ماه تير در برهه‌هاي مختلف انقلاب اسلامي، آبستن حوادث بزرگي بوده كه هر كدام آنها مي‌توانست سرنوشت انقلاب را به سويي ديگر هدايت كند.
گرداب- ماه تير در برهه‌هاي مختلف انقلاب اسلامي، آبستن حوادث بزرگي بوده كه هر كدام آنها مي‌توانست سرنوشت انقلاب را به سويي ديگر هدايت كند. كودتاي نوژه در سال 59 كه قرار بود حاميان بختيار در يك شب با حمله رعدآسا به جماران و مراكز حساس انقلاب همچون صدا و سيما، مراكز نظامي و نخست وزيري، نهال اين انقلاب نوپا را بخشكانند، بمب‌گذاري در مسجد ابوذر تهران و مجروح كردن حضرت آيت‌الله خامنه‌اي، رياست جمهور وقت، حادثه دلخراش هفتم تير و پرپرشدن 72 يار انقلاب برخي از رخدادهاست كه براي نظام وانقلاب بسيار سنگين بود.
علل اهميت پرداختن به غائله 18 تير بعد از 12 سال
اما درست 10 سال بعد از رحلت بنيانگذار انقلاب باز هم تيرماه حادثه‌آفرين شد و حادثه‌اي كه در ادبيات سياسيون به نام "غائله كوي دانشگاه تهران" شهره يافته است را آفريد. واكاوي اين ماجرا اكنون در دوازدهمين سالروز آن از آنجا اهميت دارد كه اولا بدانيم چگونه فتنه‌گران و حاميان خارجي آنها از يك واقعه كوچك فتنه‌اي بزرگ را تدارك مي‌بينند كه خنثي‌سازي آن، هزينه زيادي از نظام را به خود اختصاص خواهد داد. ثانيا، براي همگان اين نكته ملكه ذهن شود كه دشمنان در كمين نظام ايستاده‌اند و مترصدند كه فقط بهانه كوچكي بيابند تا سناريوهاي خود را تحت نقاب‌هاي مزورانه پياده سازند.
فتنه 78 چگونه كليد خورد؟
دو سال بعد از روي كار آمدن جبهه اصلاحات در قوه مجريه و در آستانه انتخابات مجلس ششم اين افراد نياز داشتند تا با التهاب‌آفريني كاذب، جامعه را به سوي اهداف خود رهنمون سازند، چراكه در فضاي آرام و حاكم بودن منطق، اين خواسته‌ها قابل تحقق نبود. بهترين ابزار آنان براي تحقق اهداف خود در آن برهه هم دانشگاه بود. زیرا پتانسيل بالايي براي پياده‌سازي فرمول "فشار از پايين" را داشت تا بعد از آن "چانه‌زني از بالا" تئوريزه شود. كميسيون فرهنگي مجلس پنجم در تيرماه 78 طرحي را با عنوان "اصلاحيه قانون مطبوعات" و با هدف مأيوس ساختن ضدانقلاب از نفوذ در مطبوعات به تصويب رساند كه مورد اعتراض روزنامه‌هاي زنجيره‌اي اصلاحات (كه اكثريت آنان سرخط فكري خود را از خارج مي‌گرفتند و خيلي اتفاق مي‌افتاد كه حدود 15 روزنامه يك تيتر را با ادبيات مختلف انتخاب كنند) واقع شد.
اولين مخالفت را با اين اصلاحيه، مجمع روحانيون مبارز انجام داد كه آن را به گستراندن سايه استبداد بر فضاي مطبوعات تشبيه كرد. روزنامه نشاط نيز در 13 تير با انتشار بيانيه شوراي شهر تهران و سردبير 10 نشريه دوم خردادي نسبت به طرح اين اصلاحيه در مجلس هشدار داد. بعد از اين دو بازي، مأموريت بازي خطرناك به موسوي خوئيني‌ها سپرده شد تا در تاريخ 15 تير در روزنامه سلام اقدام به انتشار سند محرمانه منتسب به وزارت اطلاعات کند. تيتر اول "سلام" اينگونه بود: «سعيد اسلامي پيشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است.» انتشار اين نامه محرمانه، توقيف روزنامه سلام را در پي داشت. تجديدنظرطلبان كه با اعلام حكم توقيف روزنامه سلام غافلگير شدند، سياست تهديد را پيش گرفتند.
