چشمتان روشن یا سلطان خراسان

تاریخ انتشار : ۲۳ خرداد ۱۳۹۰

قصه از آنجا شروع شد که امام هشتم نزدیک به 50 سال از عمرشان سپری شده بود، اما هنوز فرزند پسری نداشتند که امام امت باشد.

گرداب- "هر وقت که به زیارت سلطان خراسان می روی اگر حاجت داری 3 بار ضامن آهو را به جان دردانه اش قسم بده به جان جوادش؛ بی برو بگرد حاجت روا می شوی.." داستان این توسل را نمی شود نادیده گرفت. خیلی ها تجربه اش کردند.

از باب الجواد که وارد صحن امام هشتم می شوی انگار دلت آرام می گیرد آنقدر که حاجت را، خودت را، زندگی ات را فراموش می کنی. زیر لب باز نام دردانه‌اش می بری نام باب المرادش را، نام جوادش را...

امام هشتم نزدیک به 50 سال از عمرشان سپری شده بود، اما هنوز فرزند پسری نداشتند که امام امت باشد و چراغی برای هدایت. طعنه های دشمنان دل امام هشتم را می آزرد و امام همچنان منتظر مولودش...

یک بار یکی از دشمنان به امام گفت: «تو چگونه امام هستی در حالی كه فرزندی نداری!» حضرت در پاسخ فرمودند: «تو از كجا می‌دانی كه فرزندی ندارم، به خدا سوگند روزها و شب‌ها سپری نمی‌شود مگر این كه خداوند فرزند پسری را به من عنایت فرماید كه حق و باطل را از هم جدا سازد.»

بارقه های امید جان گرفت؛ دل های مومنان شاد شد؛ چشمان امام روشن شد. سوره کوثر سلطان خراسان متولد شد... امام رضا علیه السلام نوزاد را در آغوش گرفت و فرمودند: «تو همان مولود مبارک هستی كه جدم رسول خدا از آن خبر داد و فرمود: من فدای او گردم.»

حضرت رضا علیه السلام بر اساس نصبی كه از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم و امیر مومنان علی علیه السلام به او رسیده بود فرزند خود را به جواد، زكی، و تقی ملقب فرمود. البته حضرت جواد علیه السلام القاب دیگری چون: قانع، مرتضی، نجیب، منتخب، متقی، متوكل، مرضی، المختار، عالم نیز داشتند. شیعه و سنی هم باب المراد می خواندنش.

بزرگی می گفت در دوران امامت جواد ائمه خیلی از مومنان سُر خوردند چون نمی توانستند به خود به قبولاند که یک کودک امام‌شان باشند؛ اما با وجود سن كم، ابهت و صلابت حضرت به حدی بود كه احدی جرات نداشت آن حضرت را با اسم خطاب كند و او را با کنیه اش یعنی "اباجعفر" خطاب می كردند.

امروز روز ولادت جواد الائمه است. روز تولد کسی که به امام جوانان ملقب است. در زمره دوستداران امام و خاندانش ماندن سخت است و شرایط "سُر خوردن" همیشه مهیا. دعا کنیم جزء دوستدانش باشیم، دوستدانی که خداوند با مور پندشان می دهد و با عنکبوتی پناه.

برنا