انتظار فرج و تحصیل مقدمات آن

گرداب- عالمان ربانی و صاحبدلان اهل راز، آنان که با مهدی آل محمد ^{عجل الله تعالی فرجه الشریف} پیوند و علقه‌ای دیرینه دارند و در ندبه‌ها و ناله‌های شبانه‌شان، همواره فرج حضرتش را از درگاه دوست تمنا می‌کنند، در همه حال هم خود را می‌پایند و هم دیگران را نسبت به مراقبت بر این دقیقه سفارش می کنند.

فقیه فقید و عارف دانای راز، حضرت آیت الله العظمی بهجت ^{رحمة الله علیه} که به تعبیر مقام معظم رهبری، سرچشمه پایان ناپذیر فیوضات معنوی بودند، یکی از این نمونه‌هاست. آنچه می‌خوانید از کلام آن عالم ربانی است.

ما بايد انتظار فرج حضرت غائب ^{عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف} را داشته باشيم و فرجش را فرج عموم بدانيم و در هر وقت و هر حال بايد منتظر باشيم؛ ولى آيا مى شود انتظار فرج آن حضرت را داشته باشيم، بدون مقدمات و تحمّل ابتلائاتى كه براى اهل ايمان پيش مى آيد؟!

با اين حال، چه اشكالى دارد كه تعجيل فرج آن حضرت را با عافيت بخواهيم، يعنى اين كه بخواهيم بيش از اين بلاها كه تا به حال بر سر مؤمنين آمده، بلاى ديگرى نبينند؟! زيرا در روايت آمده است:

وقتى سفيانى خروج مى كند، هر كس که نام على، فاطمه، حسن و يا حسين را دارد، مى كشد. پس از اين كه عدّه اى كشته مى شوند، بقيّه مى گويند: پدران و مادران ما گناه كرده اند و اين اسم ها را بر ما گذاشته اند، ما چه تقصير داريم. در اين جا سفيانى تفضّل مى كند! و به افراد خود دستور مى دهد از كشتن صاحب بعضى از نام ها خوددارى كنند، ولى صاحب بعضى از نام ها را بكشند!