه براي داد و ستد، معامله و حفظ مصالح خود به حداكثر ممكن و حتي فشار بر امام، براي قبول بعضي نظرات امریكا در منطقه … نظراتي كه امام خمیني آن ر ا نمي پذیرد. لذا براي پذیرش آن نظرات، امریكا احتیاج به فشار دارد، تا نظرات خود ر ا بر امام خمیني تحمیل كند. یعني وساطت، براي تحمیل نظرات خود بر امام.
عده زیادي از اندیشمندان در این رابطه معتقدند كه ربوده شدن امام صدر، نقش بزرگي براي وساطت امریكا بازي مي كند و دستگیري آقاي صدر و فشار بر امام خمیني، در رابطه با امام خمیني و تحمیل نظراتي بر او با زور و فشار است كه نتیجه آن به نفع امریكا است.
براي درك بیشتر موضوع باید توجه كرد كه غرب براي پیشبرد برنامه هاي استعماري خود راه‌هاي زیادي دارد. یكي از این راه‌ها، تحریك عده‌اي انقلابي، با شعارهاي تند و انحرافي و تخریب هر نوع برنامه سازنده است. "جبهه شعبیه" در مقاومت فلسطیني چنین نقشي را بازي مي كند و همیشه كارهایي كرده، كه به انفجار و قتل عام فلسطیني ها ختم شده است، ولي با شعارهاي تند انقلابي كه هیچ كس قادر به اجراي آن نیست. لذا آنها همیشه معار ض برنامه‌هاي معمولي مقاومت فلسطین هستنند. دولت عراق [رژیم بعث صدام حسین] نیز خود ر ا خیلي انقلابي به حساب مي‌آورد و حتي دولت هاي دیگر عرب ر ا خائن و یا عقب مانده و ترسو معرفي مي كند. لذا از همكاري با آنها سرباز مي زند. "جبهه صمود عرب" [جبهه پایداري] ضد مصر و اسرائیل ر ا مي‌شكند. ولي به اسم انقلابي‌گري و با شعارهاي تند. در عمل مي بینیم كه عراق در خلال سال‌هاي گذشته هرچه كرده به نفع اسرائیل و علیه مقاومت فلسطین و عرب بوده است. در مورد امام خمیني نیز دیدیم كه عراق با وقاحت تمام در كنار شاه قرار گرفت و امام ر ا از عراق اخراج كرد و اكنون اگر با سوریه نزدیك شده است (سال1357) و یا دست همكاري به سوي كشورهاي دیگر عرب دراز كرده، فقط از ترس سقوط حتمي خود پس از پیروزي انقلاب اسلامي ایران است.
در جنگ سال 1973 بین اعراب و اسرائیل، همه دولت هاي عربي صدور نفت خود را به غرب قطع كردند، جز عراق و لیبي! [که] نفت آمریكا را تأمین کردند. اعمال این دو دولت، با شعارهاي تند و كارشكني در برنامه‌هاي جاري، براي هر آدم منصفي حداقل ایجاد شك مي كند.
دستگیري آقاي صدر، بزرگترین شك را در مورد لیبي ایجاد مي کند. چون این دستگیري تنها به سود استعمارگران، اسرائیل و نظام‌هاي فاسد مرتجع عربي است، ولي به صراحت و جرأت مي توان گفت كه آقاي قذافي امام خمیني را درست نشناخته است، همانگونه كه ابرقدرت ها نیز نشناخته‌اند.»
رایگاه