قرآن میفرماید: «چنین نباشد كه جانت بر اثر حسرت بیایمانی آنها از دست برود، خدا میداند كه این افراد چه میكنند! اكثر مردم، گرچه بر ایمان آوردنشان حریص باشی، مؤمن نیستند.»
گرداب- منافقان تصمیم گرفتند با محاصره اقتصادی مسلمانان را از اطراف پیغمبر دور كنند، آنها گفتند: مسلمانان را در تنگنای محاصره اقتصادی قرار داده با آنان داد و ستد نكنید تا مجبور شوند پیغمبر را تنها بگذارند، ولی این پیشنهاد مشئوم، طرح موفقی نبود؛ زیرا خزاین آسمانها و زمین برای خداست و تنها اوست كه میتواند شما را تأمین سازد.چنانكه هم در صدر اسلام تأمین كرده و هم در انقلاب اسلامی ایران، دسیسه اهل نفاق در پراكندگی مردم نقشی ندارد. آنان هر چند در محاصره اقتصادی باشند، رهبر اسلامی خود را ترك نمیكنند و همواره همراه او هستند در صورتی كه رهبرشان مانند پیغمبر باشد.
حضرت آیت الله جوادی آملی در کتابی با عنوان "سیره رسول اکرم" درباره رحمت پیامبر اعظم می‌فرمایند: «خدای سبحان درباره پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم میفرماید: رحمت خاص حق در او تجلی كرده و او مظهر آن شده است، زیرا خداوند با مؤمنان مهربان است و پیامبر نیز چنین است.
همان صفت خاصه خود را برای رسول اكرم نیز قرار داده، نه اینكه رأفت خاصه، بالذات و بالاستقلال از آن پیغمبر باشد، بلكه او آیینهدار جمال رحمت خاصه خداست و آیینه از خود نوری ندارد. رأفت خدا در آیینه پیامبر منعكس شده و به دیگران میرسد، پس سایرین رحمت خاصه حق را از راه پیغمبر دریافت میكنند و باید شاكر حق باشند كه از آیینه رسالت و نبوت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم رحمت خاصه نصیبشان شدهاست.»
قرآن این آیینه را به ما معرفی كرده، میفرماید: «اگر خواستید از رحمت خداوند برخوردار باشید در برابر این آیینه قرار بگیرید، به دنبال پیامبر بروید و گرنه ذاتاً كسی از كمال وجودی برخوردار نیست. اگر به سختی و رنج گرفتار شوید برای او خیلی سنگین است، او نسبت به ایمان شما آزمند است و با حرص و ولع كوشش میكند تا شما ایمان بیاورید. افراد دنیا طلب، به مال حریص‌اند و پیامبر به كمال هستی امت خود.»
سعی و تلاش حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم در حد حرص، آن است كه میكوشد مردم به كمال ایمانی خود برسند چنان كه بنا بر دستور حق درباره خود، به خدا عرض میكند: "رب زدنی علماً" كوشش میكند دست مؤمنان را گرفته آنها را هم به سعادت برساند.
این معنا كه پیامبر رحمت خاصه الهی است، در آیات دیگر نیز بیان شده در دو جای قرآن میفرماید: «گویا داری از شدت اندوه جان میسپاری!»
یكجا به پیغمبر تسلیت میدهد: «این اندازه بر خود سختمگیر، گویا از شدت غم قالب تهی میكنی كه اینان ایمان نیاوردند. تو برای هدایتشان تلاش كردی باید هم كوشش كنی، اما چرا از غصه خود را هلاك میسازی؟»
سخن رسول خدا این بود كه آنها نمیدانند من چه میگویم و نمیدانند به كجا میروند و نمیدانند كه بعد از مرگ و انتقال از دنیا به جهان ابد رهسپار میشوند. فكر میكنند انسان با مرگ نابود میشود در صورتی كه پس از مردن روزنه جهان ابد به رویشان باز شده به اعمالشان رسیدگی میشود؛ انسان عاقل عمداً خود را به شعله آتش گرفتار نمیكند.
در جای دیگر میفرماید: «چنین نباشد كه جانت بر اثر حسرت بیایمانی آنها از دست برود، خدا میداند كه این افراد چه میكنند! اكثر مردم، گرچه بر ایمان آوردنشان حریص باشی، مؤمن نیستند.»
حرص پیامبر به خاطر شدت علاقه آن حضرت به نجات امت خویش است، مانند پدری آگاه و مهربان كه میكوشد فرزندش درس بخواند و به كمال علمی برسد و اگر بیراهه رفت خون دل میخورد؛ فرمایش حضرت رسول كه "أنا و علیّ أبوا هذه الأمة" از همین مقوله است، یعنی من و علی پدر این مردم هستیم و میدانیم پایان زندگی آنان چیست.
باید به آنها بفهمانیم كه دوران فراگیری علوم، همان زمانی است كه انسان قدرت اندیشیدن و تفكر را دارد؛ وقتی سالمند شد، سرمایهها را از كف میدهد و باید از مایه بخورد، اگر آن هنگام كه توانایی دارد چیزی نیاموزد و نیندوزد باید با دست تهی و روی سیاه سفر كند، در پایان عمر متوجه میشود كه نه حافظهای برای او مانده و نه قدرت تفكری.
برنا