با اينكه توقيف روزنامه ساعت 10 شب اتفاق افتاد اما از عجايب روزگار آن بود كه تمامي اين روزنامه‌ها تيتر يك خود را روزنامه سلام انتخاب كرده بودند تا نشان دهند "يك" تيم پشت پرده، هدايت اين جريان را بر عهده دارد. شاهد ادعاي ما مبنی براينكه اين رخداد اتفاقي نبود و از قبل برنامه‌ريزي شده بود، نشريه امريكايي "ميدل‌ايست اكونوميك دايجست" است كه در هفتم تير نوشته بود: «بيشتر ناظران در تهران بر اين اعتقادند كه تابستان امسال شاهد يك آزمون حياتي قدرت و حتي شايد دور نهايي رويارويي جدي بين جناح محافظه كار و اصلاح گرايان خواهد بود. اصلاح‌طلبان يك تابستان سياسي داغ را در پيش روي دارند تا جناح محافظه كار را از ميدان مبارزه خارج کنند.»
از شعله‌ور شدن فتنه تا حماسه 23 تير
جوسازي مطبوعات زنجيره‌اي و تهديدات آنان روي برخي از دانشجويان تهران تاثير گذاشت و اولين تجمع اعتراضي در شامگاه 17 تير در كوي دانشگاه برگزار شد. محركان اصلي اين گروه افرادي غير دانشجو چون "منوچهر" و "اكبر محمدي" بودند كه پس از دستگيري، درباره چگونگي دريافت كمك مالي و ارتباط با عناصر خارجي و طراحي تجمعات اعتراض‌آميز اعترافات قابل تأملي داشتند. اين حادثه با ورود عناصر خودسري كه نام لباس شخصي به آنان داده شد به تشنج كشيده شد و خوراك لازم را براي افراد فرصت‌طلب و ضدانقلاب براي آشوب فراهم ساخت. با تيترهاي تحريك‌آميز مطبوعات دوم خردادي در صبح 19 تير، همچون "كوي دانشگاه به خون كشيده شد"، زمينه فتنه آماده شد و بعد از آن بود كه اراذل و اوباش با آتش زدن بسياري از ساختمان‌هاي دولتي و حتي اماكن مقدس چون مسجد، شهر را به جولانگاه خود تبديل كردند. اين ناآرامي‌ها تا صبح روز 22 تير ماه ادامه داشت تا در آن روز با پيام رهبر بصير انقلاب، بسيجيان جان‌بركف وارد عرصه شدند و امنيت شهر را به دست گرفتند، آن هم بدون آنكه حتي يك قطره خون از دماغي بريزد.
حال نوبت مردم بود كه حماسه‌ساز شوند و در روز 23 تير با آن راهپيمايي عاشورايي و افشاگرانه قدرت خود را به رخ تجديدنظرطلبان بكشند و همانند آب سردي بر آتش، شعله فتنه را خاموش كردند.
فتنه‌اي پيچيده‌تر كه عقبه 10 ساله داشت
غائله 23 تير با حماسه حضور مردم در صحنه فروكش كرد و توانست تا سال‌ها نظام را از گزند ضدانقلاب مصون سازد، اما از آنجا كه بسياري از "ابعاد پنهان فتنه" براي آحاد جامعه موشكافي نشد و همچنين "سرنخ‌هاي ارتباطات عناصر اصلي شكل دهنده فتنه با خارج از كشور به دليل استقرار دولت اصلاحات براي مردم بازگو نشد"، ريشه‌هاي اين جريان كاملا خشك نشد و رمقي از آن در جامعه باقي مانده بود تا توانست "با ترميم و بازسازي تشكيلاتي خود" 10 سال بعد از لاك بيرون آيد و اين بار انتخابات را بهانه توطئه براندازانه خود كرده و اسم رمزي چون "تقلب" را براي آن تعريف كند.
