پورنوگرافي غيرعادي؛ آخرين نشانه آخرالزمان فرهنگي آمريکا

چکيده:
سيزده هزار فيلم پورنو هر سال در آمريکا توليد مي شود . بر پايه گزارش Internet filter review   ، عايدي جهاني پورنو، شامل اتاق هاي پخش فيلم در هتل ها ، کلوب هاي سکس و صنعت رو به گسترش سکس الکترونيک.، نود و هفت  ميليارد دلار در سال 2006 بوده است . اين عايدي، با درآمد شرکت هاي پيشرو درامر فن آوري مثل «مايکروسافت»، «گوگل»، «آمازون»، «اي بي»، «ياهو»، «اپل»، «نت فليکس» و «ارث لينک» برابري مي کند . فروش سالانه صنعت پورنوگرافي در آمريکا حدود ده ميليارد دلار يا حتي بالاتر تخمين زده مي شود .

شکست علم و پيروزي توهم
من در کتاب تازه ام، از کنار رينگ مسابقات کشتي حرفه اي در مديسون اسکواير گاردن گرفته  تا لاس وگاس و صنعت فيلم هاي پورنو اش، تا همايش هاي دانشگاهي که توسط روان شناسان تفکر مثبت که ادعايشان اين است که مهندس شادي اند و دست آخر از دانشگاه ها براي وقايع نگاري و ثبت حرکت دهشتناکمان به عنوان يک فرهنگ به سمت وضعيت توهم و پوچي،  مطلب نوشته ام. با دقت به مجموعه اي از فرايندها نگريسته ام که هدفشان منحرف کردن ما از ويراني هاي سياسي، اقتصادي و اخلاقي اطرافمان است. رؤياهايي در سر پرورانده ام که اگر منابع و امتيازات دروني و ذاتي خود را به کار گيريم، اگر بفهميم که ما واقعاً استثنائيم، به هرچه که آرزويش را داريم خواهيم رسيد .

تفکر بچه گانه اي که ما هميشه داريم، يعني فکر مي کنيم که واقعيت سد راه خواسته هاي ما نيست،  بن مايه اصلي توهماتي است که از  «تاک شوها»، از  «کريستين رايت»، از هاليوود،  از صنعت اخبار و بنگاه هاي خبري و يا  از مرتاضان و راهبان بريده از دنيا آب مي خورد.

واقعيت هميشه مي تواند غلبه پيدا کند. آينده هميشه مي تواند افتخار آميز باشد، مي تواند  شادي و سرگرمي را به وسيله توهم و يا سلبريتي هايي که نمونه ايده آل شده خود ما هستند، به ما عرضه نمايد و به ما اطمينان دهد که ما هم يک روز مثل آنها خواهيم شد .

فرهنگ فرو رفتن در توهم و خيال و همچنين فرهنگ سلبريتي که در اطراف آن رشد و نمو کرده است، دست به دست هم داده اند و پوچي وحشتناکي نصيب جامعه کرده اند؛ اين گونه است که ما اکنون از يک فرهنگ توليدي به يک فرهنگ مصرفي تبديل شده ايم. در واقع ما خصلت مزخرف «صنعتي شدن» را به خود نيز تعميم داده ايم، آن هم  به بهانه پرورش روح، و اعتقاد داريم که زندگي فقط به خاطر پيشرفت و شادي ما است، آن هم از جيب و به خرج ديگران.

شرکت ها، وراي چهره استتار شده اشان، بي رحمانه در حال نابودي بنيان هاي توليدي ما و در حال ضعيف کردن طبقات محروم ما هستند. بازار آزاد مبدل به خداوندگار ما شده است و از طرفي هم دولت تبديل به گروگان شرکت ها و بنگاه ها. همان شرکت ها با تصاوير خيالي و اوهام توليد شده توسط رسانه هاي جمعي، بنگاه هاي سرگرمي و فرهنگ عامه در حال فريب دادن و وسوسه ما هستند.

هر قدر ما از دنياي دانش، دنياي مکتوب ( کتاب، روزنامه و ...)، دنياي پيچيده و پر از ريزه کاري و دنياي تضارب آرا جدا مي شويم و به سمت راحت طلبي، سرگرمي، شعار و خشونت مي رويم، بيشتر درآستانه نابودي قرار مي گيريم.

ما مثل خيل عظيم طرفداران کشتي کج يا کساني که عشق را با سکس و پورنو اشتباه مي گيرند، با دروغ تغذيه مي شويم. اصلاً خود ما خواستار دروغ هستيم. دروغ هايي از قبيل شعارها و تصاويري که ماهرانه دستکاري شده اند، همچون سيل بر سر امواج تلويزيوني خراب شده و حتي بر گفتمان هاي سياسي نيز تأثير مي گذارند و بر حقيقت نقاب مي زنند، ولي ما هيچ اعتراضي نمي کنيم.

