Gerdab.IR | گرداب

آيا ایران اجازه حمله موشكي به آمريكا را دارد؟

تاریخ انتشار : ۱۲ خرداد ۱۳۹۰

یك پايگاه تحليلي آمريكايي مي نويسد: پنتاگون اعلام كرده كه حملات سايبري جزئي از جنگ محسوب مي‌شوند و اين كشور هرگونه حمله سايبري را با حمله نظامي پاسخ خواهد داد، ولي آيا ايران كه از طرف آمريكا مورد حمله سايبري قرار گرفته است مي‌تواند به آمريكا حمله كند؟

به گزارش گرداب به نقل از فارس، پايگاه تحليلي "آنتي وار" به قلم "جان گليسر " در واكنش به اظهارات پنتاگون در خصوص حملات سايبري آورده است: پنتاگون به اين نتيجه رسيده كه خرابكاري‌هاي رايانه‌اي كه از سوي كشوري ديگر صورت مي‌گيرد، جزئي از اقدامات جنگي به شمار مي‌آيد. اين يافته براي اولين بار به آمريكا اين فرصت را مي‌دهد كه با استفاده از نيروي نظامي به چنين حملاتي پاسخ دهد.

پنتاگون تا حدودي مي‌خواهد اين نقشه خود را به عنوان هشداري به دشمنان بالقوه نسبت به پيامدهاي حملات اين‌چنيني به آمريكا بفهماند. يك مقام نظامي آمريكا در اين باره مي‌گويد: «اگر دشمنان شبكه برق سراسري ما را قطع كنند، ما مي‌توانيم به درون دودكش‌هاي كارخانه‌هاي شما موشك پرتاب كنيم.»

ايران نيز حق حمله موشكي به آمريكا را دارد
به بيان ديگر، پنتاگون اعلام كرده كه ايران حق حمله موشكي به آمريكا را دارد. دست‌كم، اين اصلي است كه اعلاميه پنتاگون مطرح مي‌كند. تا جايي كه همه به ياد داريم، حملات سايبري مدت‌هاست كه بخشي از سياست رسمي آمريكا درباره ايران بوده است، در حالي كه هيچ كس هم در آمريكا نگران واكنش نظامي ايران نيست؛ چرا كه ايراني‌ها حق انحصاري اين اقدام را -كه مخصوص آمريكاست- ندارند. آمريكايي‌ها، برعكس آنها، بر جهان حكومت مي‌كنند و قوانيني كه درمورد ديگران قابل اجراست، شامل آمريكا نمي شود.

قطعي برق، كشتار مردم از آسمان را توجيه نمي كند
ذكر اين سياست جنگي براي آمريكا خطرناك است كه اعلام كند اگر يك دولت خارجي شبكه برق آمريكا را هك كند، با مرگ و ويراني روبرو خواهد شد. قطعي برق، كشتار مردم از آسمان را توجيه نمي كند.

علاوه بر اين، پنتاگون اعلام كرده كه آمريكا تفاوتي بين دولت‌هايي كه به آمريكا حملات سايبري مي‌كنند و هكرهاي سركش مستقل كه از كشوري ديگر چنين عملي انجام مي‌دهند، قائل نمي شود. آمريكا دولت كشوري را كه اين حمله از آنجا صورت گرفته، بدون درنظر گرفتن اين كه درواقع چه كسي آن را انجام داده، مسئول مي‌داند.

يكي از پيامدهاي شوم بالقوه و ناخواسته اين سياست، اين است كه مي‌تواند به بهانه‌اي خوب براي دولت‌ها براي كنترل اينترنت در همه كشورها تبديل شود. اگر دولت‌ها مي‌خواهند برتري خود را نشان دهند، طبق اين سياست، آزادي دسترسي به اينترنت براي آنها بيش از اندازه مخاطره‌انگيز خواهد بود.