Gerdab.IR | گرداب

سردار در بند

تاریخ انتشار : ۱۵ تير ۱۳۹۰

۲۹ سال می‌گذرد از دستگیر شدن حاج احمد و همراهانش به دست فالانژهای اسرائیلی که حاجی و دوستانش را بردند و در تمام این ۲۹ سال یا گفته اند آنها را همان روزها شهید کردند و یا...

گرداب- حالا ۲۹ سال می‌گذرد. ۲۹ سال از زمانی که دیگر از احمد متوسلیان خبری نیست. نه می‌دانیم زنده است و نه می‌دانیم به شهادت رسیده. در تمام این سالها از حاج احمد به عنوان سردار جاویدالاثر یاد کرده‌ایم و همیشه امیدی در دل کسانی که حاج احمد را چه دیده بودند ومی‌شناختند و چه ندیده بودند، اما وصفش را شنیده بودند و دوستش داشتند و دارند، وجود داشت که بالاخره حاجی روزی باز می‌گردد.

روزی که نه ابراهیم همت است، نه حسین خرازی، نه محمد بروجردی و نه خیلی های دیگر؛ اما دلمان خوش است که حاج احمد برگشته و حاجی را داریم.

۲۹ سال می‌گذرد از دستگیر شدن حاج احمد و همراهانش به دست فالانژهای اسرائیلی که حاجی و دوستانش را بردند و در تمام این ۲۹ سال یا گفته اند آنها را همان روزها شهید کردند و یا گفتند آنها را به اسرائیلی ها تحویل دادند و آنها حاجی و دوستانش را به شهادت رساندند.

حالا ۱۰۵۸۵ روز از آن روزها می‌گذرد. "محمد ابراهیم همت" شهید شد. "محمود شهبازی" شهید شد. "محسن وزوائی" پرکشید و رفت. "محمد بروجردی"، مسیح کردستان پرپر شد و خیلی ها پرکشیدند و رفتند و از آنها فقط اسطوره و خاطره ای برای ما باقی مانده است. از حاج احمدی که بر گردن خیلی از این شهدا حق داشت هم، اما هنوز خبر درست و درمانی نیست.

در طول این سال‌ها هم خیلی ها احمد متوسلیان را نشناخته اند و به خیلی ها معرفی نشد. حاج همت اقلا اتوبانی در تهران به نامش مزین شد. محسن وزوائی تصویرش بر دانشگاه شریف نقش بست. در مورد خیلی از شهدای دیگر کاری شد، اما در مورد احمد متوسلیان نه. نه در دانشگاه علم و صنعت که دانشجوی آن بود نام زیادی از حاج احمد است؛ نه فیلم درخوری در موردش ساخته شد و نه کتاب‌های زیادی در موردش نوشته شد. فقط از حاج احمد و رفقایش تیر ماه ۶۱ مانده و خاطراتی که با حسرت نقل می‌کنند.

در طول ۸ سال دفاع مقدس این مردم، خیلی ها از جان مایه گذاشتند و کارهایی کردند که شاید هیچ گاه قدر زحمات و رنج‌های آنها به درستی شناخته و ادا نشد. حاج احمد هم در کردستان و هم در جنوب کارهایی کرد که خیلی ها نه می‌دانند و نه فکرش را هم می‌کنند. حاج احمد با اینکه فرمانده بود و دلیر، اما گمنام ماند. گمنام ِ گمنام...

ای کاش همین روزها در بین این همه اخبار مسخره ای که می شنویم و به این زندگی مادی خو کرده ایم خبری هم از حاج احمد و رفقایش برسد که زنده اند و به ایران باز می‌گردند. نمیدانم، اما قطعا لطف و عنایت خدا بسیار بیشتر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنیم و این نوع عنایت‌ها از سوی خداوند محال نیست.

ندای انقلاب