به گزارش
گرداب به نقل از فارس، مجله "تايم" در گزارشي در خصوص استفاده شبكه هاي اجتماعي از اطلاعات شخصي كاربران مي نويسد: امروزه تصوري غلط در ميان كاربران سايت هايي همچون تویيتر و فيسبوك رايج شده است و اين افراد گمان مي كنند كه دو سايت مزبور از اطلاعات شخصي آنها حفاظت مي كنند.
فيس بوك دوست كاربران نيست پيش از اين تصور ميشد كه تویيتر موظف است تنها در صورت درخواست دادگاه، اطلاعات شخصي اعضا را به محاكم قانوني تسليم كند، ولي امروز خبر جالب تري باعث تعجب و وحشت شما خواهد شد. حتي اينكه شما يك مطلب را با عبارت friends only به گونه اي علامت گذاري كنيد كه تنها دوستان شما بتوانند آن را ببينند، مي تواند مدركي عليه شما در دادگاهي باشد كه به راحتي اطلاعات شخصي شما را از فيس بوك درخواست كند. اگر مي خواهيد اين مطلب براي شما راحت تر حلاجي شود كافي است چند بار با خودتان بگویید:
«فيس بوك يك دوست نيست، يك تجارت است.» تسليم رمز عبور كاربران به محاكم قضائی از سوی فیسبوکدر حال حاضر محاكم قضائي در شرف اعمال قوانين نظارتي بر فعاليت ها و حتي كامنت هاي اينترنتي هستند و معمولاً از هر 10 شركت اينترنتي، 9 شركت براي افشاي اطلاعات شخصي شما با بازرپرسان قضائي همكاري مي كنند. برخي از قوانين تازه تصويب شده نيز مديران فيس بوك را ملزم مي كند كه رمز عبور كاربران را به محاكم قضائي تسليم كنند؛ اين يعني شما در حقيقت مطالب خود را درون فيس بوك آپلود نمي كنيد، بلكه صفحه فيس بوكي خود را در محدوده نظام حقوقي آمريكا به روز رساني كرده ايد.
كسب و كار شبكه هاي اجتماعي از اطلاعات شخصیالبته وقتي درباره فيس بوك مي نويسيم، در حقيقت منظورمان تمامي سايتهاي اجتماعي از قبيل "تویيتر"، "لينكدان" ، "فوراسكوئر" و تمامي سايت هاي اجتماعي است كه ما به غلط مي پنداريم خوبي ما را مي خواهند. تصورات ما بر مبناي غلطي پايه ريزي شده است. اين سايت ها به هيچ وجه درپي منافع شهروندان نيستند،
اين سايت ها تنها يك ابزار كسب و كار براي مديران خود هستند.پس نبايد اين سايت ها را غولي سزاوار لعن و نفرين بدانيم، مسئله بسيار ساده است، اين سايت ها اطلاعات شخصي ما را براي نشان دادن آگهي هاي تبليغاتي خود مي خواهند، يعني براي كسب و كار.
ناتواني كاربران در برابر سوء استفاده مديران شبكه هاي اجتماعي مشكل اصلي كاربران امروزي اينترنت آن است كه نمي توانند بين اين حقايق و توقعات مشتري مدارانه خود رابطه برقرار كنند. بشر امروزي عادت كرده است كه عواقب ناشي از كوتاهي هاي خود را به گردن شركت ها بياندازد. مثلاً اگر ما زياد سيگار مي كشيم اين تقصير كارخانه هاي توليدكننده سيگار است. اگر ما بيش از حد چاق شده ايم تقصير فروشندگان غذاهاي حاضري است. ولي اگر سايت هاي اجتماعي از اطلاعات شخصي شما سوء استفاده مي كنند، اين ديگر تقصير شما نيست.