تعداد کاربران اینترنت و وایمکس کشور

به گزارش گرداب به نقل از مهر، رضا تقی پور با ارزیابی آنچه که در سال 89 در حوزه مخابرات، دیتا و فناوری اطلاعات اتفاق افتاده و تحقق اهداف مدنظر در بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات گفت: «در حوزه شاخص‌های مخابراتی و فناوری اطلاعات طی سال گذشته تلاش‌های گسترده‌ای صورت گرفته که به واسطه آن شاهد رشد زیادی در بخش های مختلف بودیم و بر اساس اطلاعات موجود، اهداف پیش بینی شده در این زمینه محقق شده است.»

وی ادامه داد: «در همین راستا در حال حاضر ظرفیت پهنای باند اینترنت بین الملل کشور به 157 لینکSTM1 افزایش یافته و شمار درگاههای متصل به فیبرنوری نیز به 14 درگاه رسیده است. همچنین میزان گستردگی شبکه فیبرنوری در کشور به بیش از 155 هزار کیلومتر رسیده و تعداد کاربران اینترنت به 32 میلیون نفر افزایش یافته است.»
 
تقی پور با تاکید بر اینکه ضریب نفوذ تلفن ثابت و سیار در حوزه اپراتورهای موجود کشور به ترتیب به بیش از 34 و 72 درصد رسیده و 52 هزار و 600 روستا دارای ارتباط هستند گفت: «بر اساس گزارش‌های منعکس شده از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، تعداد پورت های اینترنت پرسرعت دایری از سوی شرکت های PAP از ابتدای سال 89 با 41 درصد رشد همراه بوده است.»



وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات افزود: «تعداد ایستگاه‌های راه اندازی شده انتقال داده‌ها از طریق ماهواره از سوی اپراتورهای SAP نیز با رشدی 35 درصدی مواجه بوده و از 9 هزار و 151 ایستگاه ماهواره‌ای در ابتدای سال 89 به 12 هزار و 403 ایستگاه در اسفند ماه 89 رسیده است.»
 
وی یکی از بیشترین رشدهای محقق شده در این حوزه را مربوط به اپراتورهای اینترنت پرسرعت بی‌سیم، وایمکس، عنوان و خاطرنشان کرد: «از ابتدای سال 89 تا پایان این سال کاربران اپراتورهای وایمکس رشدی نزدیک به یک هزار و 394 درصدی از خود نشان داده‌اند که این بیانگر تمایل مردم به استفاده از تکنولوژی‌های جدید برای بهره‌گیری بیشتر از خدمات فناوری اطلاعات است.»
 
وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات گفت: «در آخرین ارزیابی انجام گرفته از سوی اتحادیه جهانی مخابرات، ITU، در حوزه شاخصهای توسعه ICT که در سال 2010 منتشر شده، کشور ایران از میان 159 کشور مورد ارزیابی با امتیاز 08.3 با 2 پله صعود در رتبه 84 جهان و رتبه 13 در میان کشورهای منطقه آسیا و اقیانوسیه قرار گرفته است.»
 
وی اضافه کرد: «باید در نظر داشت که در این رتبه بندی،‌ کشورهای کوچک با پراکندگی جغرافیایی کم و جمعیت پایین و نیز درآمد سرانه بالا با توجه به نسبت‌ها و شاخص‌های تعریف شده به صورت طبیعی در رتبه های نخست قرار می‌گیرند که به نظر می‌رسد تا حدودی با واقعیت‌های موجود فاصله داشته باشد.»