چرا مهار فتنه 88 سخت‌تر از فتنه 78 بود؟
اگر مبدأ شكل‌گيري غائله كوي دانشگاه را 18 تير بدانيم که با حماسه 23 تير، يعني پنج روز بعد فيصله يافت، شايد اين سؤال در ذهن برخي پديد آيد كه چرا فتنه بعدي قريب به هشت ماه به درازا كشيد. براي پاسخ به اين سؤال بايد برخي شاخصه‌هاي خاص فتنه دوم را بازگو كنيم.
شاخصه اول فتنه 88 اين بود كه "بسيار پيچيده‌تر و گسترده‌تر" از غائله كوي دانشگاه بود. شاخصه دوم اينكه موضوعي با اهميت‌ترو ملموس‌تر همچون انتخابات براي آن انتخاب شده بود؛ موضوعي كه بستر تمامي انقلابات رنگي منطقه را شكل داده بود. سوم اينكه برخلاف 10 سال قبل كه بيشتر جوانان احساسي تحت تاثير القائات دشمن در آن وارد شده بودند، در فتنه جديد بسياري از خواص سوار بر موج فتنه شدند و "سيلاب فتنه" آنان را به "ناكجا آباد" برد كه نجات آنان به راحتي امكان‌پذير نبود.
شاخصه بعدي "نحوه مواجهه دشمن با فتنه دوم" بود. در اين برهه دشمن تجربه كوي دانشگاه را با خود داشت و از اين رو بسيار زيركانه تر و با هجمه تبليغاتي صدچندان وارد شد تا بتواند در فضاي غبارآلود ايجاد شده، كار نظام را يكسره سازد و اجازه پديدآمدن حماسه 23 تير ديگري را ندهد. نقاب دين بر چهره زدن، ترديدافكني در تمامي ابعاد و شبهه افكني در همه چيز، كشته‌سازي‌هاي دروغين و تشييع‌جنازه‌هاي ساختگي براي آنان به منظور تهييج مردم، ادعاي تجاوز به بازداشتي‌ها براي تحريك عواطف داخل و خارج، به صحنه آوردن تمامي ضدانقلاب در اقصي نقاط جهان براي سوق دادن افكار جهانيان به سمت ايران، فعاليت شبانه روزي صدها شبكه ماهواره‌اي و سايت، فعال‌سازي شبكه‌هاي اجتماعي همچون فيس بوك و تویيتر همگي از جمله عواملي بود كه به جاي پنج روز، فتنه جديد فرصت هشت ماهه‌اي براي جولان بيابد تا با حماسه عاشورايي 9دي و 22 بهمن خلع يد شود.
منبع: جوان آنلاین
علل اهميت پرداختن به غائله 18 تير بعد از 12 سال
اما درست 10 سال بعد از رحلت بنيانگذار انقلاب باز هم تيرماه حادثه‌آفرين شد و حادثه‌اي كه در ادبيات سياسيون به نام "غائله كوي دانشگاه تهران" شهره يافته است را آفريد. واكاوي اين ماجرا اكنون در دوازدهمين سالروز آن از آنجا اهميت دارد كه اولا بدانيم چگونه فتنه‌گران و حاميان خارجي آنها از يك واقعه كوچك فتنه‌اي بزرگ را تدارك مي‌بينند كه خنثي‌سازي آن، هزينه زيادي از نظام را به خود اختصاص خواهد داد. ثانيا، براي همگان اين نكته ملكه ذهن شود كه دشمنان در كمين نظام ايستاده‌اند و مترصدند كه فقط بهانه كوچكي بيابند تا سناريوهاي خود را تحت نقاب‌هاي مزورانه پياده سازند.