پيشگويان تنهايي که همه حقيقت را در مورد جنگ هاي امپرياليستي نابخردانه، از بين رفتن اقتصاد جهاني و خطر قريب الوقوع آلودگي ها که در حال از بين بردن اکوسيستمي است که ضامن بقاي بشر است، پيشگويي کردند، اکنون مانند گلادياتورها بر خاک افتاده و جمعيت از هر سو فرياد کشتن آنها را سر مي دهد و مخاطبان تلويزيوني نيز ديگر حوصله آنها را ندارند. اينجاست که واقعيت کم کم نمايان مي شود؛ واقعيتي که مردم درمانده دوست ندارند آن را بشنوند، اما اين حقيقت است که در لابلاي شايعات و موضوعات بي اهميت اطراف افراد مشهور، خود را نمايان مي کند.

فرهنگي که قادر نباشد تفاوت بين واقعيت و خيال را تشخيص دهد، محکوم به مرگ است. پس ما الان در حال مرگيم. ما بايد از وضعيت کودکي محتوم خويش برخيزيم. وضعيتي که شايعات خاله زنکي و پوچ، به جاي اخبار و اطلاعات به خورد ما داده مي شود. وضعيتي که اهداف ما با يک شادي مبهم و غير قابل دسترسي سنجيده مي شود. سرانجام يا با محدوديت هاي پيش روي خود مقابله خواهيم کرد يا همچنان به عقب نشيني و پناه بردن به خيال و سرگرمي ادامه خواهيم داد. کساني که در زمان ها و دوره هاي پر از يأس و نا اميدي و آشوب زندگي و رشد کرده اند، به طور اجتناب ناپذيري براي سرگرمي و ايجاد حس اعتماد به نفس، به سمت افراد عوام فريب و شارلاتان گرايش پيدا خواهند کرد و همين مردم عوام فريب، همانطور که در طول تاريخ چنين بوده است، مردم کور و دلخوش را به سوي ديکتاتوري و خودکامگي رهنمون خواهند ساخت.

بسياري از کاربران سايت هاي سکسي در اينترنت ـ که به علت مجاني بودن بسياري از محصولات، سود خود را از طريق فروش مجلات و دي وي دي در حال کاهش مي بينند ـ افراد بين دوازده تا هفده سال مي باشند. توليد کنندگان محصولات پورنو هم مي دانند که سن مشتريانشان به طور فزاينده اي دارد پايين مي آيد.

استيو آنست، مدير توليد «بلوبرد فيلمز» مي گويد: «سن استفاده از سايت هاي پورنو در حال کاهش است، به ويژه در ايالات متحده و بريتانيا.» وي مي افزايد: «پورنو هم اکنون تبديل به يک «راک اند رول» جديد شده است. جوانان و زنان خواهان و خريدار صنعت پورنو اند. پورنوگرافي  نوجوانان، جوانان و سنين بالاتر را هدف گرفته است.»

سيزده هزار فيلم پورنو هر سال در آمريکا توليد مي شود. بر پايه گزارش Internet filter review  ، عايدي جهاني پورنو  شامل اتاق هاي پخش فيلم در هتل ها، کلوب هاي سکس و صنعت رو به گسترش سکس الکترونيک، نود و هفت ميليارد دلار در سال 2006 بوده است. اين عايدي، با درآمد شرکت هاي پيشرو درامر فن آوري مثل «مايکروسافت» ، «گوگل»، «آمازون»، «اي بي»، «ياهو»، «اپل»، «نت فليکس» و «ارث لينک» برابري مي کند. فروش سالانه در آمريکا حدود ده ميليارد دلار يا حتي بالاتر تخمين زده مي شود. هيچ ارگان يا نهادي در امر کنترل و مونيتورينگ صنعت پورنو وجود ندارد. به عنوان مثال، «جنرال موتورز»، صاحب Direct tv  است که هر ماه چهل ميليون تصوير پورنو روانه خانه آمريکايي ها  مي کند. At& T Broadband  و Comcast Cable هم اکنون به خاطر وجود «شبکه داغ» (سکسي) سرويس هاي سرگرمي و سرويس pay per view    مخصوص بزرگسالان ، بزرگ ترين شرکت خدمات دهي پورنو در آمريکا است . At & T و جنرال موتورز نزديک به هشتاد درصد دلارهاي صرف شده توسط کاربران و مصرفت  کنندگان صنعت پورنو را پارو مي کنند.

کريس هجز
منبع : www.alternet.org
نشريه سياحت غرب شماره 75