در نوشته‌های شهید چمران آمده است: «ای خدای بزرگ؛ ای نهایت آرزوهای بشر؛ عاجزانه در مقابلت به خاک می افتم تو را سجده می کنم، می پرستم... گمشده من تویی...»
گرداب- گاهی در انسان حالتی رخ می دهد که احساسات مذهبی اش به شدت تحریک می شود! در این مقطع از عمر، آدم‌ها ساکت تر و مقیدتر به آداب اسلامی می شوند! گویی آتشی بر درون آنها افتاده است و آنها را متوجه هستی و خالق آن کرده است!این لحظات برای انسان مبارک است و "یقظه" یا بیداری نامیده می شود. این بخش از عمر همان نسیم های رحمت الهی است که دغدغه از کجا آمده ام و به کجا می روم را در انسان زنده می کند.
نمی دانم این حالت "بیداری" را در عمرتان تجربه کرده اید یا نه؟! و یا این حالت را در اطرافیان در مقطعی دیده اید یا نه؟! این لحظات را اگر کسی قدر بداند باعث رشد وتکامل معنوی اش می شود.
در نوشته های شهید چمران که در آمریکا در کنار دانشگاه برکلی نوشته شده است به خوبی این احساس یقظه یا بیداری دیده می شود: «من تصمیم دارم که از این به بعد آدم خوبی باشم. دست از گناهان بشویم. قلب خود را یکسره تسلیم خدا کنم؛ از دنیا و مافیها چشم بپوشم...»
«نزدیک یک سال می گذرد که در آتشی سوزان می سوزم؛ کمتر شبی به یاد دارم که بدون آب دیده به خواب رفته باشم... خدایا از تو صبر می خواهم و به‌سوی تو می آیم. خدایا تو کمکم کن...»
«ای خدای بزرگ؛ ای ایده آل غایی من. ای نهایت آرزوهای بشری؛ عاجزانه در مقابلت به خاک می افتم تو را سجده می کنم، می پرستم... فقط تو آری فقط تو ای خدای بزرگ شایسته سپاس و ستایشی، محبوب بشر فقط تویی، گمشده من تویی....»
« خدایا خوش دارم مدتی در گوشه خلوتی فقط با تو بگذرانم، فقط اشک بریزم، فقط ناله کنم... ای خدای بزرگ معنی زندگی را نمی فهمم؛ چیزهایی که برای دیگران لذت بخش است، مرا خسته می کند... خدایا به تو پناه می برم، تو پناهم ده. تنها و تنها تویی که در چنین شرایطی می توانی کمکم کنی. من به‌سوی تو می آیم...»
امام خمینی رحمة الله علیه در توصیف حالت یقظه یا بیداری خطاب به طلاب اینگونه می گوید: «از خواب غفلت بیدار شوید؛ شما هنوز قدم اول را برنداشتید. قدم اول سلوک، یقظه است... اگر دل‌ها خواب آلود و قلب‌ها بر اثر گناه سیاه و زنگ زده نمی شد، اینطور آسوده خاطر و بی تفاوت به اعمال و اقوال نادرست ادامه نمی دادید.»
نتیجه‌ای که هر انسان از حالت یقظه یا بیداری باید بگیرد توبه است. امام خمینی در اربعین حدیث بعد از ذکر لزوم عبور از حال یقظه به حال توبه اینچنین می گوید: «بهار توبه ایام جوانی است که بار گناهان کمتر و کدورت قلب و ظلمت باطنی ناقصتر و شرایط توبه سهل ترو آسانتر است.
انسان در پیری حرص، حب مال و جاه و طول آمالش(آرزوهایش) بیشتر است... پس ای عزیز هرچه زودتر دامن به کمر زن و عزم را محکم و اراده را قوی کن و از گناهان تا در سن جوانی هستی یا در حیات دنیایی می باشی توبه کن و مگذار فرصت خدادادی از دستت برود.»
سلام قولا من رب رحیم