فتنه 78 چگونه كليد خورد؟
دو سال بعد از روي كار آمدن جبهه اصلاحات در قوه مجريه و در آستانه انتخابات مجلس ششم اين افراد نياز داشتند تا با التهاب‌آفريني كاذب، جامعه را به سوي اهداف خود رهنمون سازند، چراكه در فضاي آرام و حاكم بودن منطق، اين خواسته‌ها قابل تحقق نبود. بهترين ابزار آنان براي تحقق اهداف خود در آن برهه هم دانشگاه بود. زیرا پتانسيل بالايي براي پياده‌سازي فرمول "فشار از پايين" را داشت تا بعد از آن "چانه‌زني از بالا" تئوريزه شود. كميسيون فرهنگي مجلس پنجم در تيرماه 78 طرحي را با عنوان "اصلاحيه قانون مطبوعات" و با هدف مأيوس ساختن ضدانقلاب از نفوذ در مطبوعات به تصويب رساند كه مورد اعتراض روزنامه‌هاي زنجيره‌اي اصلاحات (كه اكثريت آنان سرخط فكري خود را از خارج مي‌گرفتند و خيلي اتفاق مي‌افتاد كه حدود 15 روزنامه يك تيتر را با ادبيات مختلف انتخاب كنند) واقع شد.
اولين مخالفت را با اين اصلاحيه، مجمع روحانيون مبارز انجام داد كه آن را به گستراندن سايه استبداد بر فضاي مطبوعات تشبيه كرد. روزنامه نشاط نيز در 13 تير با انتشار بيانيه شوراي شهر تهران و سردبير 10 نشريه دوم خردادي نسبت به طرح اين اصلاحيه در مجلس هشدار داد. بعد از اين دو بازي، مأموريت بازي خطرناك به موسوي خوئيني‌ها سپرده شد تا در تاريخ 15 تير در روزنامه سلام اقدام به انتشار سند محرمانه منتسب به وزارت اطلاعات کند. تيتر اول "سلام" اينگونه بود: «سعيد اسلامي پيشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است.» انتشار اين نامه محرمانه، توقيف روزنامه سلام را در پي داشت. تجديدنظرطلبان كه با اعلام حكم توقيف روزنامه سلام غافلگير شدند، سياست تهديد را پيش گرفتند.
با اينكه توقيف روزنامه ساعت 10 شب اتفاق افتاد اما از عجايب روزگار آن بود كه تمامي اين روزنامه‌ها تيتر يك خود را روزنامه سلام انتخاب كرده بودند تا نشان دهند "يك" تيم پشت پرده، هدايت اين جريان را بر عهده دارد. شاهد ادعاي ما مبنی براينكه اين رخداد اتفاقي نبود و از قبل برنامه‌ريزي شده بود، نشريه امريكايي "ميدل‌ايست اكونوميك دايجست" است كه در هفتم تير نوشته بود: «بيشتر ناظران در تهران بر اين اعتقادند كه تابستان امسال شاهد يك آزمون حياتي قدرت و حتي شايد دور نهايي رويارويي جدي بين جناح محافظه كار و اصلاح گرايان خواهد بود. اصلاح‌طلبان يك تابستان سياسي داغ را در پيش روي دارند تا جناح محافظه كار را از ميدان مبارزه خارج کنند.»
از شعله‌ور شدن فتنه تا حماسه 23 تير
جوسازي مطبوعات زنجيره‌اي و تهديدات آنان روي برخي از دانشجويان تهران تاثير گذاشت و اولين تجمع اعتراضي در شامگاه 17 تير در كوي دانشگاه برگزار شد. محركان اصلي اين گروه افرادي غير دانشجو چون "منوچهر" و "اكبر محمدي" بودند كه پس از دستگيري، درباره چگونگي دريافت كمك مالي و ارتباط با عناصر خارجي و طراحي تجمعات اعتراض‌آميز اعترافات قابل تأملي داشتند. اين حادثه با ورود عناصر خودسري كه نام لباس شخصي به آنان داده شد به تشنج كشيده شد و خوراك لازم را براي افراد فرصت‌طلب و ضدانقلاب براي آشوب فراهم ساخت. با تيترهاي تحريك‌آميز مطبوعات دوم خردادي در صبح 19 تير، همچون "كوي دانشگاه به خون كشيده شد"، زمينه فتنه آماده شد و بعد از آن بود كه اراذل و اوباش با آتش زدن بسياري از ساختمان‌هاي دولتي و حتي اماكن مقدس چون مسجد، شهر را به جولانگاه خود تبديل كردند. اين ناآرامي‌ها تا صبح روز 22 تير ماه ادامه داشت تا در آن روز با پيام رهبر بصير انقلاب، بسيجيان جان‌بركف وارد عرصه شدند و امنيت شهر را به دست گرفتند، آن هم بدون آنكه حتي يك قطره خون از دماغي بريزد.
