عملیات‌های آفندی دشمنان انقلاب در جنگ نرم علیه جمهوری اسلامی ایران هر روزه از الگوهای پیچیده تری پیروی می‌کند و ضروری به نظر می‌رسد که رفتار پدافندی مجموعه نیروهای معتقد به انقلاب از انعطاف و استحکام مطلوبی برخوردار باشد.
گرداب- نبرد نرم در برابر جنگ سخت توسل به مجموعه منابع نرمی است که بدون هر گونه درگیری نظامی مقدمات تغلب بر جامعه و گروه هدف را فراهم می‌کند و از نوعی قدرت اقناعی بالا برخوردار است. در نبرد نرم نیازی به کارخانه‌های اسلحه‌سازی، زرادخانه‌های اتمی و زاغه‌های مهمات نیست، بلکه در متمدن ترین نهادهای بشری اعم از دانشگاهها، مراکز علمی و فرهنگی، انجمن‌های خیریه و... تفنگ‌های نرم سمبه می‌خورند و فشنگ‌ها در خشاب عملیات‌های روانی پیشرفته جا می‌گیرند.
اگرچه جنگ سخت با آتش بس قطعنامه ۵۹۸ به ظاهر پایان یافت، اما آتش توپخانه جنگ نرم علیه جمهوری اسلامی در ۳۳ سال گذشته همواره روشن بوده و هر روزه از مهمات و سلاح‌های پیشرفته تری علیه نظام اسلامی ایران استفاده می‌شود. چرا که در نبرد نرم هدف اولیه اشغال یک سرزمین جغرافیایی نیست، بلکه این افکار عمومی است که به اشغال در می‌آید.
جنگ نرم یک درگیری سیاسی برای تبدیل شدن به قدرت و درک مدیریت سیاسی محسوب می‌شود که در آن جنگ‌های سیاسی به صورت عملیات روانی و با کمک سلاح اطلاعات به وقوع می‌پیوندد. در این مجال شایسته دیدیم برخی از راهکارهای مقابله با جنگ نرم از دیدگاه مقام معظم رهبری را مجددا مرور کنیم.
اتحاد مردم و جریانهای سیاسی و دوری از اختلاف و تردید و بدبینی
دشمنان نظام همواره سعی کرده‌اند با ایجاد اختلاف، چند دستگی و تقابل و نهایتا درگیری بین اقوام و مذاهب گوناگون و همچنین تنش بین جریانهای سیاسی، هم در بعد ملی و هم در سطح جهان اسلام به اهدافشان برسند. اتحاد بر مبنای اصول، اسم رمز همگرایی و وحدت جریانهای سیاسی در کلیه مقاطع پس از انقلاب اسلامی بوده و هست که رهبر انقلاب اسلامی ضمن تبیین مکرر این مهم همه اشخاص و جریانات سیاسی را دعوت کردند، به منظور تعمیق وحدت دائره خلّصین را توسعه بدهند.
در سیاست، توسعه دایره خودیها همیشه بهتر از تصفیه غیر خودیها است. این رویکرد بر مبنای جذب حداکثری و دفع حداقلی صورت می‌پذیرد. تصفیه نا خالصی‌ها هر چند ناگزیر هم باشد هزینه بر است. مضاف براینکه درجه خلوص خودیها یکسان و مساوی نیست. از حواریون نظام تا آنهایی که کمی متوسط‌تر هستند و حتی آنهایی که در برخی مقاطع مورد شماتت نظام قرار گفته‌اند جملگی خودی هستند. گسترش دائره خلّصین، غیر خودیها را تحت الشعاع قرار می‌دهد و موجب افزایش کیفیت و کمیت خلوص درجامعه می‌شود. البته این به معنای غفلت از غیر خودیها نیست چرا که در بسیاری از اوقات ورود آنها به جبهه خلصین لطمات خطرناکی را به نظام و مردم وارد کرده است.
مقام معظم رهبری در این باره معتقد بودند: «دشمن در جنگ نرم تلاش دارد با استفاده از ابزارهای فرهنگی و ارتباطاتی پیشرفته و با شایعه و دروغ پراکنی و استفاده از برخی بهانه ها، میان آحاد مردم تردید، بدبینی، و اختلاف ایجاد کند... در قضایای پس از انتخابات، به بهانه انتخابات، ایجاد تردید و اختلاف کردند تا دلهای مردم نسبت به یکدیگر و نسبت به مسئولان چرکین شود و در چنین فضای مشوش و شلوغی، عناصر مغرض، خائن و دست آموز خود را برای کارهای اخلال گرانه وارد صحنه کنند اما به دلیل بصیرت مردم به نتیجه نرسیدند...
هر اقدامی که موجب مغشوش و تهمت آلود شدن فضا شود و مردم را نسبت به یکدیگر بدبین و مردد کند، به ضرر کشور است.. من اصرار دارم که آحاد مردم و جریانات مختلف سیاسی، همه با یکدیگر متحد، در مقابل آن افراد معدودی باشند که مخالف اصل انقلاب و استقلال کشور هستند و هدف آنها تقدیم کشور به آمریکا و استکبار است… به کسانی که به‌دنبال مصالح کشور هستند، توصیه می‌کنم، از این اختلافهای جزئی، و غیراصولی صرف‌نظر کنند.» (۴ آذر ۱۳۸۸)
در ایام پس از انتخابات رسوبات اندیشه مارکسیستی طبقات متخاصم در بین جریانات چپ ایران مولد رویکرد جدیدی شده بود که در انضمام با انگاره‌های لیبرالیستی مدرن در بستر جنگ نرم می‌خواست تنش‌های اجتماعی طبیعی را به سمت و وسوی یک جنگ طبقاتی تمام عیار سوق دهد.
این تصور واهی که بر مبنای پایش مبالغه آمیز و ناصواب از طبقه متوسط جدید در ایران شکل گرفته بود موجی از توهمات را در بین چپی‌ها دامن زد که بی مهابا بر طبل پیکار طبقاتی می‌کوبیدند و حتی نشان دادند که حاضرند در کوچه و خیابان لشکرکشی کنند و دست به خشونت بزنند.
صالح اسکندری
منبع: پایگاه اطلاع رسانی عملیات روانی و جنگ نرم