حال نوبت مردم بود كه حماسه‌ساز شوند و در روز 23 تير با آن راهپيمايي عاشورايي و افشاگرانه قدرت خود را به رخ تجديدنظرطلبان بكشند و همانند آب سردي بر آتش، شعله فتنه را خاموش كردند.
فتنه‌اي پيچيده‌تر كه عقبه 10 ساله داشت
غائله 23 تير با حماسه حضور مردم در صحنه فروكش كرد و توانست تا سال‌ها نظام را از گزند ضدانقلاب مصون سازد، اما از آنجا كه بسياري از "ابعاد پنهان فتنه" براي آحاد جامعه موشكافي نشد و همچنين "سرنخ‌هاي ارتباطات عناصر اصلي شكل دهنده فتنه با خارج از كشور به دليل استقرار دولت اصلاحات براي مردم بازگو نشد"، ريشه‌هاي اين جريان كاملا خشك نشد و رمقي از آن در جامعه باقي مانده بود تا توانست "با ترميم و بازسازي تشكيلاتي خود" 10 سال بعد از لاك بيرون آيد و اين بار انتخابات را بهانه توطئه براندازانه خود كرده و اسم رمزي چون "تقلب" را براي آن تعريف كند.
چرا مهار فتنه 88 سخت‌تر از فتنه 78 بود؟
اگر مبدأ شكل‌گيري غائله كوي دانشگاه را 18 تير بدانيم که با حماسه 23 تير، يعني پنج روز بعد فيصله يافت، شايد اين سؤال در ذهن برخي پديد آيد كه چرا فتنه بعدي قريب به هشت ماه به درازا كشيد. براي پاسخ به اين سؤال بايد برخي شاخصه‌هاي خاص فتنه دوم را بازگو كنيم.
شاخصه اول فتنه 88 اين بود كه "بسيار پيچيده‌تر و گسترده‌تر" از غائله كوي دانشگاه بود. شاخصه دوم اينكه موضوعي با اهميت‌ترو ملموس‌تر همچون انتخابات براي آن انتخاب شده بود؛ موضوعي كه بستر تمامي انقلابات رنگي منطقه را شكل داده بود. سوم اينكه برخلاف 10 سال قبل كه بيشتر جوانان احساسي تحت تاثير القائات دشمن در آن وارد شده بودند، در فتنه جديد بسياري از خواص سوار بر موج فتنه شدند و "سيلاب فتنه" آنان را به "ناكجا آباد" برد كه نجات آنان به راحتي امكان‌پذير نبود.
شاخصه بعدي "نحوه مواجهه دشمن با فتنه دوم" بود. در اين برهه دشمن تجربه كوي دانشگاه را با خود داشت و از اين رو بسيار زيركانه تر و با هجمه تبليغاتي صدچندان وارد شد تا بتواند در فضاي غبارآلود ايجاد شده، كار نظام را يكسره سازد و اجازه پديدآمدن حماسه 23 تير ديگري را ندهد. نقاب دين بر چهره زدن، ترديدافكني در تمامي ابعاد و شبهه افكني در همه چيز، كشته‌سازي‌هاي دروغين و تشييع‌جنازه‌هاي ساختگي براي آنان به منظور تهييج مردم، ادعاي تجاوز به بازداشتي‌ها براي تحريك عواطف داخل و خارج، به صحنه آوردن تمامي ضدانقلاب در اقصي نقاط جهان براي سوق دادن افكار جهانيان به سمت ايران، فعاليت شبانه روزي صدها شبكه ماهواره‌اي و سايت، فعال‌سازي شبكه‌هاي اجتماعي همچون فيس بوك و تویيتر همگي از جمله عواملي بود كه به جاي پنج روز، فتنه جديد فرصت هشت ماهه‌اي براي جولان بيابد تا با حماسه عاشورايي 9دي و 22 بهمن خلع يد شود.
منبع: جوان آنلاین